Het iconische jaar 2050. Alles is fundamenteel veranderd.

Wie willen we zijn? Wie is de vijand? Waar kunnen we overleven?

Hoe kunnen we in deze tijden afscheid nemen? Zijn onze

dromen digitaal? Hebben utopieën nog betekenis? Is het feest

voorbij of moet het nog beginnen? Is deze wereld de echte? Gelooft

iemand nog dat kunst de wereld kan redden? Is de toekomst

dood? Waar is iedereen gebleven? Wat betekent dat licht

in de verte?

2050 bestaat uit 98 gedichten; sommige kort, andere bladzijden

l...

Sinds hij zijn entree maakte in de letteren wordt de poëzie van

Ramsey Nasr geprezen om zijn muzikaliteit, engagement,

scherpte en humor. ‘Soms is hij venijnig, dan weer geestig, soms

lichtvoetig, dan ronkend en cynisch,’ zo beschreef Trouw zijn

werk ooit. In Nasr compacter brengt de auteur het beste uit ruim

twintig jaar dichterschap bijeen. Voor deze verzamelbundel

maakte hij een selectie uit 27 gedichten & Geen lied (2000), Onhandig

bloesemend (2004), Onze-lieve-vrouwe-zeppelin (2006)

...

Wij waar geen eind aan komt is een ode aan het grootse en rijke

poëzie-oeuvre van Stefan Hertmans. Deze bijzondere bloemlezing

toont het oeuvre in al zijn muzikaliteit en verrast door

onverwachte beelden en wendingen – precies zoals het leven zelf.

Dichter en schrijver Peter Verhelst, een van Hertmans’ literaire

geestverwanten, maakte de keuze en schreef de inleiding waarin

hij op hartstochtelijke wijze zijn bewondering voor Hertmans’

poëzie onder woorden brengt.

Tussen de gedichten v...

Soms humoristisch, soms zakelijk, maar altijd in een volstrekt

eigen vorm. De poëzie van Alfred Schaffer wordt alom geroemd

om haar meerstemmigheid en schakelt moeiteloos tussen engagement

en absurditeit. Schaffer ontving de P.C. Hooft-prijs

2021 en is daarmee een van de jongste laureaten ooit van Nederlands

belangrijkste literaire oeuvreprijs. Sinds zijn debuutbundel

Zijn opkomst in de voorstad (2000), die werd bekroond

met de eerste Jo Peters Poëzieprijs, weet Schaffer zich constant

te ve...

Leeft een lichaam nog als het alleen maar naar een beeldscherm

staart? Wat glinstert er tussen de ruïnes van de eenentwintigste

eeuw? Dat onderzoekt Maxime Garcia Diaz in deze spetterende

debuutbundel. Haar associatieve gedichten kronkelen, bedwelmen,

ontregelen, en wortelen diep in het digitale, het feminiene

en het hedendaagse. Flarden van nieuwsberichten vermengen

zich met academische theorie en uitgestorven webpagina’s uit

de jaren nul. In haar poëzie worden grenzen poreus – tussen

...

Liefde en dood, misschien zijn het wel de meest fundamentele thema’s in ons bestaan. Iedereen krijgt ermee te maken, en wanneer dat gebeurt zijn we vaak sprakeloos. Maar gelukkig zijn er de dichters, die in hun poëzie het woordeloze een stem geven.

In de schitterend vormgegeven bloemlezing Liefde nam Tjitske Jansen gedichten op die even onvergetelijk als tijdloos zijn en uitdrukking geven aan de diepste gevoelens van verliefdheid en verlangen.

Met gedichten van onder anderen Charlotte Van...

L’enfer, c’est les autres, zo luidt de indringende conclusie van Sartres

toneelstuk Huis clos. Maar wat als niet de ander, maar de

mens zichzelf tot hel is? Wat als de mens opgaat in de vlammen

van zijn eigen gedachten?

Met haar eerste dichtbundel trekt Gescinska een nieuw register

van haar schrijverschap open. Daarin buigt ze zich over de

breekbaarheid van de menselijke persoon, de fragiliteit van het

eigen ik. Alle gedichten gaan over de grensgebieden van de

geest, waarin de mens op de ...

Liefde en dood, misschien zijn het wel de meest fundamentele thema’s in ons bestaan. Iedereen krijgt ermee te maken, en wanneer dat gebeurt zijn we vaak sprakeloos. Maar gelukkig zijn er de dichters, die in hun poëzie het woordeloze een stem geven.

In de schitterend vormgegeven bloemlezing Rouw nam Hagar Peeters gedichten op die even onvergetelijk als tijdloos zijn en uitdrukking geven aan de diepste gevoelens van verdriet en gemis.

Met gedichten van onder anderen Marieke Lucas Rijneveld,...

Begin jaren vijftig woonde Lucebert in bij zijn vriend en mede-

Vijftiger Bert Schierbeek en diens vrouw, Frieda Koch. In de

woning aan de Amsterdamse Van Eeghenlaan raakte Lucebert

in de ban van Frieda. Er ontstond een ingewikkelde driehoeksverhouding,

en Schierbeek besloot zijn eigen huis te verlaten;

Frieda en Lucebert bleven samen achter. In 1952 vond Frieda

een nieuwe liefde. Toen die bij haar introk, moest de zevenentwintigjarige

Lucebert halsoverkop verhuizen, waarbij hij veel

dicht- e...