'Ik zit op een bank en de stad komt voorbij / en de drukte heeft doelen en tassen', zo begint de serie 'Visioenen', met gedichten die aan Hadewych doen denken en die een boven jezelf uitstijgende ervaring verbeelden.

Het openingsgedicht 'Binnenkomst' en het slotgedicht 'Erbarm u' omarmen vier series waarin steeds zwaarte en lichtheid in evenwicht worden gehouden.

Joke van Leeuwen verrijkte natuurlijk ook deze bundel met haar eigenzinnige grafische beelden.

Tafels zijn uitgelezen plaatsen van samenkomst, maar laten ook de lege plekken zien van wie gemist wordt. Van overledenen of van wie op een andere manier vertrokken is, voor wie zijn tafel een schuilplaats was en heeft moeten vluchten. Aan tafels is één ononderbroken gedicht over het ouder zijn in de jongste jaren, geïllustreerd met stoelen die als vluchtelingen een nieuw thuis zoeken. In taal en beeld, met mededogen en humor, toont Joke van Leeuwen ons de sporen van mensen in dingen.

dat ...

je zult een beginner zijn tot aan

het einde, passeert wie gearriveerd

lijken, gesetteld geboren, zwaait in

het voorbijgaan: dag, zit het daar fijn?

– je buigt voor wie doodgingen (armen

en benen en monden en ogen, ze

hadden bij leven zo prachtig bewogen)

Van het allerprilste begin tot het einde: in één allesomvattend, stuwend episch gedicht wordt een heel leven gegrepen. In meer dan tachtig strofen van elk tien regels koppelt Joke van Leeuwen persoonlijke herinneringen en gemoedstoestande...