Josse De Pauw is een speler, en dat sinds 1952. Ter wereld komen, zo zei hij eerder al, is gewelddadig. Er blijven zou

gediend zijn met enige zachtaardigheid.

In dit boek toont De Pauw zich spelend, zoekend en twijfelend. Autobiografisch en toch ook weer niet. Het leven

is begonnen. Echt, is het dat? Hoelang al? Poëtisch, maar ook feiten verhalend. Ongrijpbaar, maar bovenal schoon,

wonderschoon.

Twintig jaar na de bestseller Werk heit acteur/auteur Josse De Pauw een nieuwe literaire mijlpaal...

Weduwe Resi huurt een rode camper. Om weer grip op haar leven te krijgen gaat ze alleen op reis, zonder plan. Een kwestie van instappen, schakelen en wegrijden. Onderweg blijkt de werkelijkheid toch weerbarstiger, dan ze zich had voorgesteld.

Resi probeert in haar geliefde Frankrijk haar herinneringen te verenigen met mooie nieuwe ervaringen. Ze wil haar teruggekregen vrijheden omarmen. Maar weet ze na een periode van verzorgen en rouw nog wel wat vrijheid is? Wat het is om voor jezelf te mog...

Echoes of unresolved trauma from our past, even past lives, can cause physical, psychological, or emotional ailments that present-day humans suffer. But what is the real genesis of these traumas?

In the more than 25 years that Maarten Oversier has been a practicing reincarnation and regression therapist, he has discovered that the source can always be found within three specific historical domains. The shocking, and therefore often repressed experiences of our ancestors, the hell of two rece...

Verstoten net na de geboorte groeit Esther op in een onveilige omgeving. Als baby verkeert ze meermaals in levensgevaar. Volgens de ongenadige en drankzuchtige Moeder is er niets aan de hand en is Esther later gewoon ‘een moeilijke puber’, terwijl Zij haar dagelijks – ongezien voor de buitenwereld – vernedert en kleineert. Ook lichamelijk geweld is Haar niet vreemd.

Esther leeft in voortdurende angst en probeert jarenlang uit het door Moeder geweven web van geweld te raken, terwijl h...

‘Het abonneeaantal is precies 26,’ schrijft J. Bernlef op 17 november 1959 aan G. Brands. De twee waren samen met hun vriend K. Schippers een jaar daarvoor met het blad Barbarber begonnen, een tijdschrift dat humor en dada in de Nederlandse letteren bracht. De drie kenden elkaar van de middelbare school en schreven brieven toen ze na elkaar in militaire dienst moesten of in het buitenland woonden. Waar, wat en wie er ook in de weg stond, de nummers bleven verschijnen en trokken de aandach...

Om het leven Elizabeth Stuart hangen veel mythes: ze zou een verkwister zijn geweest, iemand die meer gaf om haar aapjes dan om haar kinderen. En dan werd ze ook nog eeuwenlang spottend ‘winterkoningin’ genoemd, omdat ze maar één winter koningin van Bohemen was.

De hartenkoningin laat een heel andere vrouw zien: Elizabeth was slim, geestig en excentriek, en beschikte over een ijzersterk geheugen. Ze was een Schotse koningsdochter, die trouwde met de keurvorst van de Palts, Frederik. Ze w...

Een talent hebben maar het niet mogen ontwikkelen omdat je een vrouw bent. Het was vele eeuwen de realiteit, maar er waren altijd individuen die het toch lukte hun gaven te ontwikkelen. Opmerkelijke vrouwen die tegen de stroom in hun droom volgden of noodgedwongen hun werkterrein verlegden. Beatrix Potter mocht geen wetenschapper worden, maar bleek een fenomeen als kinderboekenschrijver en illustrator. Hedy Lamarr, de mooiste vrouw van Hollywood, legde de grondslag voor gps en wifi, maar het ...

Wat moet er worden van het Vlaamse dorp als de bakker met pensioen is, het kerkplein een parkeerterrein is geworden en niemand nog weet waar de dichtstbijzijnde bankautomaat is? En waarom moeten we ons bezighouden met dorpen in een toekomst die volgens zoveel mensen toch vooral stedelijk zal zijn?

Met die vragen worstelde Jasper Van Loy, journalist en Kempenzoon. Zijn antwoord is even eigenzinnig als hoopvol: Onder de kerktoren, een pleidooi voor het moderne dorp. De deelwagen staat er...

Groots en meeslepend willen we leven, jaja, maar wie sorteert de sokken? Met An Olaerts is het altijd al wat geweest. Meer dan 20 jaar schrijfwerken en krantenstukjes hebben ervoor gezorgd dat ze niet meer welkom is in de centrale gevangenis van Leuven. Dirk Draulans hoeft ze allicht niet meer te bellen. En met Club Med mag ze ook niet meer op vakantie. Soms lacht An Olaerts simpelweg te hard met het menselijk bedrijf. Het is tragisch en hilarisch tegelijkertijd, zeker als je lak hebt aan de ...