THIS little book purports to serve as an introduction to the great problems of space, time and motion. The inquiries it is concerned with are very old. Men have been forming ideas concerning space and time since times immemorial, and curiously enough, have been writing and fighting about these things with the greatest interest, even fanaticism.

This has been a strange strife, indeed, having little to do with economic necessities; it has always dealt with abstract things, far removed from our ...

Ilan Sluis en Olof van Joolen (beiden geboren in 1975) zijn boezemvrienden maar dat zou dik tachtig jaar geleden ondenkbaar zijn geweest. Ilans Joodse oma Lien overleefde als enige van haar familie de Nazi-terreur. Terreur waar Olofs grootvader Jacobus aan deelnam. Hij was lid van de SS, vocht aan het oostfront en werd nadat hij daar dienstongeschikt raakte onderdeel van de gevreesde Utrechtse Sicherheitsdienst (SD). Ilan en Olof weten alleen op hoofdlijnen wat er met hun grootouders is gebeu...

Waarom steunen nog steeds zoveel Russen Poetin? Howard Amos gaat op zoek naar het antwoord in gesprekken met gewone Russen. Zo maken we kennis met een machtige geestelijke die nauwe banden met Poetin heeft, met een kameleonachtige lokale politicus en met een fotograaf die de moeizame strijd om het dagelijks leven vastlegt. De verhalen in dit boek maken duidelijk dat de Tweede Wereldoorlog en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie een belangrijke rol spelen bij de steun van de gewone Rus voor Poe...

Het leven van de Duitsers direct na de capitulatie

Het boek start op het moment dat de nazi’s hebben gecapituleerd, 8 mei 1945. Maar hoe moest het nu verder? In ruim twintig hoofdstukken neemt Oliver Hilmes ons mee naar verschillende plaatsen. We lezen over de situaties en omstandigheden van gevluchte Duitsers in de VS, maar ook over mensen die de ontberingen in een verwoest Berlijn meemaken.

Hilmes laat zien hoe het bekende personen vergaat, zoals de gezinsleden van de familie Mann, Er...

26 juli 2004

Zaterdag drukte Peter door dat een juffrouw van de wijkverpleging het wondverband kwam wisselen, en eindelijk kon ik onder de douche. Ik vond het super.

Gisterenmiddag laat deed ik mijn ogen open en zag dat Peter naar me zat te staren vanuit de stoel bij mijn bed. Ik zei dat ik wilde slapen.

Redactie: Hier eindigen de dagboekaantekeningen van Willem Oltmans. Het laatste klappertje met aantekeningen is (onbedoeld door Willem) tot de dood van Peter van de Wouw in diens bezit gewees...