Toen Havank in juni 1964 overleed liet hij vier onvoltooide manuscripten na, waarvan Menuet te Middernacht het verst was gevorderd. Het had hem jarenlang beziggehouden en hij had er de andere drie telkens weer voor opzij gelegd. Inspiratie voor dit boek had hij gevonden in het achttiende-eeuwse portret van de historische Anne Marie, dat hij aantrof op het Dekema State bij Leeuwarden, waar hij te gast was wanneer hij vertoefde in zijn geboortestad. Anne Marie is dan ook de hoofdpersoon in dit ...

N.V. Mateor is een van die boeken van Havank, die zich niet alleen onderscheiden door hun strikt persoonlijke stijl, maar die ook uitblinken door een vernuftig uitgedachte en onweerlegbare logica tot oplossing gebrachte handeling. Vandaar dat dit boek altijd tot de meest gelezene van de schrijver behoord heeft en deze goedkope herdruk een groot lezerspubliek uiterst welkom zal zijn.

In de epiloog van dit Schaduw-verhaal werd, heel terloops, een feit vastgelegd, op grond waarvan dit deel in de serie wellicht het meest merkwaardig genoemd mag worden. Maar ook overigens mag deze ‘Havank’ er zijn als raadselachtige, boeiende en vooral: meeslepend vertelde detective-story.

Maar de Schaduw hoorde hem niet.

Hij luisterde naar iets anders; naar gedempt luidruchtig lawaai in de tuin van Hendrick de Buyt, naar stemmengeroes dat vandaar tot hem doordrong, naar het gedruis van rennende schreden op het grindpad tussen de beide huizen, en dan, met eensklaps verstijven van alle spieren en zenuwen, naar een snerpende gil:

‘Moord…!’

Met schier bovenmenselijke beheersing stond de Schaduw op, zonder haast en zonder opwinding. Door zijn hersens flitste plotseling de onwillek...

‘De trein is twee minuten te laat,’ merkte Hubertus zwijgend op, toen de trein eindelijk begon binnen te rollen; Hubertus was een stipt en nauwgezet man.

Het aantal reizigers bleek slechts gering en Hubertus had niet veel moeite hen éen voor éen nauwkeurig te observeren. Tien – misschien twintig waren de controle reeds gepasseerd, eer oom Hubertus langzaam zijn krant dichtvouwde, langzaam opstond… en een schok kreeg. Het was niet de dun gezaaide geitenbaard van nicht Eulalia die hem scho...

Van het nogal duistere begin tot het verrassende einde speelt deze geschiedenis rondom te Schaduw zich af op het warme, zuidelijke eiland Majorca. De Schaduw logeert er met zijn lieftallige vriendin Aranea Forster bij een oude kennis, bij wie ook commissaris Silvère en diens vrouw hun intrek hebben genomen om wat bij te komen van de afgelopen, onrustige maanden. Wel erg toevallig vertoeft ook een goede vriend van de Schaduw, Don Jaime, op het eiland die de hulp van de grote detective zeer go...

‘Doe de ramen dicht,’ zuchtte zij, bijna onhoorbaar.

‘De ramen dicht? Het is hier om te stikken,’ had Armand verwonderd geantwoord, terwijl hij Marguerite voorzichtig weer te bed legde.

‘Doe de ramen dicht,’ smeekte zij, en toen hij nog steeds aarzelde:

‘Als ik je toch zeg, dat het daardoor binnenkomst?’

‘Het?!... Wat?!...’

Het werk van wijlen Havank wordt met de regelmaat van een klok herdrukt en geen lezer zal dan ook hiaten in zijn Schaduw-verzameling hoeven aan te wijzen

In zijn eerst...

Het werk van wijlen Havank wordt met de regelmaat van een klok herdrukt en geen lezer zal dan ook hiaten in zijn Schaduw-verzameling hoeven aan te wijzen

In zijn eerste boeken sloot Havank zich nog angstvallig aan bij de toen heersende ‘orthodoxe’ traditie, gevestigd door Edgar Wallace en door een pionier als Ivans, maar in zijn latere romans kreeg de humor van zijn persoonlijke taalgebruik hoe langer hoe meer de overhand. Na Havank’s dood wordt de serie voortgezet door de journalist-schrij...

‘Wie bent u! Wat doet u hier?’

Zijn rustige blauwe ogen namen haar nauwlettend op, eer hij besloot te antwoorden. Een jonge slanke vrouw. Zeker niet ouder dan vierentwintig. Een smal en ovaal gezicht. Donkeren Diepbrandende ogen. Een zeer kleine mond, maar ietwat hard van lijn. Al even kleine oren, die half schuilgingen onder het als ebbehout zwarte haar. ‘Bent u’, zei hij eindelijk, ‘misschien een van de Vier Vreemde Vrienden?’

Haar toch steeds grote ogen openden zich nog verder.

‘Hoe we...

Dit is het verhaal van de Laatste Abdis van de Zwarte Wilgen, een merkwaardig verhaal en een bijzonder boeiend verhaal, spelend in het romantische decor van de Westelijke Pyreneeën.

Hoofdpersoon is natuurlijk de Schaduw, alias Charles C.M. Carlier, met deze keer aan zijn rechterhand de lieftallige Aranea Forster.