ik dacht dat het normaal wasdat iedereen ze zagde gekleurde contourendie van de mensen stralenmaar anderen zien ze nietzelfs mijn moederziet ze niet

Een dichter krijgt door een speling van het lot de rol van profeet toebedeeld. De grens tussen gedicht en profetie vervaagt en de dichter wordt gedwongen om zijn gedichten/profetieën uit te spreken. Hij gaat confrontaties liever uit de weg – zoals de profeet Jona –, maar is gedoemd eenzelfde lot te ondergaan als deze Bijbelse figuur.De echo v...

Het vogelkerkhof is de derde dichtbundel van Kees ’t Hart. Poëzie is voor hem een lokroep en een ritueel waarbij hij ongegeneerd put uit lage en hoge mythen. Met onder meer een ode aan de werken van Lord Lister, herinneringen aan mensen en dingen, en een wandeling naar het huis van de dichter, waar vogels één keer per jaar bij elkaar komen. Banale en extatische epiek en lyriek vallen samen in zijn gedichten, in een toon van verlangen en geheim.

Hij staat voor de deur en roeptDoe open doe ...

Met deze ontroerende, soms adembenemende poëzie overtreft Anne Vegter haar eerdere werk.

In het lange titelgedicht wordt met tedere wreedheid en een onpeilbare melancholie een liefdesleven bezongen.

Het overrompelende derde deel van de bundel is een Bijbelcommentaar, een toneelmonoloog en een groot lied van verlangen en rebellie.

De tekeningen, door de auteur zelf, getuigen van eenzelfde kwaliteit als de gedichten: kwetsbare lijnen verraden ondergrondse, vulkanische activiteit.

‘Ied...

Voor het eerst sinds Een leeuwerik boven een weiland (1996) zijn er nieuwe, sprankelende gedichten van K. Schippers. Hij houdt zijn ogen open voor dingen die zo gewoon zijn dat niemand ze meer ziet. Hij ontdekt de poëzie van een slapende enkel en van een puntenslijper in de vorm van een wereldbol. ‘Alles bedelt om betekenis’, schrijft hij, en daar horen ook de cijfers bij. Schippers zet ons aan het denken, laat ons meetellen en maakt ons aan het lachen, over hoe getallen ons om de tuin lei...

De gedichten in Pieta gaan over dragen en dwalen, over rouw en roes. Over het verlangen te vallen, op te gaan in een moment, in een ander. Pieta sluit het drieluik over de liefde af dat Mischa Andriessen met Winterlaken en Het Drogsyndicaat begon. Pieta gaat over het verliezen van een liefde, van een dierbare, over ouders en hun kinderen, zonen en hun vader. Zoals de musici Steve Earle en Justin Townes Earle en zoals zoon Ikaros die met de vleugels die zijn vader vervaardigde naar de zon opst...

U kan dit boek lezen als een bundel gedichten, als een bochtig verhaal of als een kleurrijke optocht van droevige moppen.

Baby’s en biggen, lange lijnen en open ruimtes: deze nieuwe bundel van de voormalig Dichter des Vaderlands bevat big data! Een explosieve verzameling nullen en enen die het verhaal vertelt van pijn en woede, maar in een vorm die chaos verheldert en uitzichten biedt – ‘ik zeg het niet graag, maar de zee is eerlijk’.

Vegters poëzie wikt, weegt en mikt. Persoonlijke gedichten worden geplaatst tegenover een lange tekst over de Europese reis van de Zuid-Afrikaanse Ingrid Jonker. Taal verb...

je vindt haar mooier dan de maanze heeft krullen als de kringen in waterals er eendenkuikens voor het eerstzwemmen gaan

Tien jaar lang trok Joost Oomen langs de poëziepodia van Europa. Hij droeg voor in kippenhokken, Portugese kastelen, de tv-studio’s van Eva Jinek en Humberto Tan, metrostations en circustenten. Hij stal het hart van het grote publiek door zijn deelname aan De Slimste Mens, waarna zijn shows op De Parade, Lowlands en Oerol in groten getale werden bezocht. Ook zijn roman Het...

Het hoofd is een raam vol onversneden gedachten. Ze bewegen tussen ongeloof en boosheid, humor en weemoed. Af en toe valt er een stilzwijgen, dat meteen wordt overstemd. Door de aanblik van het lot bijvoorbeeld. We bezweren het, maar blijven achter met een half vervuld verlangen, een vage notie van vrijheid. Dan rest ons nietsdoen en naar kleuren kijken.

SPIJT

Het spijt me.

Die drie woorden!

die zijn geboren uit ontgoocheling

en een zucht van onnadenkendheid

die zijn groot geworden in het naargeestige midden

tussen lief en leed

die door het leven hebben gemarcheerd

één twee één twee,

dromend van een oogopslag

en die ongemerkt van betekenis zijn veranderd,

verbleekt

in het lege aangezicht van onbekenden

hemels en vergeefs

o het spijt me, het spijt me!