Met zijn debuutbundel Melktanden (2010) maakte Martijn den Ouden meteen duidelijk waar het in zijn gedichten om gaat: spelen, associëren, verzinnen. Plezier maken in taal. Niet omdat de wereld zo plezierig is, want geweld en verderf ligt bij deze dichter om iedere hoek. Maar huist daarin niet evengoed de schoonheid? Juist. Trefzeker is Den Ouden in deze tweede bundel. Hij regisseert zijn personages, verzint hun avonturen, kneedt de beelden.

Astrid Lampe ging op reis en ze nam mee: een mummieslaapzak, het Arabisch schrift, ontbijtvouchers, een geitenpad, drakensnot, Berbergefluister, levende have, oude godsdiensten, rivaliserende stadstaten, de Balkanroute, een nomadenbestaan – en poëzie, woorden in het ritme van de golven die stukslaan op het land van belofte. ‘Minaretten in V-vlucht / flarden Koran / op de eerste pyjamaloze nacht in dit / land van zand’.

Tot de winter er op volgt is wel een heel toepasselijke titel voor de schrijver en dichter die in november 80 jaar hoopt te worden. ‘En als vanouds is de poëzie van Tellegen hartverwarmend en troostrijk’ (NRC Handelsblad).

Uit deze nieuwe bundel koos het VPRO-tv-programma Brommer op Zee in juni 2021 het gedicht ‘Het gelijk aan mijn zijde’ en maakte daar een bijzondere animatie van.

Gaia dringt zich op als muze. Wat is wijs. In tijden van lockdown de crisis louterend aanwenden. Regenwormen gaan in diapauze. Beren wagen zich in de stad en halen de kliko’s leeg. De honger naar publiek knalt tegen de spatschermen op. Een kathedraal is een plaats om in te verzuipen. Nieuwe routines. Gaia toont ons de wijsheid in aardlagen opgeslagen. Wij hebben het woord herstelnatuur op dit fenomeen geplakt. In tijd van verpoppen, met de bloedmobieltjes in vliegtuigmodus, verheft Gaia de ...

‘De gedichten van Tomas Lieske zijn uniek. Ze zijn wonderlijk bizar, eigenzinnig, geestig’ (De Gids). Van De ijsgeneraals, zijn eerste dichtbundel, tot zijn recentste, Het spettert geluk, wordt Lieskes poëzie hoog gewaardeerd. Hij ontving de VSB Poëzieprijs voor Hoe je geliefde te herkennen.

Brandende kevers is een keuze uit eigen werk: 154 gedichten waarin de taal fonkelt en vlamt.

Het strand is leeg. De musici zijn met de loopjes

van kanoeten de golven nagerend. Het flitsend geluid

van ...

'Ik zit op een bank en de stad komt voorbij / en de drukte heeft doelen en tassen', zo begint de serie 'Visioenen', met gedichten die aan Hadewych doen denken en die een boven jezelf uitstijgende ervaring verbeelden.

Het openingsgedicht 'Binnenkomst' en het slotgedicht 'Erbarm u' omarmen vier series waarin steeds zwaarte en lichtheid in evenwicht worden gehouden.

Joke van Leeuwen verrijkte natuurlijk ook deze bundel met haar eigenzinnige grafische beelden.

Het debat is vergiftigd, de planeet is vergiftigd. De dichter probeert homeopathie door in de toon van dat debat (verongelijkt, woedend, al te zeker van zichzelf) de tegenstellingen op scherp te zetten. Hoe de achterkleinkinderen van de Verlichting zachtjes indutten.

Terwijl het gros lag te zonnen

werd de inzet verhoogd

het kabaal begrepen als betrokkenheid

en de voorruit afgeplakt met roze kranten.

Virgula, Latijn voor komma, houdt de stilstand tegen, laat de gedachten en de taal voortgaan. De dichteres roept haar in elk gedicht aan, als zou ze een godin zijn, een vriendin of geliefde, iemand die ruimte biedt als de leegte te zwaar wordt. Of ze jaagt haar Virgula’s juist weg als duivelinnen, wanneer angst en paniek haar denken niet laten stoppen. ‘Ik verlang naar een punt, maar mijn Virgula’s kijken er wel voor uit die te zetten / ik dicht ze me toe, alsof de dood me op de hielen ...

`Vanochtend begon een groep aan zijn schreeuwtherapie. / En al dat lawaai is niets dan opzichtige stilte. Zo eindigt een gedicht uit de eerste reeks van Opzichtige stilte. Hierin neemt iemand het risico te spreken namens een groep die in de marge van de samenleving is beland. In de daaropvolgende reeksen probeert hij zich los te maken van deze groep en zijn eigen stem, zijn persoonlijke plek te heroveren. Of hem dat lukt is een open vraag: `Gedichten zijn immers precisiewerk van een chaoot.