Al direct bij het begin van de covid-19-epidemie, die ons land in het eerste kwartaal van 2020 bereikte, verschenen er op sociale media de eerste ‘coronagedichten’, meestal troostgedichten. Krijgsman zelf is geen liefhebber van emotiegedichten, althans niet waar die emotie er ostentatief bovenop is gelegd. Hij besloot in eerste instantie om zich er niet aan te wagen. Maar ja, de wereld - en ook hijzelf - werden dagelijks met corona geconfronteerd en dan daalt het in, wordt het geïnternal...

Omdat er, vooral op sociale media, een overkill is aan leuke en emotioneel makkelijk te behappen gedichten wilde Krijgsman daar iets tegenover zetten. Om zo, met knipoog, het evenwicht in gedichtenland te bewaren.

De gedichten in de bundel Bitter zijn dus niet vrolijk en niet gemakkelijk.

Over zijn vorige bundel Pandemisch schreef Jurjen K. van der Hoek: ‘Hij is niet van de, in zijn ogen, goedkope poëzie, dat die titel eigenlijk niet kan dragen. Krijgsman gaat beter tekeer op papier, schop...