Pinksteren 1923: Rudolf Steiners laatste bezoek aan Noorwegen. Hij houdt een reeks van zeven voordrachten, waarin hij de belangrijkste thema’s van de antroposofie helder bespreekt. De inhouden betreffen vraagstukken uit het leven en het karma van de mens, én het mensheidskarma.

Groots zijn de panorama’s over de wereldevolutie. En wat ons in de toekomst te wachten staat. Verder komen aan bod o. a.:

– het raadsel van de dood vroeger en nu,

– de invloed van de oude mysteriën,

– de â€...

In deze voordrachten moedigt Rudolf Steiner aan om het Oude en het Nieuwe Testament niet alleen woordelijk maar ook "kunstzinnig" te lezen. De compositie en de dramatische ontwikkeling werpen licht op de vaak verborgen inhoud van de woorden. Met name de dramatiek van het Marcus-evangelie spreekt een duidelijke taal. Belangrijke thema"s in de voordrachten zijn verder Elia en Johannes de Doper, de openbaring van Krisjna, de tijdgenoten Boeddha en Socrates, en de verhouding van Jezus tot zijn le...

Tegenstellingen tussen de oude en jonge generatie zijn van alle tijden. Maar aan het begin van de twintigste eeuw groeit een jeugd op met een spirituele honger die radicaal verschilt van alle vorige generaties. Na de eerste wereldoorlog stroomt die jeugd ook de antroposofische beweging binnen. Als zij om een speciale voordrachtenreeks voor jonge mensen vragen, geeft Steiner hun in eerste instantie de opdracht voldoende mensen bijeen te zoeken en concreet onder woorden te brengen wat ze eigenl...

In de tijd waarin Steiner deze voordrachten hield (1916), was het werkleven al drastisch veranderd. Mechanisatie, specialisatie en formalisering van taken hadden de vroegere emotionele betrokkenheid van de mens bij het product van zijn arbeid tenietgedaan. Maar Steiner blikt niet nostalgisch terug naar een oudere economische orde. Hij ziet de technische doordringing van het arbeidsproces als noodzakelijk en in principe heilzaam - mits ze van de mens uit wordt gestuurd. Op kleurrijke en gevari...

Rudolf Steiner schildert in deze voordrachten de kringloop van het jaar als een etherisch ademproces van de aarde. De aarde ademt in de winter in en in de zomer uit. Bewust of onbewust heeft de mens aan de grote beweging van de jaargetijden deel. Zo doet de aarde zich kennen als een levend organisme, waarachter geestelijke wezens schuilgaan - niet alleen de verschillende natuurgeesten, maar ook aartsengelwezens.

Vier van deze aartsengelen zijn verbonden met de vier grote jaarfeesten, respectie...