"Zij die menen dat zij hun tenten definitief hebben opgeslagen Jenseits von Gut und Böse zullen het ons, moeizame roeiers, nooit vergeven dat wij anders zijn aangezien wij hun paradijs van de soortmenselijkheid ontmaskeren als een semireligieuze utopie.

Anderzijds zullen zij, die nog steeds Diesseits von Gut und Böse op de terreinen van hun traditionele religies en filosofieën kamperen, het ons evenmin vergeven dat wij ook hun idealen afwijzen.

Want beeld je vooral maar niet in dat één v...

‘Ik ben mijn digitale opabankje aan het inrichten. Beetje turen in de verte alsof de juiste toon zich daar gaat aandienen. Bladeren in mijn hoofd op zoek naar een lijn in de altijd ronddwarrelende gedachten. Oud worden, daar moet het in elk geval over gaan. Nooit gedacht en toch gekomen. Om dan te ontdekken wat iedereen je natuurlijk had kunnen vertellen: de haperingen in je lijf en de kreukels in het plaatje van jezelf. Het gepriegel in de marge in afwachting van de Grote Erkenning blijft ...

In de wereld waar perfectie steeds zichtbaarder is, kan het geen kwaad om een stukje puurheid te lezen. Vroeger zeiden ze wel eens, doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Tegenwoordig kunnen we niet perfect genoeg zijn, maar wat als je eigenlijk heel gewoon bent. Misschien wel verre van perfect.

Een Tikkie Imperfect geeft een kijkje in het leven van een gebrekkig, onvolmaakt, half Defect, kortom een gewoon mens.

Tikkie imperfect gaat over filter loos leven met ongemakkelijkheid in de bree...

Ken Vingerhoets is een man met een missie, en dat zal u geweten hebben. Ongeacht de huidige opvattingen die er heersen in onze samenleving kabbelt deze jonge knaap rustig verder op zijn eigen gecreëerde stroom. Nu en dan richt hij een kritische blik op de vaste normen en waarden die er heersen bij het algemene publiek, en haalt daarbij zijn neus op. Het resultaat hiervan kan u bewonderen op de diverse schrijfsels die hij op Zwaffelijzer post.

Ken Vingerhoets, dames en heren, een eigenzinnig ...

Voor alles is een eerste keer. Eerste keren zijn er volop. Soms zijn eerste keren leuk, een enkele keer niet. Bovenal zijn eerste keren spannend. Af en toe denk je na het eerste keren, dat het beter is, om te keren. De keren dat dit voorkomt zijn doorgaans op één hand te tellen, en anders keer je naar je naaste en leen je ook zijn of haar hand.

Dit is de eerste maal dat ik mijn belevenissen toevertrouw aan papier en kaft. Het uitgeven van een boekje is zo n eerste keer. Een klein jaar bele...

‘Niemand had me het van tevoren verteld, maar het bleek wel zo. Kinderen in je leven betekent een hoop huishoudelijk gedoe en veel verantwoordelijkheden, maar óók een unieke kans om iets terug te beleven van hoe het was: groot groeien. Door naar ze te kijken en goed te luisteren. Dat gaat bijna vanzelf, merkte ik. Net als in mijn geval het als een verslaggever te velde noteren van wat ik zag en hoorde.’

Het resultaat zijn honderden in de loop der jaren bijeengekrabbelde stukjes over he...

Iedere ouder kent ze wel. Van die clichés, waarmee je wordt doodgegooid wanneer de roze wolk eigenlijk grijs blijkt te zijn. Wanneer je van vermoeidheid niet meer weet of je de vaatwasser nou aan het in- of aan het uitruimen was. Wanneer je van gekkigheid niet meer weet waar je de wandelwagen, de buggy, de Maxi-Cosi, de box, de kinderstoel én de wipstoel moet parkeren in het huis dat ooit leefbaar was. Wanneer je net te laat de deur uit rent en tijdens een vergadering ontdekt dat er een klo...

Momentopnames van groeien,

omdat het groei-geheugen een zeef is.

25 columns over Job tussen zijn achtste en achttiende jaar.

Een nieuwe bundel ‘Verhalen uit Marokko’. Na ‘Openstaander’ (2015) nu ‘Vertrouwde beelden’ (2016), een bundel waarin nog beter de eigenzinnige en gedetailleerde kijk van Thijs Kolster op het alledaagse leven in Marokko tot uitdrukking komt. De bundel is een drieluik van verhalen. De eerste twaalf verhalen zijn geschreven rond plaatsen of historische gebeurtenissen in Marokko. Dan volgt ‘Onze snelweg’, een langer verhaal waarin Thijs aan de hand van de renovatie van de snelweg ...

Opgroeien in een veilig, warm liberaal-gereformeerd gezin en dan de wijde wereld in. Dat valt niet mee, het gaat met heel wat ellende gepaard, soms is er vreugde, een enkele keer geluk. De afstand tot kerk en geloof groeit, wordt zelfs onoverbrugbaar. Toch is een gelukkige jeugd de basis waarop de schrijver(1945) terug kan vallen.

Hij probeert de wereld kritisch te beschouwen en als het hem niet bevalt, spreekt hij God aan om verhaal te halen. Niet dat hij daarin gelooft, maar tegen wie ande...