Sterrenregen is een intieme omhelzing van je gevoelens over het leven en de dood. De gedichten en woordschilderingen zijn intuïtief geboren uit een universeel liefdesgevoel. Ze doen je bewustzijn ontwaken. Ze laten je je verbondenheid met al wat is, voelen. Kortom een boeiende reis naar je eigen innerlijk. Een verademing in tijden van materialisme. Het is een baden in zen.

Soms fantaseer ik hoe het zou zijn als ik nooit uitstap. Voor altijd de beweging van de trein. Nooit meer ergens aankomen, altijd tussenin. Totdat tussenin plaats van bestemming wordt. Zonder dat ik dat wil. Het is wat ik niet wil en ik zou er niet aan ontkomen.

Een gedichtenbundel over stilstaan en bewegen.

De gedichten van Cilja Zuyderwyk gaan over kleine dagelijkse momenten, waarop het soms regent en blijft regenen, vaak de zon schijnt en pas laat ondergaat. Lome zomerdagen, waarop we niets te vrezen hebben, of toch?

Gedichten waarin regelmatig de hond een bijrol speelt.

Cilja Zuyderwyk schrijft sinds haar vijftiende poëzie. Rond haar tweeëntwintigste stopte ze ermee, om de draad ruim dertig jaar later weer op te pakken.

Sindsdien schreef ze honderden gedichten, bracht drie bundels uit en ...

In ‘Vuurtorens kleuren’ biedt Zuurpruim je het uitzicht vanaf zijn favorieten: over zee, heuvels en een ruïne. Soms sondeert een puls het water, op zoek naar luchtige tafereeltjes in poëzie zoals we die van Marius Zuurpruim (1966) hebben leren kennen uit zijn drie voorafgaande bundels.

‘Weg met de Woorden’ is het debuut van Joey (hij/hem). Deze bundel is tevens zijn in poëzie geschreven autobiografie. Joey’s werk is rauw, intens, gevat, holistisch, lang, analytisch, scherp, grappig, kort, uit het verleden, gericht op de toekomst en helemaal van nu.

‘Het poëziedebuut van Joey geeft een rijk palet weer van zijn ontwikkeling van puber tot jongvolwassene. De poëzie is zijn reisgids en neemt ons mee naar binnenwerelden die onszelf en de norm bevragen. In zijn gedicht...

God in de buurt

In de verlengde van

eindeloze oceaan

ontmoet je maatjes.

Zij zijn de reizigers

van de Melkweg,

op weg naar groene

tuinen.

Velden groen,

zeeën helder,

hemelen blauw.

Ik omarm jou,

ik ontvang jou,

ik vang jou op.

Onze handen op

elkaars schouders,

amicaal elkaar begroeten,

Vader daar,

oermoeder daar,

en God in de buurt

die ons bewaakt,

wees ontwaakt.

In het voorjaar van 2020 werd een oproep gedaan om samen met de buurt een gedichtenbundel te gaan maken. Het betrof de omsloten Bomenwijk in Alkmaar, officieel Cranenbroek.

Een aantal buurtbewoners reageerde meteen enthousiast en ging aan de slag. Er werden contacten gelegd, ideeën uitgewisseld en voorstellen gedaan.

Deze bundel is het resultaat van een groep betrokken dichters uit de wijk.

Dick Troost

Frits Kaijer

Jaap van Kesteren

Marga de Moor

Piet Koster

Rob Komen

Sanneke Kwadijk

Wille...

Groeide op in een kunstenaarsgezin in de turbulente jaren 60/70.

Op haar elfde jaar begonnen met een klassieke dansopleiding aan de academie voor Theater en Dans in Amsterdam. Op 23-jarige leeftijd behaalde zij haar Bachelor of Arts als zelfstandig theatermaker/acteur. Tientallen vrije producties als actrice/danseres volgden o.a. bij de Nationale Opera, Amsterdam.

Reizen naar de Himalaya, Nepal, noord India, Thailand en de USA. Reiki-master 1996.

In 1998 kreeg zij een zoon en reisde vier jaar...

Er vallen weleens woorden. Zomaar. Ze vallen en raken verloren, maar soms vangt iemand ze op - en als ze geluk hebben (of pech) worden gevonden woorden bewaard in een gedicht.

Hoewel ook gedichten verloren kunnen raken. Soms laat een gedicht zich heel even zien - maar is het als het er op aan komt weer weg - voor het geschreven kon worden. Hebben gedichten hun eigen leven? Zijn er, behalve zelfbewuste, ook schuwe, verlegen gedichten - gedichten die niet in hun dichter geloven?

Vogels, bomen, ...

Na mijn vorige gedichtenbundel 'Terwijl de tijd' (2017) had ik het even helemaal gehad met het schrijven van sonnetten. Mijn streven ooit nog Jan Kal te evenaren door een bundel met duizend sonnetten uit te brengen voelde ineens als een idiote gedachte, als ‘ijdelheid en najagen van wind’, om met de meester zelf te spreken. Maar de plotselinge geboorte van kleinzoon Daan in november 2019 deed de sonnettenschrijver in mij toch weer ontwaken.