Tove Ditlevsen (1917–1976) werd jarenlang gezien als een schrijver die niet in de literaire kringen van haar tijd paste: ze was een huisvrouw uit de arbeidersklasse met vier gestrande huwelijken en een sluimerende drugsverslaving, waar ze ook nog eens openhartig over schreef. Ze bouwde tijdens haar leven een grote schare fans op, maar werd ook door menigeen neergesabeld. Nu wordt haar rauwe en springlevende oeuvre wereldwijd herontdekt: haar vermaarde, autobiografische Kopenhagen-trilogie w...

Tussen 1974 en 2017 schreef Geerten Meijsing brieven aan ‘zijn’ uitgever, in een scala aan stijlen en stemmingen. Hij bewondert de even erudiete als urbane Theo Sontrop vanwege diens superieure inzichten in vrouwen, de wereld en wereldliteratuur, maar moet als beginnend schrijver voortdurend bedelen om voorschotten en vertaalopdrachten. Gaandeweg verdicht de zakelijke relatie zich tot een persoonlijke band. Puttend uit dagboeken, agenda’s en geheugen vult Meijsing de brieven aan met her...

Op een noodlottige nacht in november 2021 verloor ik mijn zoon, Mathias, aan een tragisch ongeval. Hij werd aangereden terwijl hij samen met zijn hond Baloo op de snelweg liep, volledig gedesoriënteerd door een benzo die hij online had gekocht.

Dit boek is mijn neerslag van alles wat er de daaropvolgende twee jaar is gebeurd. Gaande van het hartverscheurende nieuws op die ene bewuste nacht over het moment dat ik mijn kind moest begraven tot het besef nooit meer écht te kunnen genieten van ...

Deze onconventionele autobiografie in de bijzonder waanzinnige schrijfstijl van Brecht is opgesteld als een praktische doe-het-zelf gids voor iedereen die kampt met een overmatig nerdige levensstijl en bereid is om te veranderen. Als ervaringsdeskundige in de nerdproblematiek combineert Brecht persoonlijke anekdotes met een lange reeks wetenschappelijke feiten, waarvan sommige relevant zijn, tot een verhaal dat de lezer op een verrassend sociaal ongemakkelijke manier meesleurt in zijn denkwer...

If, in these pages, written in remembrance of my father, I should tell you my dear friends, nothing new of him, I can, at least, promise you that what I shall tell will be told faithfully, if simply, and perhaps there may be some things not familiar to you.

A great many writers have taken it upon themselves to write lives of my father, to tell anecdotes of him, and to print all manner of things about him. Of all these published books I have read but one, the only genuine “Life” thus far ...

A Gold Nugget

Op geheel eigen wijze zette autodidact filmmaker en muzikant Véras zijn persoonlijke verhaal in woord én beeld op papier met zijn literaire debuut, Niemand. In 270 pagina’s vertelt Véras wat hem heeft gevormd, maar ook wat hem heeft tegengehouden.

In de 6 hoofdstukken die de structuur van de klassieke film volgen, geeft het boek een inkijkje in Véras zijn artistieke en persoonlijke gevoelswereld in de hoop dat dit anderen helpt en inspireert.

In Wie zei dat mijn leven saai is zien we een vrouw die alle uitdagingen van het leven aangaat. Na een turbulente studietijd in Amsterdam waar ze op de barricades klimt, richt ze een vrouwencabaret op waarmee ze door het hele land toert. Met gelijkgestemden begint ze een woongroep midden op het Friese platteland, het worden zevenentwintig roerige jaren. Na de aanschaf van één Fries paard volgen er snel meer, de zwarte parels laten haar niet meer los. Als eerste vrouw brengt ze het zelfs to...

Theo Thijssen (1879–1943) is vooral bekend als schrijver van Kees de jongen (1923). Dat nu honderdjarige boek is ‘eeuwig mooi’ – net als het haar van Kees’ vriendinnetje Rosa Overbeek.

Maar Thijssen was zo veel méér. Hij schreef ook klassiekers als Schoolland, De gelukkige klas, Het taaie ongerief en (zijn eigen favoriet) Het grijze kind. En in zijn eigen ogen was en bleef hij vooral onderwijzer. ‘Slechts’ 23 jaar stond hij zelf voor de klas, maar daarna diende hij het onderw...

Anne Frank hield van 12 juni 1942 tot 1 augustus 1944 een dagboek bij. Zij schreef haar brieven alleen voor zichzelf, tot ze in de lente van 1944 op radio Oranje de minister van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen in ballingschap, Bolkestein, hoorde spreken. Hij zei dat na de oorlog alle getuigenissen van het lijden van het Nederlandse volk onder de Duitse bezetting verzameld en openbaar moesten worden gemaakt. Als voorbeeld noemde hij onder andere dagboeken. Onder de indruk van deze redevoer...