Haar hand op mijn rug - Mijn eerste jaar als weduwnaar is het no-nonsense ervaringsverhaal van Paul Geelen, die zijn vrouw Marinka op zijn 54ste verjaardag voor zijn ogen op straat zag sterven. Hoe gaan hij en zijn jongvolwassen kinderen om met dit plotselinge verlies? De auteur beschrijft met rauwe directheid de dag van het verlies, de aanloop naar de crematie en het moeizame eerste jaar waarin hij langzaam weer opkrabbelt. Hoe ga je verder na zo’n ervaring, hoe doorsta je de rouw?

Paul wi...

Op tweede kerstdag 2015 raakt Wim Diepeveen zwaargewond bij een ernstig skiongeluk. Hij herstelt daar niet goed van en komt terecht in een zware burn-out. Op het dieptepunt van zijn crisis raadt zijn arts hem aan te gaan lopen. Alleen zijn en fysieke inspanning leveren, dat is het recept. Zo vertrekt hij op een ochtend in maart 2017.

Altijd vandaag vertelt het prachtige en indringende verhaal van een voettocht naar Santiago de Compostella. Rode draad is de transformatie die iedere pelgrim o...

Jelte heeft een broer. Eentje. Tot hij ontdekt dat er ooit nóg één was, Peter. Maar over dit jongste broertje, dat maar enkele uren heeft geleefd, praat niemand. Peter werd geboren als een cycloop en was daarmee niet alleen een kansloos kind, maar ook een monsterlijke zeldzaamheid die maar beter zo snel mogelijk aan het oog kon worden onttrokken.

Pas als hij volwassen is en in Griekenland reizen begeleidt, realiseert Jelte zich ineens echt wat de korte aanwezigheid van zijn babybroertje al...

Ferry is een ‘ouwe zeikerd’. Hij is boos. Op op zijn omgeving, op de scheiding van zijn ouders, op alles wat niet goed loopt, op de wereld in het algemeen.

Tot 13 november 2015. Dan is hij met vrienden bij een concert in het Parijse theater Bataclan als drie mannen met Kalasjnikovs het vuur openen in de volgepakte zaal. Ferry ziet en voelt hoe tientallen mensen naast hem worden gedood. Even weet hij zeker dat ook zijn leven voorbij is. Maar kruipend door het bloed en over de lichamen weet...

Waarom rijdt hier een trein? En waarom zit ik erin?

Jelle Brandt Corstius is als achtjarige gefascineerd door de Grote Bosatlas. En dan vooral door de kaart van Siberië: die is bijna leeg. Hoe zou het zijn om daar te wonen? Wat doen ze daar? En wanneer mag hij erheen? Op diezelfde kaart ziet hij dat er wordt gewerkt aan een spoorlijn door die leegte, met de magische naam ‘Bajkal-Amoer Magistrale’. De BAM.

Het duurt nog dertig jaar voor Jelle twee reisgenoten vindt die met hem op de BAM w...

Dit boek is voor alle ouders die hun kinderen moeten missen en voor alle kinderen die het leven los moesten laten. In Stille Strijders lees je de intens verdrietige, maar ook moedige verhalen van ouders die hun kind missen, omdat zij vroegtijdig hun leven beëindigden door suïcide.

27 verhalen over 27 jongeren die allen nog een leven voor zich hadden

‘Nadat ik mijn eigen kind in 2016 verloor aan XTC, had ik nooit verwacht dat mijn beste vriendin ook haar kind zou verliezen. In november 201...

Liefs uit China

In het zuiden van China wordt in 2009 een jongen geboren met een schisis die niet bij zijn

familie kan blijven. In Nederland dromen Tirza en Yke ervan een kindje uit China te

adopteren. Samen met hun twee dochters en Tirza’s moeder reizen ze in 2010 naar

Kunming, een metropool in Zuid-China, om hun zoon Wen in de armen te sluiten.

Wen groeit op in het Friese Joure. Hij wordt al snel aan zijn schisis geopereerd en volgt een

intensief logopedietraject. Zal hij ooit duidelijk k...

'Wil je kinderen?’

Evelines antwoord op die vraag is tot haar 26ste steevast ‘nee’. Tot het leven een ruk aan het stuur geeft. Letterlijk. Na een auto-ongeluk wordt haar verlangen naar een kind geboren.

Vier jaar later besluiten Eveline en haar vriend Marcel ‘aan kinderen te beginnen’, maar dat blijkt niet vanzelf te gaan. Maanden van hoop en teleurstellingen stapelen zich op en groeien uit tot jaren. De vraag ‘wil je kinderen’ wordt steeds pijnlijker.

De meeste waargebeurde ver...

‘Puur Goud’ gaat over een allesbehalve vlekkeloos leven zoals we dat vaak op social media, tv en in de bladen zien. Het gras lijkt altijd groener aan de overkant. Op haar zeventiende werd Tineke ernstig chronisch ziek. Met haar levensverhaal laat ze je zien dat je allang puur goud in handen hebt.

‘Honderdtachtig! Telkens als ik opnieuw naar het metertje kijk wordt mijn hartslag nóg hoger. Ik probeer op te staan maar het lukt me niet. Ik gris in een waas mijn telefoon van mijn nachtkast...