Iedereen weet wie Herman Brood was, maar er zijn maar weinig mensen die hem echt

hebben gekend. Een van die uitverkorenen is Bart Chabot. Hij maakte hem jarenlang

van nabij mee – thuis, op straat, onderweg, in het theater – en schreef vier boeken over

zijn vriend, die samen een meeslepend verslag vormen van de avonturen van Nederlands

enige echte rock-’n-rollheld.

De hoogtepunten uit die boeken zijn in 2011 samengebracht

in één kloeke bundel onder de titel Up On The Hilton Roof. Nu ve...

Flinke jongen volgt een jaar uit het leven van Hidde, een jongen

van twaalf in een ogenschijnlijk leuk, zelfs kleurrijk, maar in

feite ongelukkig gezin. Zijn hardwerkende vader kan onverwachts

in enorme driftbuien losbarsten, zijn charmante maar

wispelturige moeder biedt geen houvast, en hij ziet het toch al

niet zo goede huwelijk van zijn gereformeerde ouders snel afbrokkelen.

De leden van het gezin misleiden elkaar, liegen als

het uitkomt.

Buiten, voetballend met zijn vriendjes, voelt Hidde...

Simon is negentien wanneer hij midden in een college wegloopt

en stopt met zijn studie. Hij is zoekende, weet zich niet te verhouden

tot het dorp en het eenvoudige milieu waarin hij is opgegroeid.

Samen met zijn boezemvriend Marc slijt hij vele uren

in Azzurra, het café van het zwembad in het nabije provinciestadje.

Omgeven door de blauwe schittering van het nachtelijk

verlichte water ontstaat een passionele relatie tussen Simon en

Carla Binotto, de Italiaanse barvrouw, die twintig jaar oude...

Vier jaar geleden keerde Marcel Möring terug naar het noorden,

waar hij opgroeide. Daar, tussen bos en boerenland, kwamen al

rondzwervend herinneringen terug die ver weg en diep verborgen

leken. Nu, na meer dan een halve eeuw, kan hij nog steeds,

zo tussen waken en slapen, naar de onderduikouders van zijn

moeder lopen. Zijn moeder had er in 1945 voor gekozen om bij

hen te blijven, in plaats van terug te keren naar haar geboortestad

Rotterdam. ‘Het is een plek waar ik graag kom, vanwege de

...

Er heeft een invasie plaatsgevonden en Rommeldam wordt overspoeld door buitenaardse

wezens, de maanblaffers. Ze zijn goed vermomd, loeren overal en zouden uit

zijn op de macht. Althans, zo luidt het gerucht dat de ronde doet en dat, gesteund door

de sensatiebeluste media, Rommeldam op zijn kop zet. De angst slaat toe en dit leidt tot

de opkomst van de Sociale Ontwaak Partij, die opkomt voor de ordelievende burger en

die overal waarschuwt voor de gevaarlijke nieuwkomers. Men kan niet voorzicht...

Terwijl haar man een voetbalwedstrijd kijkt, belt een vrouw

haar broer. Ze is de kast aan het uitmesten, het pronkstuk uit de

erfenis van hun ouders. Terwijl de voorwerpen door haar handen

gaan, borrelt het verleden omhoog. Nu zit ze om een praatje

verlegen, maar haar broer is verkouden en zegt nauwelijks

iets terug.

Uiterst precies brengt Leo Pleysier zijn personages tot leven en

ontvouwt hij de familiegeschiedenis die kleeft aan de lang opgeborgen

voorwerpen. De kast is een wonderschoon boe...

In het hoofd van Delphine Lecompte is het nooit stil. Waar die ongebreidelde energie

normaal een uitweg vindt in haar gedichten, wijdt ze zich nu aan proza. In korte stukken,

waaruit nrc, De Morgen en humo gretig publiceerden, geeft ze haar wilde meningen

over wat ze om zich heen ziet gebeuren en dist ze, nietsontziend en gespeend van

alle gêne, verhalen op over haar markante leven.

In Beschermvrouwe van de verschoppelingen trekt een bonte stoet outsiders voorbij.

Rednecks, drank- en gokvers...

‘Ons boerenland is morsdood. Nauwelijks meer insecten,

nauwelijks

meer vogels, nauwelijks meer bodemleven. Landdegradatie.

Het komt nu aan op radicale dienstbaarheid aan de

aarde, zonder hoop op dankbaarheid of begrip van je medemens.’

Tommy Wieringa is niet alleen bezorgd over het boerenland,

hij schrijft met dezelfde urgentie over onze cultuur, onze

democratie en onze intellectuele vrijheid. De actualiteit is de

aanleiding om zijn pen te scherpen, maar steeds weet hij dieper

te raken do...

Hermans’ liefde voor katten was zo groot dat hij hun gezelschap

zelfs wenste op zijn laatste rustplaats. In een zelfinterview tekende

hij ooit op dat er voor hem nooit een standbeeld opgericht

hoefde te worden. Een eenvoudig grafmonument, daar

viel over na te denken. ‘Het zou moeten bestaan uit een gepolijste

rechthoekige plaat van donker stollingsgesteente, niets

erop, behalve links bovenaan een bronzen beeldje op natuurlijke

grootte van een opgerolde slapende kat, met als onderschrift:

...