De dieren zijn er altijd voor elkaar, zeker als het eens niet meezit. Ze zorgen voor troost en gezelschap als iemand verdrietig of wanhopig is, niemand hoeft zich alleen te voelen. Ze helpen elkaar; zo stelt de olifant de sombere krekel vrolijk voor om samen in een boom te klimmen, en heeft de sprinkhaan in zijn winkel gelukkig nóg een dag voor de eendagsvlieg.Sommige dieren kunnen ook gewoon niet zonder elkaar, zoals de slak en de schildpad in hun eeuwige wedstrijd wie het langzaamst is, of...

Op de ochtend van de eendagsvlieg is alles om hem heen nieuw en lijkt pas net te beginnen. ‘Maar hij wist wel dat hij maar één dag had, en dat één dag lang kon lijken, maar in werkelijkheid maar heel kort was, en voorbij voor hij goed en wel begonnen was.’De olifant ziet zijn val nooit als het einde, maar als opmaat tot een nieuw begin: vol goede moed klimt hij weer in de boom om bovenin een dansje te maken. En de kikker, die van de anderen minder luid en vooral minder vaak mag kwaken...

De egel, dat ben ik is een boek dat een wel heel bijzondere plaats inneemt in het oeuvre van Toon Tellegen. We lezen over de egel en al zijn wederwaardigheden, over zijn stekels (‘Waarom heb ik zoveel stekels? dacht de egel. Waarom niet één of twee? Ik heb toch ook maar één neus en twee oren?’), en over zijn verlangen naar eenzaamheid en rust. En tegelijk lezen we daarmee misschien de diepste wensen van de schrijver zelf. ‘Ik wou dat ik in mijn hoofd kon kijken, dacht hij op een kee...

De sprinkhaan, die aan de rand van het bos een winkel heeft, wil niets liever dan dat zijn klanten altijd tevreden naar huis gaan. Daarom is hij elke dag vanaf vroeg in de ochtend geopend en zorgt hij ervoor dat hij álles in voorraad heeft: van stoelen en tafels tot taarten, schubben, stekels, wanhoop en zelfs een ander leven. Ook kan hij de duizendpoot van nieuwe schoenen voorzien, in elke gewenste kleur. Alleen de zon, de maan en de sterren heeft hij niet te koop.

1877, Yerres, vlak onder Parijs. Camille speelt in het park waar zijn vader tuinman is in dienst van de rijke familie Caillebotte.

Meneer Caillebotte vraagt of hij hem mag tekenen.

Wie is die schilderende man met zijn allesziende blik? Camille kijkt mee in Caillebottes schetsboek en beziet de wereld als nieuw, met nieuwe gedachten die alles bijzonder maken. Kon het maar altijd zondag zijn…

Gustave Caillebotte (1848-1804) genoot een onbezorgde jeugd in een gefortuneerde familie. Hij schilder...

Toon Tellegen bracht alle verhalen die zijn Russische grootvader hem vertelde, of had kunnen vertellen, samen in een liefdevol eerbetoon

De grootvader van Toon Tellegen was Rusland na de Revolutie in 1918 ontvlucht en zat barstensvol verhalen: sombere, weemoedige maar vaak ook grappige en bizarre herinneringen aan zijn oude leven. Op een plank had hij een doos staan waar “vleugels’ op stond, en af en toe mocht de kleine Toon met hem meevliegen over het uitgestrekte Rusland.

‘Het is als...

In deze bundel met nieuwe verhalen over de eekhoorn, de mier en de andere dieren geeft de zwaluw een feest waarop alle gasten moeten vliegen. De leeuw wil niet langer brullen, maar zingen als de nachtegaal. Het nijlpaard is verschrikkelijk boos op de neushoorn maar weet zelf niet meer waarom. En op een dag stormt het zo dat alle dieren worden weggeblazen.

Voor het eerst illustreert Gouden Penseel-winnares Sylvia Weve Tellegens dierenverhalen. Met haar wervelende tekeningen wordt het een verr...

‘Als ik zeg dat ik op reis ga,’ vroeg de mier aan de eekhoorn, ‘word jij dan verdrietig?’Ze zaten aan de oever van de rivier en keken naar de overkant. Het was zomer, de zon stond hoog in de lucht en de rivier glinsterde.‘Ja,’ zei de eekhoorn, ‘dan word ik verdrietig. Maar als ik dan zeg dat je niet mag gaan, word jij dan boos?’

In Zorg goed voor jezelf bracht Toon Tellegen zijn troostrijkste dierenverhalen bijeen, voor iedereen die op reis gaat of juist thuisblijft.

Toon Tellegen heeft de vader van zijn moeder alleen gekend als oude, bijna blinde man met een witte baard. Deze Egbert Engberts, groothandelaar, was Rusland na de Revolutie in 1918 ontvlucht en koesterde weemoedige maar vaak ook grappige en bizarre herinneringen aan zijn oude leven.

Toon Tellegen bracht de verhalen die zijn grootvader hem vertelde, of had kunnen vertellen, samen in een liefdevol eerbetoon en voegde voor deze tiende druk nieuwe verhalen toe.