Parijs, 1783: het jaar waarin de mens voor het eerst loskomt van de aarde, in een luchtballon, en waarin de grote verschillen tussen rijk en arm tot onrust leiden. Wetenschappelijke vernieuwingen, zoals de voorloper van het vaccineren, maken de een enthousiast, terwijl de ander steun zoekt in troostende schijnzekerheden. Net als nu waren het toen onzekere tijden.In dat decor zoeken de nuchtere Marie en de speelse Vince als jong stel hun weg, en bestrijdt de eenzame Pierre wat hij als het kwaa...

Voordat Toda’s vader een struik wordt, is hij banketbakker. Iedere dag staat hij voor dag en dauw op om wel twintig soorten gebakjes te maken en drie soorten taart. Tot op een dag alles verandert. In het zuiden breken gevechten uit en Toda’s vader moet erheen om het land te verdedigen.

Gelukkig heeft hij het handboek Wat Elke Soldaat Moet Weten. Hierin staat precies hoe hij zich met takjes en bladeren kan verkleden als struik, zodat de vijand hem niet herkent.

Toda blijft met haar oma ach...

'Ik zit op een bank en de stad komt voorbij / en de drukte heeft doelen en tassen', zo begint de serie 'Visioenen', met gedichten die aan Hadewych doen denken en die een boven jezelf uitstijgende ervaring verbeelden.

Het openingsgedicht 'Binnenkomst' en het slotgedicht 'Erbarm u' omarmen vier series waarin steeds zwaarte en lichtheid in evenwicht worden gehouden.

Joke van Leeuwen verrijkte natuurlijk ook deze bundel met haar eigenzinnige grafische beelden.

Tafels zijn uitgelezen plaatsen van samenkomst, maar laten ook de lege plekken zien van wie gemist wordt. Van overledenen of van wie op een andere manier vertrokken is, voor wie zijn tafel een schuilplaats was en heeft moeten vluchten. Aan tafels is één ononderbroken gedicht over het ouder zijn in de jongste jaren, geïllustreerd met stoelen die als vluchtelingen een nieuw thuis zoeken. In taal en beeld, met mededogen en humor, toont Joke van Leeuwen ons de sporen van mensen in dingen.

dat ...

je zult een beginner zijn tot aan

het einde, passeert wie gearriveerd

lijken, gesetteld geboren, zwaait in

het voorbijgaan: dag, zit het daar fijn?

– je buigt voor wie doodgingen (armen

en benen en monden en ogen, ze

hadden bij leven zo prachtig bewogen)

Van het allerprilste begin tot het einde: in één allesomvattend, stuwend episch gedicht wordt een heel leven gegrepen. In meer dan tachtig strofen van elk tien regels koppelt Joke van Leeuwen persoonlijke herinneringen en gemoedstoestande...

‘Gisteren ben ik doodgegaan, onverwacht en banaal, met mijn hoofd op een harde tegelvloer die een optische illusie vormt van kubussen.’ Zo begint de achttienjarige Dinka vanuit het hiernamaals te vertellen. Al meteen komt ze daar haar bij de geboorte overleden tweelingzusje tegen, dat ze altijd heeft gemist. Samen zien ze hoe Dinka’s korte leven verliep, in de schaduw van haar dode zusje en op de drempel van de nieuwe eeuw. Ze wordt verliefd op Mier, een werelds meisje dat na een onstab...

Ozo heppie

Ik voel me ozo heppie,

zo heppie deze dag

en als je vraagt: wat heppie

als ik eens vragen mag,

dan zeg ik: hoe wat heppie,

wat heppik aan die vraag,

heppie nooit dat heppieje

dat ik hep vandaag?

Voor deze speciale editie van haar alom geliefde versjesbundel maakte Joke van Leeuwen tien gloednieuwe gedichten. Het resultaat: een verzameling sprankelende, speelse poëzie waar groot en klein nog heppiejer van wordt. Met illustraties van Joke van Leeuwen zelf.