Enige jaren geleden overleed de vrouw van Pieter Boskma aan de gevolgen van borstkanker. Die tragedie leidde tot deze verpletterende dichtbundel die zich laat lezen als een ‘rouwdagboek in verzen’. In Doodsbloei bouwt Boskma een teder monument voor de grote, blijvende liefde, met glasheldere en hallucinerende gedichten, een spannende reis naar het dodenrijk en gesprekken met de Dood zelf. Ondank het verdriet waarvan de gedichten verhalen, is de toon bepaald niet altijd somber. Wie Doodsbl...

Van 9 september 1987 tot 14 september 1988 verscheen de reeks `Dichterbij in het Vlaamse weekblad Knack. Bijna elke week vertaalde, bewerkte, becommentarieerde én illustreerde Hugo Claus een gedicht. De gekozen gedichten zijn verheven en schaamteloos banaal, schmierend en bevlogen. Iedere dichter voorzag hij van even beknopte als toepasselijke biografieën: John Keats, William Shakespeare, Henri Lavedan, Allen Ginsberg, Pier Paolo Pasolini, Su Tung-P O, Richard Wilbur (`professor en gevaarl...

Het blijft modderen met Europa. De instellingen in Brussel slagen er maar niet in om de mensen te inspireren, te charmeren of te raken. Europa sukkelt van crisis naar crisis en zweeft ver boven de hoofden van de burgers. Steeds sterker dringt zich de vraag op wat Europa is en wat het zou kunnen zijn. David Van Reybrouck en Peter Vermeersch zochten naar een antwoord; ze vroegen tweeënvijftig dichters uit alle Europese landen om over het lot dat ons Europeanen samenbindt te dichten. Van alle a...

Een burgemeester richt het woord tot verontruste buurtbewoners, een cosmetisch chirurg tot een potentiële klant, een gevonden schoen tot zijn vinder, een vlieg tot een koe – en in een nachtelijk park herinnert een pratende eekhoorn voorbijgangers aan hun eindigheid. In Tempel is een dichter aan het woord die de meest uiteenlopende perspectieven kiest en in de meest uiteenlopende plaatsen verzeild raakt, van een gehucht in de voormalige Sovjet-Unie tot een eiland in de oceaan, van een Amste...

Annemieke Gerrist heeft een krachtige poëtische stem en een opvallend beeldend vermogen. De eerste regel van het titelgedicht brengt de lezer ogenblikkelijk dwingend naar de ruimte in haar verbeelding: ‘Twee bedden: 1 van een gezin en 1 van de logé, gescheiden door een dunne wand.’ Het is een ogenschijnlijk eenvoudige regel, maar de wereld die wordt opgeroepen is vele malen groter dan op het eerste gezicht lijkt. Haar alledaagse onderwerpkeuze is verraderlijk, want keer op keer monteert...

Wanneer een kind wordt geboren, ontstaat een taalprobleem. Hoe leg je de wereld uit? Wetenschappelijke traktaten, wiskundige bewijzen, logische gevolgtrekkingen en historische onderzoeken schieten tekort. Misschien is poëzie de enige geschikte taalvorm.

In Hier woon je probeert een man zijn zoon in negenennegentig gedichten voor te bereiden op liefde, evolutie, ijle lucht, bewustzijn, masturbatie, zwaartekracht en nog veel meer. Of probeert hij af en toe ook gewoon moeizaam, contact te make...

In dit boek zijn alle gedichten die Ramsey Nasr in functie schreef samengebracht.

Als Dichter des Vaderlands ontpopte Ramsey Nasr zicht tot een uiterst betrokken poëet: behalve op de dichterspodia liet hij vaak van zich horen op de opiniepagina's van de krant. Omdat die artikelen een onlosmakelijk onderdeel vormen van zijn dichterschap des vaderlands, staan in deze bundel de opiniërende stukken schouder aan schouder met alle poëzie die hij tijdens zijn vierjarige termijn schreef. We leren ...

Loper van licht is geïnspireerd op Hagar, de slavin uit de Bijbel die Abraham een zoon schonk en met hem werd verstoten naar de woestijn. Ze zingt een klaaglied van het Avondland en geeft ook de bannelingen van nu een stem. De Hagar in deze bundel tart de grote mannen uit de literatuur om haar als reisgezelschap te aanvaarden: `Laat mij deze vuile broek aantrekken/ en jullie achterna komen, stelletje schooiers.

Wat gebeurt er als een dichter op de troon wordt geheven en poëzie de maat van

alle dingen wordt? Veel wonderlijks, maar hoe zoiets afloopt…? Tsunami in de Amstel

is mysterieus en beschouwend, melancholiek en lyrisch, politiek, zinnelijk en

vreemdsoortig. Deze poëzie roept de revolutie uit, maar verbeeldt ook grote thema’s

als liefde, ouder worden en de dood. Daarbij wordt de toon nooit zwaar, want zoals

altijd bij Boskma is de soms zwarte, soms absurdistische humor sterk aanwezig.

De wereld lijkt langzaam in een donkere nacht te verdwijnen en dat vraagt om reactie. Yannick Dangre gaat in dit vijfluik op zoek naar wat de wereld en onszelf bezighoudt en hoe die beide op elkaar inwerken. We kunnen de buitenwereld immers alleen begrijpen door onze binnenwereld, de nacht slechts aan de hand van de navel. Nu eens hard, dan weer vol empathie, maar altijd lyrisch ontleedt Dangre wat een dichter deze tijd nog te bieden heeft.

Geloof me, mijn lief, er is geen wereld

die zichzelf...