Een zwijgen

Er waren anderen, veel anderen, mevrouw, die net als u op laatste kamers woonden.

Een gang vol woorden, en ze gingen in en uit.

Dit was uw kamer. Zicht op het park.

In plastic tassen bewaarde u muziek, daar was een groot, welluidend zwijgen over de liefde en het leven.

U koesterde, mevrouw, u die geen moeder was, foto’s van kinderen, twee kinderen, spoorloos, die uit een krant of tijdschrift tot u zwegen.

En in uw stoel, mevrouw, daar zaten beertjes, en u zei welterusten, ’s avonds ...

Een zusje, een oma, een vader en een moeder. Zoals in zovele families spelen er onderhuidse kwesties, zijn er geheimen die niet besproken mogen worden. Dit is hoe het ging is een mooi gecomponeerde en trefzekere bundel over een

universele familie, over de herhaling van de geschiedenis, en over wat toch anders zou kunnen.

Zoals mijn vaderDe vrouw die mijn moeder niet isbakt wentelteefjes, klimop tegende muren van haar huis.Schommelbank, gefilterde zon.Ze woont in zo'n huis in het bosuitsluitend ...