Plotseling wordt er plaats gemaakt om iemand door te laten. Het is Tibor. Ik kijk verbaasd naar hem. Een man met zoveel gezag en toch zo verlegen, zo eerbiedig tegen iedereen. Hij kijkt mij aan en zegt zo zacht dat alleen ik het kan horen: ‘Wat je ziet is niet gezag, het is respect.’ Ik kijk hem geschrokken aan en een blos kleurt mijn wangen. Ik was vergeten dat hij mijn gedachten kon lezen.

Zo begint het verhaal van de ik-figuur in deze roman ‘Schaduwtaal.’

Wat een welverdiend pensi...