‘Als we samen nou eens in een boom klimmen, dacht de egel, toen de olifant voor de zoveelste keer uit de top van een boom was gevallen. Dan help ik hem, en daarna klimmen we heel voorzichtig weer naar beneden. En als we beneden aankomen, zullen de dieren van alle kanten toestromen en hem toejuichen.’

Als we straks weer samen mogen dansen, als we weer samen ergens mogen gaan eten, als we weer samen mogen feesten, dan komt alles helemaal goed.

Vanwege het grote succes van de cadeauboekjes h...

SPIJT

Het spijt me.

Die drie woorden!

die zijn geboren uit ontgoocheling

en een zucht van onnadenkendheid

die zijn groot geworden in het naargeestige midden

tussen lief en leed

die door het leven hebben gemarcheerd

één twee één twee,

dromend van een oogopslag

en die ongemerkt van betekenis zijn veranderd,

verbleekt

in het lege aangezicht van onbekenden

hemels en vergeefs

o het spijt me, het spijt me!

De eekhoorn en de mier zijn vrienden. Ze kunnen lang met elkaar praten, maar ook samen zwijgen, ze komen op het juiste moment onverwacht langs, zetten elkaar aan het denken, durven eerlijk te zijn en helpen elkaar. Ook is de eekhoorn goed bevriend met de olifant en neemt hij diens hoogstmerkwaardige eigenschap voor lief - zoals vrienden doen.

In deze bloemlezing uit de dierenverhalen van Toon Tellegen zijn de mooiste verhalen over vriendschap bij elkaar gebracht.

De kikker wil de verte wel eens zien, de eekhoorn gaat op ontdekkingsreis en de olifant vaart op een vlot richting zee. Alle dieren hebben vroeg of laat zin om eropuit te gaan. Maar soms valt de wereld buiten het bos een beetje tegen. `Als je het me eerlijk vraagt, kun je net zo goed thuisblijven. Al dat gereis... verzucht de mier - totdat hij weer op reis gaat.

In Goede reis zijn de mooiste dierenverhalen verzameld over afscheid nemen, vertrekken en weer thuiskomen.

Op een dag merkt de krekel dat hij een vreemd gevoel in zijn hoofd heeft. Het is een zwaar, onwrikbaar gevoel, dat niet meer weg wil gaan. De dieren noemen hem niet meer de krekel, maar de sombere krekel.

Pas na lange tijd en met veel moeite verdwijnt dat gevoel weer uit zijn hoofd.

Toon Tellegen schetst het portret van de krekel die gebukt gaat onder een depressie en daar ten slotte weer van herstelt.

Nieuwe dierenverhalen van Toon Tellegen, schitterend in kleur geïllustreerd door Carll Cneut. In dit prachtboek van twee grootmeesters kan het vuurvliegje veranderen in de vuurzeevlieg, kunnen de steeltjes op het hoofd van de giraf besluiten dat ze heel goed zonder giraf verder kunnen en komt de bizon tot zijn grote schrik op een dag zomaar zichzelf tegen.

Carll Cneut koesterde al langer de wens dierenverhalen van Tellegen te illustreren. Die wens is nu uitgekomen. En hoe!

Toon Tellegen stelt in deze bundel persoonlijke gedichten de afstand tot de ander centraal. Soms is die afstand letterlijk onoverbrugbaar, zoals bij overleden dierbaren: ‘waarom wil mijn moeder nog altijd iets van mij weten? / het is winter, ze staat voor het raam, tussen de vitrages, / ik kijk haar aan, glas tussen ons en schaamte’. Maar ook bij ontmoetingen in het dagelijks leven lijken hij en de anderen van elkaar verwijderd en onbereikbaar, zoals in de prachtige reeks ‘Twee vrouwenâ...

De egel, dat ben ik is een boek dat een wel heel bijzondere plaats inneemt in het oeuvre van Toon Tellegen. We lezen over de egel en al zijn wederwaardigheden, over zijn stekels (‘Waarom heb ik zoveel stekels? dacht de egel. Waarom niet één of twee? Ik heb toch ook maar één neus en twee oren?’), en over zijn verlangen naar eenzaamheid en rust. En tegelijk lezen we daarmee misschien de diepste wensen van de schrijver zelf. ‘Ik wou dat ik in mijn hoofd kon kijken, dacht hij op een kee...

De sprinkhaan, die aan de rand van het bos een winkel heeft, wil niets liever dan dat zijn klanten altijd tevreden naar huis gaan. Daarom is hij elke dag vanaf vroeg in de ochtend geopend en zorgt hij ervoor dat hij álles in voorraad heeft: van stoelen en tafels tot taarten, schubben, stekels, wanhoop en zelfs een ander leven. Ook kan hij de duizendpoot van nieuwe schoenen voorzien, in elke gewenste kleur. Alleen de zon, de maan en de sterren heeft hij niet te koop.

In zijn nieuwste dierenroman stelt Toon Tellegen de kikker centraal, een rol die de kikker maar wat graag op zich neemt. Hij kwaakt dat het een lieve lust is, en dat doet hij het liefst voor een groot publiek. Maar waar is dat publiek, waar zijn de anderen, vinden zij het gekwaak dan niet prachtig? Hij doet toch zijn best, en wat is er mooier dan zijn gekwaak? Het kwaken is zijn lot, als hij niet kwaakt dan denkt hij aan kwaken, en als hij slaapt dan droomt hij ervan. Het mag de anderen wel e...