In Mag de sirene aan? is Maarten Biesheuvel vooral zelf aan het woord. Een paar jaar geleden zei hij tegen Aart Hoekman: ‘Jij moet m’n biografie schrijven. Je weet toch alles van me?’ Er volgden tientallen gesprekken waarin Biesheuvel honderduit vertelde (wijzend op het recordertje: ‘Onthoudt dat apparaatje het allemaal wel?’). Toen de frequentie van die gesprekken met een opnameapparaat erbij verminderde, maakte Hoekman aantekeningen van wat er zoal besproken werd. De weerslag van ...

De dagboeken en brieven van de Joodse Etty Hillesum werden aanvankelijk geschreven midden in bezet Amsterdam. Zittend voor het raam van haar kamer aan het Museumplein schreef zij een indrukwekkend, bezield en universeel werk. Met haar intelligente en sensitieve geest ontworstelde zij zich aan de machten die uit waren op de ondergang van haar en haar Joodse medemensen. Zij wist zich in haar schrijven als het ware te verheffen boven de terreur die zich overal om haar heen voltrok.

Wanneer Etty ...

‘Wat vindt René er eigenlijk van?’ werd mij herhaaldelijk gevraagd na het publiceren van Roos’ perikelen. En dan antwoord ik zoals het was, dat het boek er alleen kon komen omdat René mij stimuleerde om het te maken. Daarom ben ik blij, en dankbaar dat hij voor dit boek het voorwoord wilde schrijven, op mijn verzoek.

Ik heb lange tijd gedacht dat ik niet op dezelfde manier een vervolg op Roos’ perikelen kon maken en uiteindelijk heb ik dat toch gedaan. Weer het dagboek, geen zelfhul...

Transgenders.

Het lijkt wel een opkomend fenomeen in onze samenleving.

Reeds verscheidene boeken werden geschreven over de innerlijke strijd die menig transgender voert. Ook de transitie zelf wordt daarbij uitgebreid beschreven. Vaak uitdraaiend op een heel mooi einde, waaruit vaak geconstateerd wordt dat men veel gelukkiger is dan voorheen.

Dat men eindelijk in het juiste lichaam zit, het plaatje eindelijk klopt, de puzzelstukjes op zijn plaats vallen en de transitie rond is.

Ook Vincent...

Ik vertel je het verhaal van mijn leven (Een), maar dat vloeit al snel over in mijn meer positievere beleving van het ongeleefde leven dat ik voor mezelf heb bedacht (2).

Een In de bloei van haar leven had Franceska (60 jaar), naast de opvoeding van haar twee geweldige kinderen, eigenlijk alleen maar op de bank voor de tv gehangen, omdat ze troost vond in de getoonde series en films. De laatste zeven jaar had ze het erg moeilijk met zichzelf, haar zieke ouders en haar zieke partner, waardoo...

OOM APOSTEL is een verhaal over een kleine eeuw kerkelijk leven in de apostolische kring uit de 20e eeuw, de periode van voor 1931 tot na 1989. Een verhaal over drie generaties en vier nieuwe apostelen, met wie zij in aanraking komen, die hen inspireren en tot wanhoop drijven en van wie zij afscheid nemen. Het verhaal bevat tijdsbeelden, achtergronden van de secularisatie van een Nederlandse apostolische sekte en openhartige familie-informatie. Het boek is bestemd voor een ieder die beleidsma...

Het logische vervolg op "Wie ben ik?", het eerste boek van Tino Klumpen. In dit nieuwe boek komen nieuwe en oude thema's aanbod. Non-binair, gender-transitie, psychische aandoeningen, God. Op elke vraag komt nu een antwoord. Het boek "Wie ik ben" gaat openhartig alle vragen langs. En iedereen heeft met dezelfde vragen te maken in het leven. Dit boek is een routebeschrijving voor iedereen maar in het bijzonder soortgenoten.

Charles (John Alexander) Jarvis (Bury Saint Edmunds, 3 juli 1969), is een in België residerende muzikant, zanger, componist, gitarist, schrijver, cartoonist en kunstschilder van Engels-Ierse afkomst. Hij schreef twee autobiografische boeken en bracht verschillende albums uit met eigen composities en covers. Ook nam hij deel aan enkele tentoonstellingen.

Ons sociale leven remde abrupt af.

In eerste instantie dacht ik dat het wel zou meevallen. Want ik kon gewoon boodschappen doen, hield afstand, en verbaasde me alleen over de lege schappen in de supermarkt. Waarom was de melk, het wc papier en de koffie om tien uur ‘s morgens al op? Ik appte met onze kinderen en kreeg de stevige waarschuwing dat ik thuis moest blijven en dat zij wel voor de boodschappen zouden zorgen.

Maar Joop en ik zijn vitale zeventigers. Wij wilden niet afhankelijk zi...

Henriëtte van Miltenburg-Oor is geboren op dertig april in het jaar 1922. Ze is opgegroeid in een zeer streng rooms-katholiek gezin. Na haar trouwen met de liefde van haar leven hebben ze acht kinderen gekregen. In 1961 stierf geheel onverwachts haar man Nico. Ze bleef achter met zeven kleine kinderen in een tijd waar de sociale voorziening nog in de kinderschoenen stond. Ook het rooms-katholieke geloof en de ontkerkelijking van de maatschappij speelden haar al die jaren parten. Ze was voor ...