Tijdens een verwoestende burgeroorlog probeert correspondent Adam zich een weg te banen door de belegerde stad Jericho, op zoek naar de vrouw die hij beloofd heeft te helpen. Zijn pad wordt daarbij gekruist door onderwijzeres Lidija, die met haar familie vanuit een dorp naar de stad is gevlucht, en de barman van Hotel International, Devlet, die met gevaar voor eigen leven de vluchtelingen voorziet van voedsel en water. Tot slot is er de cynische VN-sergeant De Jong, die om onduidelijke redene...

‘Ik wil niet veel zeggen, maar volgens mij ging het al mis met Tom Keller toen

die twee ooms hem ’s nachts meenamen naar het bos en hem dingen lieten

doen die een jongen van negen nog lang niet zou moeten doen.’

Zo begint De beesten, het romandebuut van Gijs Wilbrink. Het speelt zich

af in de Achterhoek, te midden van motoren, stropers, nertsenfokkerijen en

handeltjes die het daglicht niet kunnen verdragen. In dit mystieke grensland

vol geheimen groeit Tom Keller op, jongste telg van d...

Mooie woordenbevat de theaterteksten die Youp van ’t Hek gedurende de laatste twintig jaar als cabaretier over het voetlicht

bracht. Het betreft: Spelen met je leven, (1995) Oudejaarsconference Sterven of liegen, (1995) Scherven, (1997) De Waker, de Slaper en de Dromer, (1998) Oudejaarsconference Mond vol tanden, (1999) De wereld draait door, (2001) Oudejaarsconference Youp speelt Youp, (2002) Prachtige paprika’s, (2003/2005) Oudejaarsconference Het zelfmoordcommando, (2005) Schreeuwstor...

Nummerrr… 1! Wie jong en onrustig was in de jaren zestig en begin jaren zeventig stemde zijn radio af op de piratenzender Veronica. Willem van Kooten (alias Joost de Draaijer), Lex Harding,Tineke, Rob Out en al die andere dj’s en vrijgevochten zakenlieden bezorgden het stijve, verzuilde Nederland een slechte nachtrust. Losjes en avontuurlijk – en met tal van incidenten – introduceerde hun Radio Veronica een nieuwe toon: die van de jeugd.

Aan de hand van uitputtende research en intervi...

Het einde van de coronamaatregelen, de toeslagenaffaire, vrouwenmepper

Lil Kleine, zijn collega Glennis Grace, de Derde Wereldoorlog in wording,

#MeToo vs. The Voice of Holland, de arrogantie van Hugo, het Van

Drimmelenlaatje van Sigrid en de Nokia van Wiske Rutte. Er was ook dit

jaar weer geen gebrek aan slecht nieuws dat Youp niet vrolijk maakte en

omsmolt tot een venijnige column in NRC. Maar er was ook goed nieuws:

de miljoenen van onze nationale oligarch Sywert werden bevroren.

Daar heef...

Voor de bemanning van het lichtschip Texel is het leven voorspelbaar, de leefruimte beperkt en de beloning gering. De mannen lopen wacht, doen weermetingen, noteren de namen van passerende schepen en houden het licht brandende. Bij storm rukt het schip aan de ketting, in dichte mist loeit de misthoorn, op heldere nachten zijn de sterren ontelbaar. En na vier weken mogen de mannen weer naar de wal. Daar kijken ze reikhalzend naar uit. In het middelpunt van de kleine gemeenschap staat de kok, d...

Vroeger hadden mensen vaak dertig jaar dezelfde baan. Tegenwoordig is dat gemiddeld nog maar drie jaar en het wordt steeds korter. Dat merk je. Als je in de supermarkt aan een medewerker vraagt: ‘Weet u waar de pindakaas staat?’, zegt-ie: ‘Nee, sorry, ik ben hier pas een kwartiertje in dienst. Maar ik roep mijn collega even, die werkt hier al de hele ochtend. Die weet echt alles! Die is al manager.’

In Ik heb een slimme droger schrijft Tex de Wit over het leven in al zijn grootsheid. ...

Bang is het geluid van een te hard dichtgeslagen deur, maar Bang kan ook het inslaan van een meedogenloze mortiergranaat zijn. Of Bang is de ontploffing van een doodgewone, terroristische huis-, tuin- en keukenbom. En Bang! met een uitroepteken is de titel van dit boek met columns waarmee ik u wakker wil schudden. Met een relativerende glimlach kijken naar het gruwelijkste nieuws. En ik wil niet alleen laten lachen, maar ook prikkelen, ontroeren, anders laten kijken naar de dagelijkse werkel...

Youp volgt alles. Kranten, weekbladen, radio, televisie en niet te vergeten internet. Dat blijkt uit zijn wekelijkse column in de NRC, waarin hij toch altijd weer iets anders tegen de dingen aankijkt. Soms is hij boos, soms verdrietig, maar meestal juist extreem vrolijk over zijn onderwerp en slachtoffers. Hij wil bij zijn lezers maar een ding bereiken en dat is een lach. Het mag een gulle schater zijn, een glim- of een grimlach, maar er moet gelachen worden. En doorgaans lukt hem dat gemakke...