3 mei 1990

Vanmorgen stond opeens generaal Hein de Villefort du Toit voor mijn deur. Omdat mijn flat nog leeg is (de container is onderweg van Durban naar hier) gingen we naar het Wiener Café in Hillbrow. Hij wilde me waarschuwen dat mij donkere tijden stonden te wachten. In Pretoria wordt thans gesproken in termen van: Oltmans bedelt altijd om geld, Oltmans kan in Holland nergens meer schrijven, Oltmans wordt door niemand serieus genomen, Oltmans is in alle opzichten nu alleen nog maar scha...

29 januari 1991

Op 16 november had Buitenlandse zaken mijn verzoek tot inzage in de beperkende instructie van Luns (dd. 14 10 1990) beantwoord en stuurde me een aantal stukken toe, die Peter mij vanuit Johannesburg doorzond en ik gisteren ontving. Een ervan is een vertrouwelijk schrijven namens Luns door de chef voorlichting van Buitenlandse zaken Vroon, gedateerd 26 november 1962 aan alle posten en zelfstandige Consulaten-Generaal. Vroon geeft een karakterbeschrijving van mij en schrijft ond...

8 juni 1995

Vanavond boden Pieter Broertjes en Arendo Joustra mij in Pier 10 achter het Centraal Station een etentje aan voor mijn komende 70ste verjaardag. We zaten tussen andere tafeltjes gepropt, maar het voer was best lekker. Pieter gaf me een paar boeken cadeau en schreef er opdrachten in. (…)

Tijdens het bezoek van bondskanselier Helmut Kohl op 22 mei hadden Jessa van Vonderen en Pieter naast elkaar gezeten op het staatsdiner. Jessa had verteld over de reis in Canada en gezegd dat ik ...

Hoogleraren, universitaire medewerkers en studenten zijn in de negentiende en twintigste eeuw actief geweest in de politiek, in kerken en in andere maatschappelijke organisaties. Toch leidde dat binnen de muren van de academie zelden tot botsingen. Betekent dit dat hoogleraren en hun medewerkers werden en worden geselecteerd op pohtieke kleur en kerkelijke gezindte? Wordt aan universiteiten het negentiende-eeuwse liberale beginsel gehuldigd dat het streven naar een betere samenleving geen pol...

Gewoon leven in ongewone tijden

Radicale omslagen doorkruisten het heel gewone leven van de Duitse spoorwegwerker Ernst Otto (1880-1956). Om voor zichzelf en zijn gezin te kunnen blijven zorgen, mocht hij zich niet van zijn stuk laten brengen.

Ernst Otto en zijn tijdgenoten werden met ingrijpende gebeurtenissen geconfronteerd. Met een wereldoorlog gevolgd door bezetting, grenscorrecties, staatkundige hervormingen, twee revoluties en een ongekende financiële crisis met galopperende inflatie....

Tijdens het decennialange onderzoek naar de deelnemers aan de eerste Nederlandse vredesmissie – van 1913-1914 in Albanië – kwam de auteur vele militairen tegen met een kleurrijke levensloop. In reeds gepubliceerde titels over de missie, Nederlandse militairen in een Albanees wespennest, 1913-1914 en Thomson – De media majoor, kwam heel de missie aan bod. In: Gerard Anne Mallinckrodt, een chronologie van zijn leven. En: Honderd dagen in handen van Albanese rebellen. De brieven van kapit...

In oktober 1913 kregen kolonel De Veer en majoor Thomson van de Nederlandse regering de opdracht te onderzoeken of er in Albanië een Gendarmerie kon worden opgezet. Albanië was net onafhankelijk geworden na vijf eeuwen onderdeel uit te hebben gemaakt van het Ottomaanse rijk. De zes grote mogendheden (Oostenrijk-Hongarije, Duitsland, Frankrijk, Engeland, Rusland en Italië) hadden ingestemd met de onafhankelijkheid van Albanië, maar dan wel onder leiding van een externe vorst (de Duitse pri...

In 1912 kwamen Albanezen succesvol in opstand tegen het Ottomaanse Rijk, dat vijf eeuwen in de Balkan had geheerst. In de Eerste Balkanoorlog van 1912 vocht men gezamenlijk tegen de Turken; in de Tweede Balkanoorlog van 1913 ontstond strijd om het voormalige Ottomaanse gebied tussen de al in de 19de eeuw onafhankelijk geworden landen Montenegro, Griekenland, Servië en Bulgarije. Het in november 1912 onafhankelijk geworden Albanië dreigde door de buren onder de voet te worden gelopen: de Mon...

In 2007 dook Arthur van Amerongen onder in islamitisch Brussel, waar inmiddels bijna de helft van de bevolking moslim is. Zijn boek Brussel Eurabia (nominatie AKO Literatuurprijs) sloeg in als een bom. Van Amerongen, die jaren correspondent in het Midden-Oosten was, waarschuwde dat Brussel een tikkende tijdbom was. Hij werd verguisd en afgeserveerd als islamofoob en racistisch. Na de aanslagen in Brussel en Parijs - vrijwel alle daders kwamen uit Brussel - werd van Amerongen tot

de Profeet va...