Als je de wereld kritisch en oplettend bekijkt dan bestaan er veel hilarische toestanden die de moeite van het beschrijven waard zijn. Ook heel herkenbare situaties worden hier op de hak genomen en door een persoonlijke visie belicht, waardoor vaak een komisch of zelfs ontroerend effect bereikt wordt. Gewoon je hond uitlaten en daardoor in een gênante toestand belanden, of hoe vertel ik het mijn kinderen terwijl ze het helemaal niet willen weten, het zijn soms moeilijke, soms grappige momenten.

Deze verzameling korte verhalen, vaak met een ironische ondertoon zal jong en oud veel leesplezier bezorg...

De nullijn is een verzameling van veertig blogs die Miek Smilde in 2018 schreef. Veertig is in

vrijwel alle religies een magisch getal. In de Bijbel staat veertig voor verwachting, maar ook

voor boetedoening. Veertig is het getal van de overgang tussen het tijdelijke en eeuwige leven. Voor de auteur stond veertig in 2018 symbool voor een fase van rouw om verloren vertrouwen en het herwinnen van levensmoed.

Bij het verschijnen van de column 'Wakker in een andere wereld' vermoedde niemand hoe goed die titel zou passen bij het jaar 2023. Met de val van het kabinet en de ware uittocht van politici ontwaakt Nederland in een onwennige tijd met nieuwe poppetjes en nieuwe richtingen om als land voor te kiezen. Een nieuwe tijd waarvan de spelregels voor het grootste deel nog geschreven moeten worden. Deze bundel zou gezien kunnen worden als de eerste aanzet daartoe.

In de wereld waar perfectie steeds zichtbaarder is, kan het geen kwaad om een stukje puurheid te lezen. Vroeger zeiden ze wel eens, doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Tegenwoordig kunnen we niet perfect genoeg zijn, maar wat als je eigenlijk heel gewoon bent. Misschien wel verre van perfect.

Een Tikkie Imperfect geeft een kijkje in het leven van een gebrekkig, onvolmaakt, half Defect, kortom een gewoon mens.

Tikkie imperfect gaat over filter loos leven met ongemakkelijkheid in de bree...

Voor alles is een eerste keer. Eerste keren zijn er volop. Soms zijn eerste keren leuk, een enkele keer niet. Bovenal zijn eerste keren spannend. Af en toe denk je na het eerste keren, dat het beter is, om te keren. De keren dat dit voorkomt zijn doorgaans op één hand te tellen, en anders keer je naar je naaste en leen je ook zijn of haar hand.

Dit is de eerste maal dat ik mijn belevenissen toevertrouw aan papier en kaft. Het uitgeven van een boekje is zo n eerste keer. Een klein jaar bele...

Iedere ouder kent ze wel. Van die clichés, waarmee je wordt doodgegooid wanneer de roze wolk eigenlijk grijs blijkt te zijn. Wanneer je van vermoeidheid niet meer weet of je de vaatwasser nou aan het in- of aan het uitruimen was. Wanneer je van gekkigheid niet meer weet waar je de wandelwagen, de buggy, de Maxi-Cosi, de box, de kinderstoel én de wipstoel moet parkeren in het huis dat ooit leefbaar was. Wanneer je net te laat de deur uit rent en tijdens een vergadering ontdekt dat er een klo...

Momentopnames van groeien,

omdat het groei-geheugen een zeef is.

25 columns over Job tussen zijn achtste en achttiende jaar.

Een nieuwe bundel ‘Verhalen uit Marokko’. Na ‘Openstaander’ (2015) nu ‘Vertrouwde beelden’ (2016), een bundel waarin nog beter de eigenzinnige en gedetailleerde kijk van Thijs Kolster op het alledaagse leven in Marokko tot uitdrukking komt. De bundel is een drieluik van verhalen. De eerste twaalf verhalen zijn geschreven rond plaatsen of historische gebeurtenissen in Marokko. Dan volgt ‘Onze snelweg’, een langer verhaal waarin Thijs aan de hand van de renovatie van de snelweg ...

Opgroeien in een veilig, warm liberaal-gereformeerd gezin en dan de wijde wereld in. Dat valt niet mee, het gaat met heel wat ellende gepaard, soms is er vreugde, een enkele keer geluk. De afstand tot kerk en geloof groeit, wordt zelfs onoverbrugbaar. Toch is een gelukkige jeugd de basis waarop de schrijver(1945) terug kan vallen.

Hij probeert de wereld kritisch te beschouwen en als het hem niet bevalt, spreekt hij God aan om verhaal te halen. Niet dat hij daarin gelooft, maar tegen wie ande...

In zijn dagelijkse columns bekijkt Roland Smulders de wereld met een verbaasde en vaak humoristische blik. Achter elkaar gezet leveren de columns een soms ontluisterend beeld op van een zich naar de eindstreep voortslepende formatie, van de zoveelste variant van een virus dat het ritme van het leven dicteert, van een samenleving die steeds meer met zichzelf op gespannen voet komt te staan. Gezond verstand en goede manieren lijken nog slechts herinneringen uit het verleden en gevierde helden v...