Alleen al in België slikken meer dan een miljoen mensen antidepressiva. En dan zijn er nog de pillen om je vruchtbaarheid te regelen, wakker te worden, harder te werken, te feesten en de slaap te kunnen vatten. Wat doet die eindeloze cyclus met ons en wat zegt hij over onze maatschappij?

In Narcokapitalisme trekt Laurent de Sutter een rechte lijn van het patenteren van anesthesie halfweg de negentiende eeuw (‘het schonk chirurgen rust: een verdoofd lichaam veroorzaakt geen last’) en de a...

Kate Raworth, auteur van de internationale bestseller Donuteconomie, roemde het als ‘een krachtig en ontwrichtend boek voor ontwrichtende tijden’. Maar ook Russell Brand en Vandana Shiva zijn fan. Centraal in Minder is meer staat de vaststelling dat het kapitalisme niet in staat is de klimaatverandering en ecologische ineenstorting op te lossen. Ons dominant economisch systeem, zo legt Jason Hickel uit, heeft voortdurende expansie nodig om de eigen ineenstorting te vermijden. Minstens dri...

Een groengrijze jas, een kubusvormige rugzak, een fietshelm: de maaltijdkoeriers van Deliveroo zijn niet meer uit ons straatbeeld weg te denken. Op een doorsneedag brengen meer dan tweeduizend fietsers in dit land pizza’s, burrito’s of sushi van restaurants naar klanten. Herman Loos voegt zich bij dit leger zelfstandigen. Een jaar lang organiseert hij een deel van zijn tijd op het ritme van het belletje op zijn smartphone dat een nieuwe levering aankondigt. Wat betekent het zelfstandige t...

Ze heten Sofie, Koen, Cindy, Hilde, Hanine, Kurt en Cindy. Ze wonen in Denderleeuw, Merksplas, Maasmechelen, Houthulst en Deurne. Ze zijn medisch assistent, zelfstandige, drukker, poetsvrouw, kleuterleidster en rekkenvuller. Ze hebben één ding gemeen: ze horen tot wat men gemeenzaam ‘de lagere middenklasse’ noemt, die uitdijende groep waar ondertussen twee miljoen landgenoten deel van uitmaken. Twéé miljoen? In België? Jazeker. Die cijfers zijn al langer bekend en corona verscherpt z...

Hoe voelt het om als zwarte Belg, met roots in de kolonies, op te groeien in België anno nu? Hoe voer je de gezamenlijke en toch eenzame strijd voor gelijkwaardigheid? Welke gevechten kies je uit? Wat offer je daarvoor op? En welke oorlog woedt er ondertussen binnenin je? In Yaya na Leki treden zachte activisten Moussa Don Pandzou en Lieven Miguel Kandolo met elkaar in gesprek. Empathisch, open, eerlijk. Grote en kleine broer beslaan een lange geschiedenis, van panafrikanisme tot Black Lives...

Als feministisch en antiracistisch collectief strijdt BOEH! (Baas Over Eigen Hoofd!) voor het recht op zelfbeschikking van iedere vrouw over haar eigen doen en laten, over haar lichaam en leven. Het recht om in alle vrijheid zelf de keuze te maken om al dan niet een hoofddoek te dragen staat daarbij centraal. Ontstaan uit de protestactie tegen het Antwerpse hoofddoekenverbod voor stadsambtenaren in 2007, heeft BOEH! als feitelijke vereniging van vrijwilligers een unieke positie ingenomen in d...

Zestien zijn ze en allebei alleen op de vlucht. Langs de gevaarlijkste vluchtroutes. Een leven tussen de werelden. Met tussen vertrek en aankomst de zee die mensen verslindt. Niks is veilig. De avonden niet. De wegen en paden niet. De plaatsen niet. Ook niet die van aankomst. Fatima uit Afghanistan en Helen uit Eritrea. Maar ze zijn jong en ze hebben de behendigheid het toeval te helpen. Ze halen het. België wordt hun nieuwe bestemming. Ze willen hun verhaal vertellen. Dan hebben ze een stem...

We worstelen met ons werk. Overal is het meer-doen-met-minder-mensen, flexibeler zijn, langer werken. Werkstress en burn-outs swingen de pan uit. Kim De Witte trekt langs de machinekamers van die zotte koers.

"Iedereen activeren", hoor je daar. Op de arbeidsmarkt: alleen dát telt. Werken tot 67? Dat is al gisteren! De Europese Commissie adviseert de Belgen te werken tot… 70 jaar. En de Litouwers tot 72 jaar, hoger dan de levensverwachting daar.

Waarom blijven we dat accepteren? Overal rijs...

Er is iets vreemds aan de hand met het concept ‘grenzen’. Goederen, diensten en kapitaal vliegen de wereld rond. Alleen voor sommige mensen bestaan er nog grenzen. Vrijwel iedereen vindt dat normaal. Zelfs organisaties die voor een humane aanpak van asiel en migratie pleiten, vergeten zelden te benadrukken: ‘Neen, we zijn niet voor open grenzen.’ Alsof ze zich bij voorbaat willen indekken, want wie daarvoor ijvert, plaatst zich buiten het debat. Te naïef, te wereldvreemd, te veel Gut...

Twee vrouwen verenigd door de gruwel. Twee krachtige stemmen over schaamte en pijn. Op het eerste gezicht hebben ze weinig gemeen, Sophie Pirson en Fatima Ezzarhouni. De eerste heeft een dochter die zwaargewond raakte bij de aanslagen van 22 maart 2016 in metrostation Maalbeek, de tweede een zoon die zich bij IS aansloot en vanuit Syrië met aanslagen dreigde. Op een dag ontmoeten ze elkaar op een bijeenkomst die families van geradicaliseerde jongeren rond de tafel brengt met slachtoffers van...