Spijt komt altijd te laat. Nu wordt alom betreurd dat in de 20ste eeuw in tal van Amsterdamse buurten kaalslag heeft plaatsgevonden. Veel fraaie, monumentale gebouwen zijn afgebroken. Het oude centrum is inmiddels wat beter beschermd: in 1999 werd het een beschermd stadsgezicht en in 2010 Werelderfgoed. Maar in de omringende buurten klinken nog steeds de doffe dreunen van de sloopkogel. In sommige wijken binnen de 19de-eeuwse gordel en de Ring ’20-‘40 is al bijna de helft van de historisc...

Hanneke Ronnes en Wouter van Elburg onderzochten de vele planmatige afbraakprojecten in de stad 1800 en nu. In golven werden er huizen, straten en hele woonwijken gesloopt. De redenen: doorbraken voor het verkeer, opruimen van achterbuurten en utopische ideeën over een ideale metropool. Economische argumenten gaven altijd de doorslag. In de negentiende eeuw maakten Amsterdammers zich zorgen over het verdwijnen van hun stad. Erfgoedbeschermers, krakers en bewoners van bedreigde buurten hebben...

De fantasievolle werken van Antoni Gaudí en de Amsterdamse School spreken honderd jaar na dato nog steeds tot de verbeelding. En hoewel een ontmoeting nooit heeft plaatsgevonden, waren Gaudí en de architecten van de Amsterdamse School kinderen van dezelfde tijd. Zij zochten naar schoonheid en individualiteit in een wereld die steeds massaler en functioneler werd. De natuur, haar organische vormentaal, het ambacht en traditionele materialen liggen aan de basis van hun ontwerpen. Tegelijkerti...

Onno Greiner (292402010) was als architect gefascineerd door de 'immateriële functie' van architectuur, de emotionele, psychologische werking van ruimte op mensen. Hij werd bekend als ontwerper van theaters en culturele centra. Zijn ei-vormige theaterruimten - Greiners uitvinding - zijn gericht op communicatie en interactie. Zijn overige werk laat een ander belangrijk aspect zien: ruimte voor individuele privacy. Duidelijke routes door goed geproportioneerde en lichte ruimten grenzen aan int...

De Heilige Antonius Abtkerk is een uniek twintigste-eeuws monument in Scheveningen. Het exterieur is sober en zakelijk vormgegeven. Het interieur vormt, mede door zijn vele schitterende emailmozaieken en de in art-decostijl uitgevoerde glas-in-loodramen en het bronswerk, een verrassend gesamtkunstwerk. De auteur beschrijft aan de hand van archiefmateriaal en een groot aantal foto's de ontstaansgeschiedenis van de kerk, de binding met Scheveningen, de kunsthistorische waarde en de onderliggend...

Waar vindt zorg plaats, met name ziekenhuiszorg? En wat maakt het ziekenhuisgebouw zo belangrijk? Als deze vragen al worden gesteld, gebeurt dat meestal vanuit het ongemak dat patiënten en zorgverleners ervaren. Het gebouw zelf wordt dan vaak slechts beschouwd als een van de vele factoren in een tevreden­heidsonderzoek. Maar het unieke karakter van het ziekenhuisgebouw en de locatie blijven meestal onder­belicht. Daarom ging Hans Westerveld op zoek naar de verhalen die deze gebouwen vertel...

De architect, politicus en stedenbouwkundige W.B. van Liefland behoort in zijn tijd tot de prominentste architecten van Den Haag. Hij heeft in belangrijke mate bijgedragen aan de metamorfose van de hofstad en van de badplaats Scheveningen. Hij is de bouwmeester van het eerste Wandelhoofd in Scheveningen, de Oranjegalerij, het Palace hotel en van het Circusgebouw. In de Schilderswijk heeft hij complexen arbeiderswoningen gerealiseerd bekend als Van Ostadewoningen en Het Fort.

Hij was gemeente...

Geen enkele architect heeft tijdens het Interbellum het aangezicht van Den Haag en Wassenaar zo bepaald als Co Brandes (1884-1955). Hij was de voorman en meest productieve architect van de Nieuwe Haagse School, de derde stroming binnen de vooroorlogse moderne Nederlandse architectuur, tussen het Nieuwe Bouwen en de Amsterdamse School in.

Zijn omvangrijke oeuvre, dat tot stand kwam tussen 1902 en 1955, omvat alleen al vele honderden woningen en vijftig villa's. Het architectonische en stedenbo...

In Nederland staan 10.000 woningen met het predicaat ‘experimenteel’ als resultaat van een uniek woningbouwbeleid uit de jaren zeventig. Het programma Experimentele Woningbouw zorgde vanaf 1968 voor vernieuwing in de volkshuisvesting en de stadsvernieuwing in reactie op de grootschalige en monotone woonwijken uit de jaren vijftig en zestig. Architecten, stedenbouwkundigen en hun opdrachtgevers droegen bij aan vernieuwingen op het gebied van woning, woonvorm en woonomgeving.

Deze publicat...