In haar vierde bundel wordt Ester Naomi Perquin persoonlijker en scherper terwijl ze onderzoekt wat het betekent om ergens te vertrekken. Waar ze in eerder werk

graag in andermans hoofd verdween (een stem gaf aan vreemden, verschoppelingen en fabels) vraagt ze zich nu af waarom ze die beweging eigenlijk zo graag wilde

maken. Wat blijft er van ons achter wanneer een deur dichtslaat? In haar vierde bundel is Perquin aanweziger dan ooit.

Voor haar poëzie ontving Ester Naomi Perquin (1980) onder...

Voor haar vierde bundel Botshol (1980) ontving Judith Herzberg in 1981 de Jan Campert-prijs. Opgenomen zijn onder andere de gedichten: Laat paar, Botshol, Juli, Insomnia, Veulen, Afscheid van een zeven-jarige, Reispijn, Mussen, Ziekenhuistuin, Toerist, Boomchirurg, Wegvaren, Droom, De zeeman, De visser, Jerusalem, Verhaal, Samengebonden, Jechezkel, Simson de held en Woestijn.

Boomchirurg

Boomchirurg noemde hij zich, en met zijn motorzaag

zat hij boven in mijn boom toen jij je fiets

tegen het hek ...

Wat is de waarheid als alles wat je weet je door de vingers glipt? Dat is de vraag die rondwaart door het veelzijdige poëziedebuut van Joost Baars. Zeer persoonlijke gedichten over de dood en bijna-dood van dierbaren worden afgewisseld met even verstilde als broeierige mystiek, en met originele, humoristische en geëngageerde natuurlyriek. Wie veronderstelt dat denkende poëzie niet kan ontroeren, komt bij Baars voor verrassingen te staan.

Baars' even bedachtzame als directe gedichten blinke...

Na het overlijden van Rutger Kopland in 2012 is de belangstelling voor zijn poëzie alleen maar toegenomen. Van zijn verzameld dichtwerk werden inmiddels ruim 25 000 exemplaren verkocht. Kopland blijft een groot publiek aanspreken.

De doden zijn zo hevig afwezig, alsof

niet alleen ik, maar ook zij

hier staan

en het landschap hun onzichtbare armen

om mijn schouders slaat.

[...]

De gedichten van W.H. Auden lezen als een vogelvlucht over de twintigste eeuw. Hij wilde zijn tijd bezingen door er een actieve rol in te spelen en hij reisde de wereld over om de tijdgeest te betrappen. Hij ging met een even groot meesterschap als mededogen in op politieke en persoonlijke gebeurtenissen. Van zijn communistische jeugd tot zijn rijpe Amerikaanse jaren wist hij met zijn gedichten zijn tijdgenoten te raken. Van politiek tot religie, van het stedelijke tot het landelijke en van h...

In deze bundel zijn de volgende gedichten opgenomen: Ionisch, Kinderspel, Altijd die dingen, Sneeuwwitje tot de jager, Ik zoek mij, ‘Denn meine Liebe stirbt nicht ab’, Najaarsmuziek, Al-afwezige, Bezoek aan Hefaistos, Kalypso, Kom op met uw boodschap, Annunciatie, Monnik, Geen ongeloof, Een kat van sneeuw, Was ik Orfeus, Mythisch, Vorst, Wederdood, Zie ik de lente, Baukis, Op de foto, IJzeren wimpel, In de boekwinkel, Mevrouw Despina ziet een neushoorn, Mevrouw Despina zwemt, Koninginnedag,...

'Ik haat het schrijven "om den brode", of voor "roem",' schreef Hans Lodeizen op 18 september 1949. 'Al het schrijven wat niet op de een of andere manier helpt te leven is vergeefs.' Een klein jaar later was zijn debuutbundel Het innerlijk behang verschenen en hijzelf overleden.

De tragiek van de jonggestorven dichter heeft altijd tot de verbeelding van zijn lezers gesproken. Nog maar net had hij zijn eigen dichterlijke stem gevonden en alles hield op. De ontvangst van zijn debuut heeft hij n...

Helena, Eurydike, Odysseus - figuren uit de klassieke mythologie treden vaak op in de poëzie van De Vos, ook in Hoe verschillig. Ze kan eraan laten zien hoe eeuwig de verhalen en de gevoelens zijn die we hebben, ook of juist als bij Odysseus thuis Miles Davis uit de speakers klinkt. Maar er is meer dan figuren en beelden alleen: er is liefde en twijfel, er is rouw en er is het ongrijpbare leven. Dichten is voor De Vos ‘denken met het hart’, zoals ze dat ook in essays als het succesvolle...

Ik zeg niet dat ik Pools ben

al is het maar van de grond tot de knie

zoals mijn moeder tot haar navel

nooit zegt dat ze Pools is zoals mijn oma

haar Pools-Duitse accent ontkent.

Ik zeg niet dat ik Engels ben

alleen omdat ik een kind was op het eiland

dat zich steeds verder terugtrekt

heimwee een hammock

waar ik niet meer in pas.

[...]

Ik zeg niet dat alleen mleko klokkend

op mijn tong mijn keel verklikt

je kunt erin schommelen tot de sickness

een schip loswrikt dat wacht! niet

op mij wacht

Van de dichteres Vasalis werden door de jaren heen meer dan 300 000 bundels verkocht. Haar gedichten blijken nog steeds voor veel mensen een waardevolle haven. Haar poëzie wordt sinds jaar en dag veel gebloemleesd en zeer regelmatig aangewend bij 'levensmomenten'.

Boven je ogen zie ik weer de kleine kuil

van smartelijke inspanning, alsof

je op het laatst noodzakelijk nog dat

ontraadslen moet - wat toch je mond

- horizontale accolade - allang

begrepen heeft en samenvat.