'Langzaam ga ik een beetje dood.

Ik hoop dat ik volgend jaar nog 15 mag worden!'

Druppels op mijn wimpers is het trieste verhaal over een jong meisje dat probeert te overleven in een gezin waar zij de dupe is van mentale en fysieke mishandeling.

Hier is mijn tweede boek! Samen met SPOOKLOPER goed voor 127 korte verhalen! Uit mijn jeugd in Friesland. Over school en studie. Over werk in het café en bij DE bank. Over vrouw en kinderen. Over muziek: De Blues! Met vakantie in het buitenland. Sport: voetbal en hardlopen. Genre: Humor.

Mocht het ooit tot verfilming op locatie komen, dan moeten de camera's in 9 landen en op 3 continenten draaien!

Heerenveen,

Johan Wijngaarden

Wanneer Sanne en Stephanie elkaar tegen komen na een strandwandeling, lijken ze meer gemeen te hebben dan dat ze hadden vermoed. Beide betrapten hun partner op overspel. De dames vinden elkaar in de storm van emoties die ze beide doormaken. De manier waarop ze deze gebeurtenissen integreren in hun levens verschilt echter enorm. Terwijl Stephanie zich terug trekt om haar wonden te helen, besluit Sanne al haar monogame overtuigingen in vraag te stellen. Ze gaat op zoek naar een antwoord op de v...

Dit verhaal gaat over de periode in de oorlog dat velen zich verstopten in de Wieringermeer. Martin is een onderduiker die zich verstopt heeft op een afgelegen boerderij maar net niet in het zicht van de Duitsers.

Hij krijgt een liefdesrelatie met de vrouw die ook op de boerderij woont en die getrouwd is met een man die in Italië voor Duitsland strijdt. Ze worden verliefd, alleen mag de boer dat niet weten want die kruipt af en toe ook graag tegen deze vrouw aan.

In Martin lijkt een moorden...

Als je een familie neemt, van 3 grote mannen en klein vrouwtje , dan is dat onze familie. Waar de grote spil was, dat kleine vrouwtje onze moeder. Nooit te laat komen was haar motto, dus dikwijls hadden we tijd over en stond mijn moeder tussen ons in. Mooi dat ze het voor elkaar kreeg om ons te bedaren. Dat de laatste jaren, bedoel een jaar of 16 totaal een hel zijn geweest, voor mijn vader weet bijna niemand, want wat in huis gebeurde en tussen hun, wisten wij niet. Tot het jaar 2016 waar al...

In deze bundel vertelt Wilfred Ploeg (1953) veertig korte verhalen over ontmoetingen met jongens en mannen. Het eerste verhaal speelt in 1964 wanneer hij als elfjarig jochie onder de indruk is van een stoere jongeman met lang haar bij een Apeldoornse bushalte. De laatste episode is vierenvijftig jaar later en gaat over de ontmoeting met een Molukse jongen met een bijzondere tattoo die zegt dat hij protestant is. De verhalen zijn ook als podcast te beluisteren. In de inleiding geeft de schrij...

Felix, stationskat en ‘Senior Ongediertebestrijder’, woont op het treinstation van Huddersfield in Engeland. De schattige kat heeft een bijzondere band met mensen en brengt pendelaars en stationsmedewerkers bij elkaar. ‘Felix’ aanwezigheid tovert een glimlach op ieders gezicht,’ aldus een woordvoerder van het Huddersfield-station.

Toen Felix jaren geleden als kitten op het station aankwam, kon niemand vermoeden hoe belangrijk dit kleine pluisje zou worden. Felix b...

Leven met een handicap

Uit het leven van Henk Anker

Henk Anker mag ondanks zijn handicap getrouwd zijn en vrijwilligerswerk doen op de Graaf Jan van Nassauschool te Gouda. Tot het schrijven van deze autobiografie werd hij bemoedigd door de woorden uit Psalm 77: 'In plaats van bittere smart, daarvan spreken dag en nacht.'

In 1928 startte Klaas Kruit zijn firma Behangen en Stofferen en legde daarmee de basis van woninginrichting Kruit Wonen, de moderne meubelzaak die decennia lang toonaangevend was in Zaandam en omstreken.

Iedereen in Zaandam kende wel 'een Kruitâ , van de winkel, de school of de gereformeerde kerk. Aan de hand van de herinneringen van drie zoons, een dochter en andere familieleden, opgetekend door de kleindochter van Klaas en zijn echtgenote Annie, wordt een levendig beeld geschetst van deze...

Dit dagboek begint op het moment van de Japanse oorlogsverklaring op 8 december 1941 en eindigt 4 jaar en 16 dagen later op 24 december 1945 toen mijn vader mijn moeder weer ontmoette in de haven van Bangkok aan boord van het Amerikaanse transportschip de "Lake Charles Victory."

Dit door de Japanners verboden dagboek zat verstopt in een klein niet opvallend laadje dat mijn vader tegen de onderkant van een krukje had getimmerd. Soms lag het begraven in het oerwoud.

Gelukkig zijn deze aantekeni...