Xavier Radek is een in Basel woonachtige, geassimileerde, niet-joodse jongeman met een missie: hij wil meer weten over het lijden van de joden. Daarom besluit hij de ‘vijanden van het geluk’ te gaan troosten. Zijn grootvader was een nazi die het handwerk van de dood nog verstond. Zijn vader is een bekende architect, met een voorliefde voor massagesalons. En dan zijn moeder: een hartstochtelijke vrouw, die een aquarellerende dictator die zeventig jaar geleden actief was consequent aanduidt...

Otto Kadoke werkt als psychiater in een crisiscentrum: hij dient mensen met een doodswens voor het leven te behouden. Wanneer hij op een dag bij zijn oude en hulpbehoevende moeder op bezoek gaat, wordt hij overmand door gevoelens van liefde voor haar Nepalese verzorgster en verliest hij het protocol uit het oog. Na opnieuw een grensoverschrijdende ontmoeting, ditmaal met een suïcidale jonge vrouw, loopt het professionele en privéleven van Kadoke definitief in het honderd: zijn moeders huis ...

Het leven dient in scène te worden gezet. En je leven in scène zetten, dat kun je niet aan anderen overlaten. Dat moet je zelf doen. Robert G. Mehlman wil de werkelijkheid produceren zoals anderen boeken, films en schilderijen produceren.

"Het waren deze kleine toneelstukjes die mij gelukkig maakten. Het moment dat ik zelf begon te geloven in de zorgvuldig door mij geënsceneerde werkelijkheid, dat was het moment van de euforie. Het moment dat het verhaal dat je zelf hebt bedacht er met je ...

Hoe voelt het als jouw leugen de waarheid van de rest van de wereld wordt? In het begin vóélt het onbehaaglijk, maar die onbehaaglijkheid is van korte duur. In De geschiedenis van mijn kaalheid vertelt de Weense filosofiestudent Marek van der Jagt over zijn zoektocht naar de amour fou. Hij heeft gezien wat zijn ouders van hun huwelijk hebben gemaakt en hij wil in plaats daarvan een liefde `die niet tot geluk leidt, die niets met geluk te maken wil hebben en die toch de moeite waard is .

Na ...

Na de dood van mijn moeder begon mijn uitgever, tegenwoordig uitgever in ruste, Vic van de Reijt in de garage van mijn moeder, die zij nooit als garage heeft gebruikt, te grazen in mijn archieven. Hij vond verhalen waarvan ik het bestaan was vergeten, verhalen die ik me nog maar half kon herinneren, teksten ooit uitgegeven door Jan Ritsema, eveneens uitgever in ruste.

Aan de eettafel in mijn moeders huis las en ordende Van de Reijt de teksten. Van hetzelfde verhaal bestonden soms zeven versie...

In De man zonder ziekte reist een jonge Zwitserse architect af naar Bagdad om een nieuw operagebouw te ontwerpen. Een man die ervan overtuigd is dat een architect het leven van de mens mooier en makkelijker moet maken.