In Toen ik eindelijk durfde laat Chantal haar huwelijk, huis en baan achter zich om een gelukkiger leven te veroveren. Ze besluit haar hart te volgen, al weet ze niet wat de toekomst haar brengt. Openhartig schrijft ze over haar dromen, ambities, keuzestress, overwinningen en worstelingen als twintiger. Trouw blijven aan jezelf blijkt in deze inspirerende zoektocht de belangrijkste troef. Chantal Straver (1986) blogt sinds 2008 over haar leven. Dat deed ze onder andere jarenlang voor Viva....

Staan in andermans schoenen verscheen ter gelegenheid van het tienjarige bestaan van Schaep14. An Rutgers van der Loeff zei het al: lezen is je verplaatsen in de gedachten, gevoelens en ervaringen van een ander. Alleen zo leren wij elkaar verstaan en kunnen we in harmonie met elkaar leven.

Uit de rijkdom aan boeken die Joke Linders onder ogen kreeg, koos zij de auteurs en titels die haar op enig moment in haar leven fascineerden, een stempel op haar drukten, een onuitwisbare indruk maakten....

Oorlog voeren is tijdloos en grenzeloos. Oorlogen zijn er altijd en overal. De geschiedenis leert ons dat de mens telkens behoefte voelt om de ander te vernietigen. Kennelijk is er tot nu toe geen andere manier voorhanden om onmacht en de erkenning daarvan te kanaliseren.

Macht krijgen over de tegenstander en deze daaraan onderwerpen vormen het doel. De reden daartoe is op emotionele gronden gestoeld. Oorlog kent geen winnaars. Na afloop blijkt de onmacht te zegevieren. De verliezen aan mensen...

Hoe kom ik aan het lef te zeggen wat ik denk? Onze dochter heeft geen zin in school. Wat nu? Mijn partner staat een beetje stil. Hoe voorkom ik dat we uit elkaar groeien? Hoe geef ik zin aan mijn bestaan nu ik met pensioen ben?

In De Zinzoeker geeft geeft Trouw-journalist Peter Henk Steenhuis lezers adviezen over grote en kleine levensvragen. Hij maakt volop gebruik van de inzichten van grote denkers en geeft ook nog eens praktische tips mee voor het dagelijks leven. Het gaat niet per se om d...

Een warm, spontaan jongetje uit Griekenland komt als baby van acht maanden bij strenggelovige Nederlandse adoptieouders terecht. De kleine Anèstos (1964) hunkert naar liefde en aandacht.

Mede door zijn benauwende opvoeding ontwikkelt hij al op jonge leeftijd een onrust die onder meer leidt tot een onbeheersbare seksverslaving. Onder het motto carpe diem (pakken wat je pakken kunt) zwerft hij als een ongeleid projectiel de wereld over, van Trinidad en Tobago tot New York.

Hij ontdekt hoe lucr...

Mondiale onderpandtekorten banken vormen gevaar voor vrijheden burgers

Winterberg, 1996. Een busongeluk dat aan zeven mensen het leven kost, waaronder dat van Roy’s vrouw Betty.

Wanneer Roy ernstig gewond in het ziekenhuis ligt, komen bij hem de herinneringen uit zijn turbulente jeugd in Nederlands-Indië en in Nederland naar boven. Na jaren van lichamelijk herstel besluit Roy zijn biografie te schrijven, om het losse zand waar zijn leven uit lijkt te bestaan tot een geheel te smeden.

Liefde, hoop en de wil tot overleven, maar ook verlies, angst en het gevoe...

Een ode aan het dorp van weleer

Friso Wiegersma beschreef het al in zijn fameuze lied ‘Het dorp’, vertolkt door Wim Sonneveld: het dorp van vroeger is niet meer. Wim Daniëls ging op zoek naar dat vroegere dorp, het dorp van vóór 1970. Hij schrijft over typische dorpsfiguren als de smid, de boer, de kleine kruidenier,

maar ook over de zandweg tussen het koren door, het dorpscafé, de dorpsdrama’s, de dorpspolitiek en andere typische dorpse fenomenen en aangelegenheden. Hij concludeert...

Dublin, 1982. De socialite Malcom MacArthur is een graag geziene gast in aristocratische en intellectuele kringen en leidt als erfgenaam van een

welvarend geslacht een zorgeloos bestaan in het teken van zijn passies: kunst en filosofie. Tot zijn erfenis plots opdroogt, hij besluit een bank te beroven en op brute wijze twee onschuldige mensen vermoordt. Een kleine dertig jaar later heeft MacArthur zijn straf uitgezeten als journalist Mark O’Connell hem op de straten van Dublin benadert met de...

Omdat ze elkaar even niet anders dan vanachter glas mochten zien, schreven Anne en haar vader elkaar over wat ze normaal aan de keukentafel of tijdens een wandeling zouden hebben besproken. ‘De wijzers van de klok gaan snel, dat merk je later wel,’ zong Herman bij de geboorte van zijn jongste dochter Anne. Veertig jaar verder zien we vader en dochter als twee – zich nog altijd verwonderende – volwassenen, die een gelijkwaardige toehoorder in elkaar vinden.

In Van huis uit voeren zij e...