Eind jaren tachtig vestigde Cees Nooteboom zich in Berlijn, aan de vooravond van de historische omwenteling die de hereniging van West- en Oost-Duitsland inluidde. Nooit voor mogelijk gehouden gebeurtenissen kwamen met ongehoorde snelheid tot uitbarsting. Het was een periode waarin iedereen opeens het gevoel kreeg een beetje belangrijker te zijn geworden omdat niemand de gebeurtenissen nog kon bijhouden.

Nooteboom schreef tijdens dit verblijf zijn Berlijnse notities, dat in Duitsland werd bek...

Wat ooit begon met een boek over pelgrimstochten in Japan

werd voor Cees Nooteboom gaandeweg een diepe fascinatie,

die hem steeds opnieuw zou doen terugkeren naar het keizerrijk.

Als onvermoeibare reiziger kijkt hij altijd achter de volgende

heuvel, uit nieuwsgierigheid naar een Japan dat hij nog niet

kent en begrijpt. Hij voelt een sensueel genot in de mensenmenigtes

van Tokio, valt in de snelste trein ter wereld tussen de

zingende monniken langzaam in slaap, probeert de verschillende

tempel...

'Nu moest hij beginnen aan het verdriet dat hij tijdens zijn leven, ook als dat lang zou duren, nooit meer kwijt kon raken'. Dat overdenkt beroepsfotograaf Arnold Pessers als zijn liefdesrelatie met het mooie, geheimzinnige Japanse meisje dat hij Mokusei noemt (naar een sterk geurende bloem) tot een eind gekomen is. Van een relatie in conventionele zin is amper sprake: ze zien elkaar tussen hun eerste en hun laatste ontmoeting (er zitten vijf jaar tussen) nauwelijks; en toch heeft Pessers het...

In zijn debuutroman Philip en de anderen vertelt Nooteboom over zijn omzwervingen door Europa, van de Noordkaap af tot diep in de Provence toe. Het is een poëtische roman vol zeggingskracht over een jongen die langs de asfaltlinten en de kasseien van Europa lift. Hij is op zoek naar ruimte, naar het paradijs, naar een Chinees meisje. Zijn speurtocht brengt hem met vele anderen in contact, maar wanneer hij terugkeert bij de oude oom die hem tot de reis geïnspireerd heeft, en die hem vraagt: ...

‘Ik ga op mijn rug liggen in die kleur van Myceens aardewerk, en kijk. Verbeelde vissen die omlaagzwemmen, het raffinement van de tekening, de kleine witte mensen daarnaast zo nederig, gezichtsloos, alsof ze wilden zeggen dat ze er eigenlijk niet waren. Op een andere plaats is hun schaduw rood tegen een rode achtergrond, silhouetten van jagers. Als ik langer kijk zie ik dat de rotswand honderd kleuren heeft, erosie, verwering, schimmel, tijd, alles heeft zich in die steen genesteld en daaro...

Je leert een stad pas echt kennen als je in de straten en stegen

ervan verdwaalt. Venetië, met al haar verstopte hoeken en gesloten

poorten, omringd door de ontelbare lagunes, is gemaakt

om de weg in kwijt te raken. Maar, zo weet de echte reiziger: de

weg kwijtraken betekent het vinden van het mooiste wat een

plek te bieden heeft. Cees Nooteboom is zo’n echte reiziger. Hij

zoekt zijn weg langs gebeeldhouwde bogen en dobberende gondels

en neemt de lezer mee achter het toeristische masker van

de stad van het water. Vanaf de voorplecht van een vaporett...

Gedreven door nieuwsgierigheid en gewapend met een scherp observatievermogen reist Cees Nooteboom regelmatig naar Noord-Amerika. Natuurlijk ontdekt hij New York: ‘Ik doe de televisie aan en uit, kijk naar duizenden en duizenden verlichte ramen van wolkenkrabbers en voel me, zoals menige Nederlandse zakenman op reis, volmaakt alleen. Hoera, hoera, zou Remco Campert zeggen.’ Met zijn Volkswagenbus zoeft hij over de Interstate van de oostkust naar Autopia Los Angeles. De ervaren reiziger is ...