In juni 2020 is het vijfentwintig jaar geleden dat oud-politica

Wijnie Jabaaij overleed. Als Kamerlid maakte ze zich sterk voor

vrouwenrechten en de positie van minderheden, onderwerpen

die haar na aan het hart lagen. Ze stond bekend om haar ongekunstelde

directheid en tegelijkertijd haar charme. Zo trok

ze door het land met een cabaretvoorstelling genaamd Marie

Modaal en was ze het enige Kamerlid dat tijdens een commissievergadering

ooit hardgrondig vloekte.

Nadat bij haar ms was geconstatee...

Bart Chabot leeft lang genoeg om zich een leven na de dood

voor te kunnen stellen. Het is dan ook vanuit dat perspectief dat

zijn nieuwe roman Engelenhaar wordt verteld. Hij ontdekt dat

hij zich moeiteloos kan verplaatsen door zich enkel een plek uit

het verleden voor de geest te halen. In een flits is hij weer de officier-in-opleiding bij de Koninklijke Luchtmacht. En herinnert

hij zich de dag dat hij als hoogste in rang een navo-delegatie

moest ontvangen.

In minder dan een fractie van een ...

‘Het moet gezegd worden dat het niet zien van niks ook niet alles is.’

‘Onlangs wierp ik een blik in het ochtendblad, en toen ben ik maar weer naar bed gegaan.

De dagelijkse nieuwsstroom voelt deze dagen vaak als een tsunami die mijn ochtendpap

overspoelt. Hoe sterk voelt men dan de behoefte aan een Schuldige, op wie men de gerechtvaardigde

woede bot kan laten vangen.

Als ontwikkeld heer weet men echter dat het dempen van de put met een zwart schaap ook

geen oplossing is. De aangrijpend...

Toen Willem Frederik Hermans zijn vaderland achterliet had hij een affaire achter de rug met afgunstige docenten en hoogleraren op de Universiteit van Groningen. Hoewel hij achteraf juridisch geheel in het gelijk werd gesteld zal geen wraak zoeter hebben gesmaakt dat het publiceren van de bijtende sleutelroman Onder professoren, waarin Prof. Dr. Rufus Dingelam de Nobelprijs krijgt die hem echter niets dan ongeluk zal brengen. Afgunst, jaloezie en machtsmisbruik zijn na dertig jaar nog steeds ...

Niet lang nadat Bart Chabot het ouderlijk huis heeft verlaten

om in Leiden Nederlands te gaan studeren, leert hij Herman

Brood kennen. Direct is er een wederzijdse affiniteit en hun

ontmoeting vormt het begin van een levenslange vriendschap.

Brood herkent ogenblikkelijk de eigenheid en het talent van

de jonge Chabot, en hij neemt hem mee in het ritme van de

rock-’n-roll. En snel zijn daar ook de anderen, onder wie Jules

Deelder en Martin Bril, met wie eveneens levenslange vriendschappen

ont...

Tien jaar geleden schreef Erwin Mortier de bekroonde roman

Godenslaap, gevolgd door De Spiegelingen. Hélène, het hoofdpersonage

uit Godenslaap, en haar broer Edgard, uit De Spiegelingen,

hebben beiden hun hart aan dezelfde man verloren, en

hij aan hen. Voor het eerst komt deze man nu zelf aan het

woord, in de brieven die hij aan zijn twee geliefden heeft geschreven.

Boeken van de troost is de ontmoeting tussen twee

romans over levens die door de Grote Oorlog voorgoed met elkaar

vervlochten ...

Er is waarschijnlijk één straf erger dan de rolstoel, en dat is te moeten toezien hoe een

ander in jouw plaats in die rolstoel zit, en daar voor altijd in zal moeten blijven zitten.

Zonder te denken of te praten, met alleen wat geluiden af en toe, en soms een automatische

beweging van een arm, een schouder of een been. (Vegetatief, hoort hij wel eens

zeggen.) Dit alles denkt Robert Oosterhof als hij zijn neef Arie een jaar na de aanslag

ophaalt uit een instelling, voor een tripje naar een W...

Wanneer Prometheus, de jongen-die-het-vuur-bewaart-achter-zijn-tanden, wordt vermoord, treedt een winter in die het land jarenlang zal teisteren. Als ook de koning verdwijnt, breekt de revolutie uit. Veel mensen lijken iets te maken te hebben met de dood van Prometheus. Zoals Ulrike, die zowel de koning als Prometheus heeft gekust; een kamerjongen van de koning die zich in stilte bekwaamt in de kunst van het terrorisme; de Centauren, die half jongen zijn en half motorfiets, en Prometheus’ m...

In dit derde deel van Beschermvrouwe van de verschoppelingen

verliest Delphine Lecompte zich opnieuw in de vreugde van de

taal, de reddingsboei waaraan zij zich vastklampt. Worstelend

met haar demonen, neurosen en fobieën schrijft ze exuberant,

genereus en overdadig over haar kindertijd en volwassen leven.

Ze schroomt daarbij niets, spaart niemand en omarmt de

schaamte volledig. Dit is schrijven zoals alleen Delphine Lecompte dat kan. Schrijven om te overleven. Al doende dijt haar

fantastisc...