Een vrouw apart. En de stad is het verhaal van een vrouw die kiest voor een ongebonden en onafhankelijk bestaan, met alleen literatuur en de stad als constante metgezellen. Gornick beschrijft het ritme van de stad, de toevallige ontmoetingen, de steeds veranderende vriendschappen en de voortdurende worstelingen, die net zo hardnekkig zijn als het gevoel dat er elders een beter feestje is waar je niet voor bent uitgenodigd. De rode draad in het boek wordt gevormd door de gesprekken met Leonard...

In 2017 verschijnt er een filmpje op Facebook dat viral gaat: de toen 21-jarige Milou Deelen, lid van studentenvereniging Vindicat, houdt vellen papier omhoog met scheldwoorden erop die ze van haar vereniging naar haar hoofd geslingerd kreeg. Hoer. Slet. Laag wijf. De reactie op deze aanklacht tegen slutshaming is ook van andere vrouwen niet mals: ze wordt stelselmatig uitgemaakt voor aandachtshoer. Het weerhoudt Milou er niet van om haar boodschap uit te dragen: veroordeel vrouwen niet omwil...

Er is bijna geen land ter wereld waarin de bewoners zo veel vergaderen als in Nederland. Op het werk, in de sportclub, op school en in de politiek: elke volwassen Nederlander vergadert toch minstens eens per jaar. In 2014 schreven Alexander Rinnooy Kan en Gerdi Verbeet – ieder met decennia ervaring als voorzitter – een handige gids over hoe je zo’n vergadering in goede banen leidt: Voorzitter! De kunst van het voorzitten zonder hamer.

Nu digitaal (en hybride) vergaderen steeds gangbaard...

Wanneer Renske zwanger raakt voelt ze zich een tovenaarsleerling: er is iets groots in werking gezet waarvan ze de afloop niet kan overzien. Toch vertrouwt ze erop dat haar lichaam weet wat het moet doen – iets met De Natuur ofzo. Ze ziet zichzelf met een blakende baby op een picknickkleedje onder de bomen liggen, want als ze heel eerlijk is, is dat haar beeld van het gezinsleven.

Het gaat anders.

Een persoonlijk, geestig en bloedeerlijk verhaal in woord en beeld over de intense transformat...

In Uitweg geven Boudewijn Chabot (1941, Makasar) en Wim Graafland (1954, Ameide) verslag van manieren om waardig en omringd door dierbaren te sterven: stoppen met eten en drinken, de medicijn- en de heliummethode. Ook gaan zij in op eventuele problemen met justitie na het overlijden en hoe die voorkomen kunnen worden. Sinds de verschijning in 2010 heeft Uitweg voor een aardverschuiving gezorgd. Waar hulp bij zelfdoding voorheen onbespreekbaar was, is het artsen nu toegestaan om (als euthanasi...

Politicus, opiniemaker en begaafd schrijfster Hedy d’Ancona is in het politieke en culturele landschap al vele jaren een vaste en belangrijke kracht. In Het persoonlijke is politiek vertelt ze met humor en scherpzinnigheid, gepaard met een sto­ïcijns levensgevoel, openhartig over de ontwikkelingen die zijzelf en de vrouwenbeweging in de jaren zeventig doormaakten, en hoe uiteindelijk het persoonlijke politiek werd.

Aan de hand van haar eigen geschiedenis, samen met de door de oorlog drama...

Wie het economische en wetenschappelijke nieuws een beetje volgt, weet: Afrika is booming. Maar hoewel de skylines en snelwegen in hoog tempo oprukken, blijven armoede en corruptie diep geworteld. Het klassieke dorp in de bocht van de rivier van Albert Schweitzer maakt snel plaats voor de sloppenwijken van de grote stad. In de komende twintig jaar zal de Afrikaanse stedelijke bevolking groeien van 390 miljoen in 2008 naar 1,3 miljard in 2050, waarvan het grootste deel in dit soort wijken zal ...

Henk van Straten groeide op in Eindhoven met drie oudere halfbroers, zijn stiefvader en zijn moeder, om in de weekenden met diezelfde moeder naar zijn vader in Rotterdam te rijden. Zijn stiefvader was hem liever kwijt dan rijk, dacht hij. Zijn moeder, gevangen tussen twee mannen, was aldoor somber en vertrok op zijn vijftiende naar Curacao. Zijn broers waren zijn broers, maar toch ook weer niet. Wij zeggen hier niet halfbroer is een humoristisch, schrijnend, maar liefdevol verhaal over een ki...

Vertel niet wat het is, maar wat het betekent.

Vraag willekeurige mensen te beschrijven wat carnaval is en je krijgt een opsomming van uiterlijke kenmerken, soms gevolgd door een ongevraagd (voor)oordeel. Om te raken aan de ziel van het fenomeen moet je een doorgewinterd carnavalsvierder zijn en ook nog kunnen schrijven. Iemand zoals Jan van Mersbergen die weet wat carnaval met een mens doet.

In dit boek gaat hij op zoek naar de essentie van wat hij ‘ons laatst overgebleven diepgewortelde mee...

‘Vroeger was ik leuk. Toen schreef ik over drank en dronkenschap, over mijn ongelukkige huwelijk, over seks en het gebrek daaraan. Goddank, al die verschrikkingen hebben nu plaatsgemaakt voor iets prettigs. Het bierglas ruimde het veld voor de verrekijker, de kastelein werd vervangen door de ornitholoog, het nachtbraken maakte plaats voor het vroeg uit de veren en de kater werd verslagen door de Wintertaling en de Appelvink.’

In passende kledij en immer goed geluimd tuurt Hans Dorrestijn ...