Een formatie die zich maar voortsleept, een samenleving die tot op het bot verdeeld raakt door de maatregelen tegen corona en de opkomende devotie van een zekere journalist: het nieuws bestaat in deze periode vooral uit variaties op dezelfde thema's. Eerst dacht Roland Smulders nog dat er licht was aan het einde van de tunnel, inmiddels weet hij dat hij voorlopig niet is uitgeschreven. Er komt geen einde aan wat de mensen verzinnen om hem te verbazen.

Het is zo’n dag waarvan je zou willen dat-ie nooit meer voorbij ging. Half maart, vroeg voorjaarslicht verwarmt voorzichtig huis en tuin. De vogels beginnen er zingend en tsjilpend serieus in te geloven. Als ik langs de molen fiets draait deze in de lentewind met zo’n gezellig, bonkend houten geluid dat je aan vroeger doet denken. De wieken steken af tegen de blauwe lucht waarin een paar witte wolkjes hun best doen om het Nederlandse karakter daarvan te benadrukken. Alsof het geregissee...

VRIJ GEVOCHTEN omvat drieënzeventig verhalen waarin de lezer een intieme en rauwe kijk krijgt in het leven van schrijfster Rachelle Booi.

Op luchtige, humoristische, eerlijke en inspirerende wijze schrijft zij over haar avonturen in binnen- en buitenland, haar ervaringen in de liefde en de lust, maar stipt zij ook schaamteloos de donkere randjes van het leven aan. De losse verhalen zetten stuk voor stuk aan tot nadenken over verschillende thema’s zonder daarbij een kant en klaar antwoord te...

Onlangs zijn we weer overgestapt op een andere energieleverancier, via de collectieve inkoop van de Vereniging Eigen Huis. Groene stroom hebben we gekocht, gemaakt van Hollandse wind, volgens de tekst in de aanbieding. Maar of dat werkelijk zo is? Ik ga er van uit dat het niet op die manier in het contract staat.

Want ik kan me voorstellen dat zo’n leverancier soms niet genoeg Hollandse wind beschikbaar heeft. Dan koopt hij misschien wel Duitse wind. Ik heb geen problemen met Duitse wind. O...

Hartstikke mooie pompoenen heb ik gekweekt. Ik ging naar Albert Heijn, kocht daar een biologische Hollandse pompoen en mijn kweekprogramma ging van start. In 2014 was dat, gelukkig heb ik de foto’s nog. Want voor veel meer dan een mooi stilleven waren mijn pompoenen niet geschikt. Geel en klein waren ze, uiteindelijk heb ik ze weg gegooid.

Leuk is het, even zelf iets zaaien van de pitten die je uit een pompoen van de supermarkt hebt gehaald. Het is maar een tuintje, de opbrengst doet er nie...

Linda van der Niet is getrouwd met André. Samen hebben ze twee dochters: Daniëlle (2000) en Debbi (2003). Daniëlle heeft klassiek autisme en een (licht) verstandelijke beperking.

De columns in dit boek schreef Linda vanuit haar persoonlijke beleving voor `Engagement : het ledenmagazine van de Nederlandse Vereniging voor Autisme.

Voor wie er oog voor heeft, valt steeds iets te genieten. Roland Smulders hoeft dan ook niet lang te zoeken naar onderwerpen voor zijn columns. Ze dienen zich bij wijze van spreken maar al te graag aan voor een plaats in zijn eregalerij van opmerkelijke personen en voorvallen.

KIEUW! van Paul de Vries is een bundeling verhalen waarin hij soms scherp, soms ontroerend maar altijd gepassioneerd schrijft over zaken die hem raken.

Pauls verhalen zijn geestig, ironisch, pittig en melancholisch. Er zit humor, ernst en emotie in. Paul schrijft over wat hem opvalt en raakt, waar hij zich aan irriteert en wat hem ontroert. Hij doet dat op een persoonlijke manier waarbij hij zichzelf niet ontziet.

Op schilderachtige wijze vertelt hij over een stokoude dame die hem in haar he...

Terwijl het geraas van den Teutoneninval in Tsjecho-Slowakije mijn ooren nog verdooft, volg ik met een nieuwsgierigheid, die mijzelf bij tijd en wijle pervers lijkt, mijn gedachten over een nieuwe elite: een zeepbel, ‘unzeitgemässe Betrachtungen’, voorbestemd om weggeblazen te worden door de losgebroken orkaan van het bruut geweld. Of... waren alle gedachten, die zich opdrongen tegen het rumoer van den tijd in, misschien ‘unzeitgemäss’? Denken wij niet juist daarom voortdurend na ov...

Het staat mij nog altijd levendig voor den geest, hoe ik enkele jaren geleden van een bekend gewezen diplomaat in een toevallig gesprek op een toevallige vraag: ‘Is u van meening, dat het nationaalsocialisme in Nederland een werkelijk gevaar is?’ het volgende antwoord kreeg: ‘Welneen, mijnheer, het nationaalsocialisme, dat is een troepje raté's!’ Ik herinner mij, dat deze definitie grooten indruk op mij maakte, niet zoozeer vanwege de gedeeltelijke juistheid van die opmerking, als wel

vanwege den elegantnonchalanten toon, waarop zij werd uitgesproken, als gold het een bagatel, waarmee een heer van onmiskenbare beschaving en goede manieren zich eigenlijk niet wilde occupeeren...