Het jaar 2025 markeert vijftig jaar Surinaamse onafhankelijkheid. Vijftig schrijvers, uit Suriname of met een diepe band met het land, kijken op persoonlijke wijze naar de betekenis van vijftig jaar onafhankelijkheid. Ze delen hun herinneringen, mondeling overgeleverde verhalen, visies op de toekomst, tori en prakseri.

Samensteller Kevin Headley vroeg hen om stil te staan bij het verleden, het heden en de toekomst van het land, en daar een literaire invulling aan te geven. Suriname leeft in ...

Kunst is geen luxe, geen bijzaak, het is een eerste levensbehoefte. We leven in een tijd waarin kunst en cultuur onder grote druk zijn komen te staan door bezuinigingen, polarisatie en politieke discussies. Wat verliezen we als kunst verdwijnt uit het publieke debat, uit het onderwijs, uit ons dagelijks leven? Met scherpe analyses laat kunsthistoricus en journalist Cathelijne Blok zien dat kunst niet alleen reflecteert, maar ook confronteert, troost en strijdt. Het geeft stem aan het ongezegd...

‘Ik heb vrij veel gelezen. Dat is niks om prat op te gaan, want ik lees alleen maar voor mijn plezier. Dat moeten jullie ook eens proberen. Het gaat zo: je slaat een boek open, je leest er een paar bladzijden in, en als je het niets vindt, sla je dat boek weer dicht.’Tien jaar lang schreef Sylvia Witteman over boeken in de Volkskrant. Jeugdsentiment (Red jezelf. Een handboek voor wie jong is en heel wil blijven), curiosa (ussr. 100 vragen en antwoorden uit 1983), oud goud als Emants en Co...

Op het bord heb ik de ijzeren wet van elk verhaal geschreven: Iemand Wil iets, dat gaat Mis en dan gebeurt er iets Anders. Twaalf volwassenen zitten zwijgend onder de tl-buizen. De eerste is een geleerde in de Middelnederlandse letterkunde, de tweede loodgieter, de derde woedend.

Al jaren geeft Nicolien Mizee les in verhalen schrijven, zowel aan de Volksuniversiteit als aan de Schrijversvakschool. Ze onderwijst haar leerlingen aan de hand van een aantal onbetwistbare regels en met geestige voo...

Ze woont alleen, samen met haar twaalf katten. Ze draagt grijze, vorme¬loze kleding. Naar moeders werpt ze woedende blikken. En aan kinderen heeft ze al helemáál een grondige hekel. Ontmoet ‘de kinderloze vrouw’. Of: zoals veel mensen haar nog altijd zien.

In Nederland krijgt ongeveer 1 op de 5 vrouwen geen kinderen. Dat heeft verschillende en zeer persoonlijke oorzaken, van gewenst tot on-gewenst, tot iets daartussenin. De stilte rondom hen is oorverdovend, omdat de meerderheid nu een...

De afgelopen jaren lijken we steeds verder van elkaar af te staan; Den Haag van de provincie, de randstad van de rest van Nederland. En toch moeten we dealen met dezelfde problemen en consequenties van regels, beleid en regering. De Linkse Mannen Bram Douwes en Wilbert van de Kamp duiken in een nieuwe pamflettenreeks in impopulaire oplossingen voor grote problemen. In dit eerste pamflet onderzoeken ze het onteigenen van boeren. Is dat dé oplossing voor het stikstofprobleem of alleen be...

'In 2015 kregen vrouwen gemiddeld 1.66 kinderen. Honderd jaar eerder waren dat er nog 4.45. Echtparen die rond 1870 trouwden, kregen gemiddeld zelfs 8 kinderen.'

Haar leven lang is Anita al gefascineerd door de jeugd van haar ouders, die beiden opgroeiden in een groot naoorlogs gezin. Haar moeder was een van veertien en haar vader een van zeven kinderen. Hoe was het om op te groeien in zo'n groot gezin? Was het gezellig om zoveel broers en zussen te hebben of kwamen ze aandacht tekort? Hoe wer...

Het adembenemende relaas van een waargebeurde geopolitieke thriller met een technologische twist. Vrijwel alles wat de afgelopen tijd wereldwijd over ASML bekend werd, kwam uit de pen van deze twee auteurs.

Als je de ambitie hebt om iets te doen aan klimaatverandering, zelfrijdende auto’s wilt maken of de wereld militair wilt domineren, dan heb je de beste chips ter wereld nodig. Chips die alleen gemaakt worden door de chipmachine van ASML, ooit een kleine Brabantse start-up, nu een van de g...

Internationale bestseller

Na de val van de taliban in Afghanistan bracht de Noorse journalist Åsne Seierstad een aantal maanden door bij een boekhandelaar in Kaboel. Ze werd in zijn gezin opgenomen en leefde als een van de vrouwen. Wat zich in het gezin afspeelt, loopt parallel met de ontwikkelingen in Afghanistan. Een land dat verwoest is, maar de hoop op een betere toekomst levend houdt.

‘Prachtig en met oog voor detail geschreven.’ – NRC Handelsblad

‘Een intiem verhaal over een Afgha...

Paulien Cornelisse schrijft over taal. Niet over hoe het zou moeten, of hoe verschrikkelijk het is dat er mensen zijn die ‘groter als mij’ zeggen. Nee. Het gaat over taal zoals die op dit moment gesproken wordt. Dat is soms walgelijk, en soms aandoenlijk. Wat volgens Paulien Cornelisse in ieder geval vaststaat, is dat mensen bíjna nóóit zeggen wat ze bedoelen; 'Als ik even heel eerlijk ben' lijkt de opmaat tot vriendelijk commentaar, maar is meestal de inleiding tot keiharde kritiek on...