Op 14 mei 1940, de dag dat Nederland capituleert, besluit de Joodse biologiestudent en beginnende dichter Leo Vroman dat hij weg moet uit Nederland. Hij vlucht per boot naar Nederlands-Indië, waar hij onder de wapenen geroepen wordt in een oorlog die hij dacht verlaten te hebben. Lange jaren in Japanse kampen volgen.

In Nederland weet zijn geliefde, Tineke Sanders, algauw niet meer waar hij is en hoe het hem vergaat. Ze blijft wachten. Maakt haar medicijnenstudie af en schrijft brieven die h...

In een dagboek noteerde Kristien Hemmerechts negen maanden lang openhartig gebeurtenissen, anekdotes, bespiegelingen, nieuwsfeiten en uitspraken over de thema’s dood, leven en liefde. Het dagboek is een voortdurende poging woorden te geven aan wat ongrijpbaar en toch realiteit is.In De dood heeft mij een aanzoek gedaan wisselen verlangen naar de dood en levenslust elkaar af.Kristien Hemmerechts (1955) publiceerde sinds haar debuut Een zuil van zout in 1987 meer dan twintig romans, verhalenbu...

In De Encyclopedie van de Domheid toont Matthijs van Boxsel op feestelijke wijze dat domheid de motor vormt van onze cultuur. Met behulp van sprookjes, tekenfilms, triomfpoorten, barokplafonds, tuinarchitectuur, het koningshuis en andere smoesjes brengt hij de domheid in kaart. Speciaal voor de 'Draagbare Domheid' selecteerde hij de essentiële delen uit zijn boeken en lezingen: we zijn getuige van de eerste domdaad, klimmen in de Wereldmachine en verdiepen ons in de kikkertheorie. Naast sukk...

Volgens Kees 't Hart is literatuur de meest gekunstelde kunstvorm die er is. Alles in literatuur is nep, constructie, leugen, illusie, veredelde roddelpraat en wartaal. Soms bereiken schrijvers de hoogste trap van schrijven: het gelukkige schrijven. Ineens klopt alles en is er geen speld tussen te krijgen. Ook aanstellers, mooischrijvers, querulanten en arrogante betweters kunnen deze fase bereiken.

In Het gelukkige schrijven probeert 't Hart dit gelukkige schrijven in het vizier te krijgen. ...

Elke dag Moederdag ‘Na mijn dood,’ zei de moeder van Maarten ’t Hart vaak, ‘kun je over me schrijven wat je wilt, maar spaar me zolang ik leef.’ Daarom heeft ’t Hart in zijn werk zijn moeder zo veel mogelijk uit het zicht gehouden, waardoor een enigszins vertekend beeld van zijn jeugd ontstond. Nu zijn moeder in 2012 is overleden, kan Maarten ’t Hart alsnog de wonderlijke eigenaardigheden en de onwrikbare, rotsvaste zekerheid des geloofs van zijn moeder aan een nader onderzoek o...