Mijn moeder had een hart dat maar voor een kwart pompte en nieren die op het laatst nog maar voor 15% werkten. Ze wist haar krachten te sparen maar vooral goed te gebruiken. Met en voor de mensen om zich heen, in het veelzijdige leven dat ze ten volle heeft geleefd. "Hoe meer je doet, hoe meer je doet", zei ze dan.

In dat leven hield ze graag zélf de touwtjes in handen. Zelfbeschikking was een van de waarden die ze ons, haar kinderen, voorleefde in een vleesgeworden humanisme. Halverwege haa...

Het is belangrijk te weten in welke mate de verschillende componenten van poëtische taal kunnen worden gebruikt, welke mogelijkheden zij bieden op gebied van ritme, klankkleur, intonatie, gevoelswaarde, beeldspraak die de realiteit overstijgt. Want dit is precies wat oorspronkelijke poëzie doet: de realiteit overstijgen. Wat taal betreft blijft vakkennis daarom van essentieel belang. Net zoals in de schilderkunst.

‘Tegenlicht’ heeft het over menselijke verhoudingen, over al dan niet pos...

Leonard Schutte heeft altijd al een affiniteit voor taal gehad. Beroepsmatig was hij scheikundig wetenschapper en na zijn pensionering richtte hij zich op computerprogrammering en filmen. deze bezigheden vergen creativiteit die samen met zijn taalkundige tics hebben geleid tot humoristische puntgedichten en korte hersenkronkels. Eerde heeft hij bundeltjes uitgebracht tijdens de twee lockdown periodes respectievelijk 'Coronades' en 'Verse Coronades'. De actualiteiten van het jaar 2022 beschree...

De 20-jarige Willem M. Roggeman maakt in januari 1956 persoonlijk kennis met de 32-jarige kunstschilder Maurice Wyckaert in het avant-garde kunstcentrum Taptoe in Brussel. Zij worden vrienden voor het leven. Dat jaar organiseert de Antwerpse artistieke vereniging De Nevelvlek een nationale literaire wedstrijd. Willem M. Roggeman stuurt een cyclus gedichten op die in november 1956 wordt bekroond met de eerste prijs voor poëzie. In de jury zitten Gaston Burssens, Louis Paul Boon, Ben Cami en ...

Toen Kim A. Poldner in 2022 met haar gezin verhuisde naar een nieuwe stad, besloot ze afscheid te nemen van bepaalde kledingstukken. In intieme afscheidsbrieven aan deze lang gekoesterde items uit haar garderobe reflecteert ze op 20 jaar activisme voor een duurzame mode industrie. Ze beschrijft wat deze kledingstukken voor haar hebben betekent gedurende reizen, relateren en het worden van de vrouw die ze is. In onze fast fashion economie kunnen de brieven beschouwd worden als een feministisch...

Met haar debuut Loopgravenonderbreking, eigenlijk een uit de hand gelopen grap, gooide Sarah Wagemans hoge ogen. Haar tongue-in-cheekgedichten werden geprezen in vaktijdschriften als Poëziekrant en op de sofa van Winteruur bij Wim Helsen. Maar ze doken ook op tijdens betogingen, solidariteitsfeesten en herdenkingsdagen voor het verzet tegen de nazi’s. Met De diva die ge zijt is er nu een opvolger. Scherp, maatschappijkritisch en met veel sympathie voor de kleine m/v/x: Sarah Wagemans is ee...

‘Hallucineren speelt een grote rol in mijn schrijven. De staat waarin ik me gedurende het schrijven bevind, is op de keper beschouwd abnormaal.’ Aldus Friederike Mayröcker, geboren en gestorven in Wenen (1924-2021), vermaard, vereerd en gezegend met een onnavolgbaar taal- en levensgevoel. Ze las veel, maakte op allerlei blaadjes notities, monteerde wat ze oppikte of, zoals ze dat zelf noemde: wat ‘haar aansprong’. Schrijven was voor haar een lichamelijk proces, waarvoor ze woorden be...

Aan de vooravond van WO II zochten het gezin Oestreicher een veilig toevluchtsoord en dachten dit in Amsterdam te vinden.

Het jonge gezin – vader, moeder, twee dochtertjes en grootmoeder – wordt in november 1943 op transport gesteld. Het derde meisje blijft ‘in onderduik’ achter.

In Westerbork, Bergen-Belsen en in de ‘Trein der Verlorenen’ houdt Felix Oestreicher een dagboek bij. Hierin schrijft hij de gedichten die in Naderhand/Nachher in het Nederlands en Duits worden gepublic...

Met een scherp oog en een rustige tred wandelt de dichter door woorden en sferen. Verrassend spannend treft hij zijn omgeving en beziet hij de mens met een milde blik. Hij neemt de lezer bij de hand om vergezichten, spiegelingen en nieuwe invalshoeken te laten zien. Steeds wisselt zijn perspectief en slinkt er een rivier op de achtergrond.