Het moment dat een kind opeens weet: ik besta. Weinigen weten de taal te vinden om die ervaring op te schrijven; Tjitske Jansen kan dat. Kraakhelder: ‘Als elfjarige kwam ik op een middag de trap af en wist ik dat ik er was en er niet meer zomaar niet kon zijn. Ik bestond. Daar had ik zelf niet zoveel over te zeggen.’ Zoals uit de titel zowel vervreemding als aanvaarding spreekt, zo is de ‘ik’ even ontredderd als wijs, even verward als begripvol.

Die ‘ik’ is een kind dat zich vrage...

Wim Hofman (1941) is schrijver en beeldend kunstenaar. Hij debuteerde als dichter in 2003 met de bundel Wat we hadden en wat niet. Daarnaast vertaalde hij poëzie van Jacques Prévert. Herinneringen aan zijn jeugd, de zee, maar ook eenzaamheid, twijfel en liefde zijn bekende thema’s in zijn gedichten. In een associatief woordenspel of een wonderlijk verhaal, steeds opnieuw is er sprake van een verrassend zicht op de wereld.

De Wereld Licht Verversd is een bundel met 196 lichte verzen over alle officiële landen van de wereld. Kwatrijnen, ollekebollekes, sonnettines of andere vormen. Meestal grappig , soms melancholiek, altijd puntig. In elk geval, zoals een plezierdichter betaamt, laat Peter de Liefde zijn passie voor de Nederlandse taal van de pagina’s spatten.

Dat hierbij de Belgische taalstrijd, een Amerikaanse ex-president, een Surinaamse legerleider, of de Israëlische Klaagmuur onderwerp van spot zijn...

De dichter is een ziener, zo wil het de overlevering. En dat blijkt ook uit de liefhebbende, nuchtere en scherpe verzen waarmee Max Temmerman een portret van zijn land borstelt in Koninklijk circus. De woorden gaan een huwelijk aan met de foto’s van Diego Franssens, die al decennialang het land doorkruist en weet te vatten in beelden. Koninklijk circus is onontkoombaar, een dwingend portret van een worstelende natie, een uitnodiging tot reflectie. Max Temmerman (1975) is een veelvuldig vert...