Ik voel mij niet thuis op deze wereld en hoor hier niet. Alles is zo onwezenlijk. Ik voel mij eenzaam en alleen. Doodongelukkig. Ik kan het niet meer opbrengen en wil er niet meer voor knokken. Het levert meestal toch teleurstelling en pijn op.

Het spijt me zo dat het zo moet gaan. Mam, het spijt me zo. Maar elke dag is er een te veel. Deze dag, dit uur, deze seconde, het is een hel. Echt, het is een hel.

In dit boek vertelt Etty Kuiper het verhaal van haar dochter Corinne, die geen adequate ...

Op Oudejaarsavond 2011 kwam het verlossende telefoontje, er was een nieuwe lever voor mij gekomen. Ik zou een nieuw – gezond – leven krijgen. Voor het eerst, want door de zeer zeldzame stofwisselingsziekte MPI-CDG had ik in mijn 28-jarige leven vaak lange periodes in het ziekenhuis doorgebracht. Het zou een experimentele transplantatie worden, nog nooit eerder had iemand ter wereld met deze stofwisselingsziekte een nieuwe lever gekregen.

Toen Fiona Waddell hersteld was na alle complicati...

Je kind verliezen is niet te bevatten en alles verandert ingrijpend.

Je komt naakt te staan, naakt tot op het bot.

Wat je voor waar aannam bestaat niet meer, je moet jezelf opnieuw uitvinden.

Hoe verwerk je zoiets groots, is er nog wel leven daarna?

Langzaam opstaan uit de puinhopen van verdriet. Je weg vinden met behulp van opleidingen, trainingen, workshops, retraites, satsangs, pillen en therapieën.

Want het enige wat je kunt doen is goed voor jezelf zorgen.

Marcia komt uit een warm nest. Samen met haar twee jaar oudere zus heeft ze een onbezorgde kindertijd. Ze gaat graag naar school en voelt zich er op haar gemak. Maar de overgang van de basisschool naar de middelbare school is voor haar gigantisch groot. Van een veilige en vertrouwde omgeving komt ze terecht in een omgeving waarin ze vanaf het allereerste moment de druk voelt om te moeten presteren. En dan begint het. Ze moet van zichzelf de controle houden en levert daar bovenmatige inspannin...

Het waren de moeilijkste jaren van zijn leven geweest, die eerste eenentwintig. Hij was een slow starter geweest. Hij wist niet wie hij was, wat hij was en waar hij was. Hij gleed weg, vond geen houvast. De anderen waren vreemden voor hem. Hij probeerde krampachtig aan te haken, maar de Duisternis trok aan hem.

Peter heeft moeite zijn weg te vinden in het leven. Van zijn ouders krijgt hij weinig steun. Die hebben het druk genoeg met elkaar. Ook zijn boer en zus spelen slechts een zijdelingse ...

Karin Verhaak-Kersten beschrijft in dit boek het leven van haar geliefde man Stan. Een avonturier en levensgenieter, met oog voor zijn medemens. Samen werkten zij in de uitgeverij en de drukkerij, die Stan van zijn vader overgenomen had. En toen de druk- en de uitgeefwereld sterk aan het veranderen was, verzetten zij op tijd de bakens. Stan joeg altijd zijn dromen na en samen maakten zij vele reizen. Maar hij hielp ook bedrijven in ontwikkelingslanden en zette daar projecten op.

Toen hij te h...

Nu ervaar ik die lange tijd op de gesloten afdeling als de slechtste tijd van mijn gehele opname. De verpleging vond ik wel oké. Maar mijn psycholoog kwam in mijn beleving ernstig tekort, met name omdat ik geen goed werkend antidepressivum had en geen gesprekken met een psychiater.

Op een dag werd ik dan toch een keer opgeroepen door de afdelingspsychiater van de gesloten afdeling. Maar helaas ..., ook hij experimenteerde niet met andere pillen. Hij zei alleen "dat ik de kans moest krijgen o...

Op in dei, as Willemien op har wurk dwaande is mei in folder, giet it net sa't se wol. Se makket in protte flaters mei typen en de tekstyndieling giet ek hielendal ferkeard. Letter hat se muoite mei it autoriden en thús rint se iderkear by de doar op. Har sicht wurdt hieltyd minder en se wurdt der bang fan.

De húsdokter stjoert har troch nei it sikenhûs en fia de eachdokter komt se by de neurolooch terjochte. En dan docht bliken, dat se twa harsenynfarkten hân hat. Binnen in tiidsbestek f...

Als direct gevolg van de dekolonisatie van Nederlands-Indië en de proclamatie van de RMS, de Republiek der Zuid-Molukken, arriveerden in 1951 circa 12.500 Molukkers, toen nog Ambonezen genoemd, in Nederland. Voornamelijk 3500 ontslagen militairen van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger met hun gezinnen. De verwachting was dat ze binnen enkele maanden zouden teruggaan en dus werden ze in provisorische kampen ondergebracht. Veel van deze kampbewoners hadden hun koffers nog jaren klaarstaan...

Hanna Nissel was veertien jaar toen ze met haar familie vanuit Irak naar Nederland vluchtte. Ze was getraumatiseerd door de jarenlange oorlog en thuis was ze ook niet veilig. Haar vader en haar broer controleerden haar voortdurend en stonden niet toe dat ze met jongens omging. Na jaren van intimidatie en mishandeling bevrijdde ze zich uit deze situatie en kwam in een opvanghuis terecht.

Na een aantal jaren kreeg ze een relatie en met deze man kreeg ze twee kinderen. Ook hij bleek echter e...