Dit boek handelt over het bijzonder strafrecht. Het heeft een tweeledige doelstelling. Enerzijds beoogt het te voorzien in een volledige, diepgravende behandeling van thema’s die te rekenen zijn tot het bijzonder strafrecht. Daarmee moet het handboek de rechtswetenschap en de rechtspraktijk tot dienst kunnen zijn. Anderzijds moet het boek ook bruikbaar zijn voor het onderwijs op het vlak van het bijzonder strafrecht.

Het handboek bestaat uit drie delen waarin de volgende onderwerpen aan bo...

In september 2021 heeft Tineke

Cleiren afscheid genomen van

de Universiteit Leiden. Met dit

liber amicorum brengen vrienden,

collega’s, oud-collega’s, promoti

en promovendi een eerbetoon aan

haar en haar wetenschappelijke

werk. Kenmerkend aan dit werk is

Tinekes scherpe oog voor ordening

en samenhang binnen het

strafrecht. Ze plaatst actuele

ontwikkelingen in het perspectief

van de grondslagen, historische

wortels en systematiek van het

strafrecht en onttrekt ze daarmee

aan...

In deze gebundelde commentaren van de auteur op rechterlijke beslissingen draait het om de manier waarop strafrechters omgaan met het bewijs. Consistentie van de bewijsmotivering blijkt vaak ver te zoeken. Dat komt het vertrouwen in de kundigheid van de rechter niet ten goede.

De commentaren schetsen een verontrustend beeld van onmacht, onkunde en intellectuele stagnatie bij diegenen die over de afloop van strafzaken beslissen. De stukken geven ook stof tot nadenken over de uiteenlopende soor...

Door het heruitgeven van "Geschiedenis van het strafrecht" van mr. H.J. Smidt (uit 1891) komt dit standaardwerk voor juristen weer beschikbaar. Dit inspireerde mij om dit standaardwerk relevant te maken voor de 21ste eeuw. Hiertoe is als basis gebruikt voormelde wetstoelichting, maar aangevuld met alle wijzigingen in het wetboek van strafrecht tot en met 2017. Dit heeft geresulteerd in een driedelig boekwerk, waarin de verschillen tussen de oude en de nieuwe wetteksten per artikel worden toeg...

Druggebruik op festivals is een wijd verspreid fenomeen. Over de aanpak ervan bestaan uiteenlopende opvattingen. Zo wordt vanuit het referentiekader van de politie vaak ingezet op een repressieve aanpak (bijvoorbeeld het aantal inbeslagnames van drugs als belangrijke graadmeter van succes), terwijl de prioriteit voor gezondheidsdiensten ligt op het voorkomen van druggerelateerde gezondheidsproblemen.

In de praktijk blijken de verschillende initiatieven niet altijd de gewenste en verwachte imp...

De politionele aanpak van kunstcriminaliteit is in België en Nederland een onderbelicht thema. Nochtans genereert dit fenomeen criminele opbrengsten en is de culturele schade aanzienlijk. Kunstcriminaliteit – of criminaliteit tegen cultureel erfgoed – uit zich in verschillende transnationale vormen: diefstal, plundering en illegale handel in cultuurgoederen, vernieling van cultureel erfgoed tijdens militaire conflicten of maatschappelijke onrust, iconoclasme, vervalsing en fraude, en wit...

Digitale media zijn in een recordtijd de virtuele omgevingen bij uitstek geworden voor communicatie, informatie en ontspanning. Deze technologische ontwikkelingen kunnen echter ook leiden tot misbruik van beelden. Zo heeft de niet-consensuele verspreiding van intieme beelden belangrijke negatieve gevolgen. Eveneens kunnen memes haatdragende boodschappen verspreiden. Ontwikkelingen in artificiële intelligentie maken de manipulatie van beelden gemakkelijker, wat kan leiden tot deepnudes en and...

Hoeveel mensen zitten er in Nederland ten onrechte gevangen? Die vraag is relevant nu steeds meer gerechtelijke dwalingen aan het licht komen. Na de zaak van Lucia de Berk, Ina Post, Louwes en Olaf Hamers wordt deze vraag steeds prangender. In deze zaken zit namelijk een patroon: steeds is de bewijslast eenzijdig geïnterpreteerd, steeds heeft men een dader willen zoeken, steeds hadden de verdachten de schijn tegen, maar bleken ze toch onschuldig.

Aan de hand van nieuw onderzoek onder gevange...

Officieren van justitie, strafrechters en politierechercheurs doen aan waarheidsvinding. Daartoe moeten ze eerst waarheid zoeken. Omdat genoemde waarheidzoekers (doorgaans) geen empirisch wetenschappelijke opleiding hebben, volgen ze ongemerkt de alledaagse regels van waarheidsvinding. Die regels werkenin het leven van alledag heel aardig. In de strafrechtcontext schieten die regels echter tekort. Daarbij komt dat de cognitieve instincten die ons in het alledaagse leven goed van pas komen, zi...