Aan tafels

Tafels zijn uitgelezen plaatsen van samenkomst, maar laten ook de lege plekken zien van wie gemist wordt. Van overledenen of van wie op een andere manier vertrokken is, voor wie zijn tafel een schuilplaats was en heeft moeten vluchten. Aan tafels is één ononderbroken gedicht over het ouder zijn in de jongste jaren, geïllustreerd met stoelen die als vluchtelingen een nieuw thuis zoeken. In taal en beeld, met mededogen en humor, toont Joke van Leeuwen ons de sporen van mensen in dingen.

dat liefdevolle klooien, dat

warmbloedige gesukkel en dat

ijverig getimmer tot er toch weer

tafels klaarstaan om aan thuis te

komen, stoelen eromheen voor

wie er is en voor wie als afwezigen

aanwezig mogen zijn