Het lijkt haast onmogelijk dat niemand eerder opmerkte

dat de jaren zich opstapelen en dwingen tot hoogtevrees.

Wij balanceren op een dunne muur, leren een evenwicht tussen

wat ooit en wat nooit.

Onze eerste ontmoeting rust op de bodem

we durven niet naar beneden te kijken.

Tijd maakt onontkomelijk. Daar laat deze bundel geen twijfel over bestaan. Uren krijgen vorm achter hoeken in hoofden, dagen worden in partjes gesneden en herinneringen dwarrelen door elkaar of worden weggekrabd. De gedich...

Zoals alle verhalen bestaat ook dit verhaal

uit heimelijk onderhouden geheimen,

verbazende leugens, verzonnen ontboezemingen

en souvenirs die sluimeren onder het stof der jaren.

Wie zijn verhaal opgraaft

koestert genoodzaakt relieken waar hij

tot dan het bestaan van ontkende.

• Poëzie als levensloop

• ‘Een dichter die zoiets schrijft verdient gelezen en herlezen te worden. Deze dichter zeker, tot bloedens toe.’ - Marc Bruynseraede in Meander

• ‘Conrad heeft met En de bomen een h...

tussentaal

zij maakt van niets iets

want zij geeft door zinnen aan zinloosheid betekenis

blaast beweging waar het statisch is

en warmte rond de ijzigheid

In Tussentaal komt spoken word tot leven op papier. Esohe Weyden neemt je op ritmische wijze mee in haar grenzeloze twijfels, openhartige bekentenissen en dansende gedachtenspinsels. Poëzie die schreeuwt om te worden voorgedragen, maar ook smacht om te worden gelezen. Woorden waarop je wil walsen tot je er dronken en draaierig bij neervalt.

Esohe Weyden (1999) is spokenworddichter en presentator. Ze is de campusdichter van Universiteit Antwerpen, waar ze masterstudent Rechten is. Ze bracht haar poëzie al op de meest uiteenlopende planken, van klassieke podia als Arenberg en Vooruit en festivals als de Gentse Feesten en Pukkelpop tot op het burgerlijke defilé van de Nationale Feestdag van België...