Na de zeer succesvolle en inmiddels klassieke verzamelbundels Misschien wisten zij alles en Iedereen was er worden héél veel dierenverhalen die Toon Tellegen sindsdien schreef samengebracht in een nieuwe monumentale uitgave: Ze wisten er meer van.

De egel verlangt naar gezelschap maar wil tegelijk heerlijk alleen zijn, de mier vertrekt maar blijft toch de stemmen van alle andere dieren horen, en de olifant wil niets anders dan in een boom klimmen, ook al
valt hij steeds naar beneden. De g...

‘God wist alles, maar niet of hij wel bestond.’

God bestaat steeds opnieuw in Toon Tellegens gedachten. Soms is hij een kluizenaar, dan weer wordt hij wegens wangedrag aangehouden of is hij een buitengewoon goede balletdanser. Ook in de zomer draagt hij een dikke winterjas en regelmatig twijfelt hij eraan of de mensen van hem houden. Gelooft hij wel in zichzelf ? Hij zit een keer in iemands hoofd, hij wordt betrapt op overspel, hij bedenkt een nieuwe, betere God, hij is af en toe onredeli...

De olifant is zeer dankbaar omdat de andere dieren een nieuw bed voor hem geregeld hebben en de zandtor, die midden in de woestijn woont, bedankt de regen uitbundig voor het eindelijk weer eens kletteren. De krekel is de kikker zeer erkentelijk voor zijn lessen in kwaken en de mus schrijft een bedankbrief in het zand. Zo klinkt er vaak `Dank je wel in het bos, voor alle cadeaus die de jarigen krijgen, en voor de hulp die ze elkaar bieden.

In Dank je wel komen alle gelegenheden aan bod waarbi...

`Iedereen is vroeg of laat jarig, eekhoorn, zei de mier, `iedereen. En daarom vieren de dieren regelmatig een verjaardag, maken ze een verlanglijstje, feliciteren ze elkaar van harte en geven ze de mooiste of bijzonderste cadeaus. Zou de houtworm zijn verlangde eikenhouten stoel krijgen? En hebben ze overal feestgevierd, op alle plekken, omdat nu ook eens het bos jarig was? In elk geval hangt het hele bos vol slingers en lampionnen.

In Gefeliciteerd staan de feestelijkste verhalen over jari...

De wesp weet dat hij iets vergeten is, maar wat was het toch ook alweer? De zwaluw herinnert zich niet eens meer wie hij was, en de zwaan heeft niet onthouden waarom hij een knoop in zijn hals had gelegd. `Al dat onthouden ook... zei de olifant. `Daar heb je niets aan. Alle dieren vergeten wel eens iets, maar dat de eekhoorn niet aan de verjaardag van de ransuil heeft gedacht, is onvergeeflijk. Voortaan zal hij die altijd blijven onthouden.

In Vergeten! heeft Toon Tellegen de mooiste dieren...

Sinds Misschien wisten zij alles, zijn om¬vangrijke verzameling dierenverhalen, heeft Toon Tellegen gelukkig nog veel meer over de dieren geschreven. In Iedereen was er heeft hij die nieuwe verhalen, vol fanta¬sie en filosofische gedachten, gebundeld. Alle grote thema’s van het leven komen aan bod in de vaak ontroerende ontmoetingen tussen de dieren.

Niemand kent de stoftor, die in zijn eentje op de maan woont. Ver weg ziet hij alle andere dieren. Op een dag roept hij ‘Het spijt me!’ door een toeter. Elk dier dat die woorden hoort, denkt dat ze speciaal voor hem zijn bestemd. De neushoorn meent dat het nijlpaard het zei toen die op zijn tenen trapte, de beer gelooft dat hij het net zélf zei toen hij alle taarten had opgegeten. Spijt is nergens voor nodig, volgens de woelrat, net als kiespijn, jeuk en koude voeten. Maar dan roept de s...

De eekhoorn moet afscheid nemen van de mier. 'Niet met gejammer en wat zal ik je missen en kom gauw terug en zo', want daar heeft de mier een hekel aan. Maar dat kan de eekhoorn niet beloven. Hij weet zeker dat hij aan de mier zal blijven denken en hem nooit zal vergeten.

In Maar niet uit het hart heeft Toon Tellegen de mooiste dierenverhalen over afscheid verzameld.