"Ik heb maar één product en dat ben ikzelf. Mijn enige doel in het leven is om zo volmaakt mogelijk diegene te worden die ik voorbestemd ben te zijn. En daarbij gehoorzaam ik aan iemand die aanzienlijk hoger geplaatst is dan u, de directeur van de Sociale Dienst of welke werkgever dan ook, en dat is God."

"En jij kent Gods wil!"

"Dat is mijn enige levensdoel."

Kloosterziel keek me sprakeloos van woede en ergernis aan, en ik moet zeggen dat ik met hem meevoelde."

Voor God en de Sociale Diens...

Ook in het vierde faxboek wordt Ger Beukenkamp – en met hem de lezer – weer gezegend met faxen vol overpeinzingen en boude uitspraken, anekdotes, familiedrama, dagelijkse beslommeringen en levensgrote vragen. In dit deel van de verslavende faxen is alles zoals het bij een verslaving gaat: heerlijk hetzelfde en onmisbaar geweldig.

In Licht bewoond eiland zijn we met de faxen aan Ger beland in het jaar dat Nicolien Mizees eerste boek, Voor God en de Sociale Dienst, verschijnt. En daarmee betreedt ze ineens de grote wereld: van boekpresentaties, interviews en andere afspraken. Dat alles leidt onvermijdelijk ook tot narigheid, of minstens tot twijfels die gedeeld moeten worden. Want de grote wereld is niet per se een plek waar Mizee zich graag ophoudt. Ze zoekt naar bezielde afzondering. Niet een onbewoond eiland, maar mi...