Opnieuw hapte opa naar adem.

'Ik heb het nooit kunnen vergeten...

Nooit... Ik heb het aan niemand verteld...

Aan niemand...'

Zijn mond begon te trillen.

'Ik snap niet waarom dat nu ineens

allemaal boven komt... nu... het was net

zo'n warme dag als nu...'

Nooit heeft Karens opa iets over vroeger

verteld, maar nu hij steeds verwarder

wordt, spreekt hij in korte, onsamenhangende

zinnetjes. Ze komen er met

horten en stoten uit, maar ze hakken erin

als donderslagen.

De oma van Maloe is dood. En nu moet haar huis helmaal leeg, want het wordt verkocht. Samen met haar vader gaat Maloe vaak naar oma's huis. Dan komen de herinneringen aan oma weer naar boven. Langzaam maar zeker krijgt ze antwoorden op de vragen die oma's dood oproepen. Was oma wel zo lief? Wat moet er met haar spullen gebeuren? De knopenpot, oma's schoenen, het Mariabeeld en het wespennest? En waarom wil de vader van Maloe niet meer in oma's huis en oma's dorp wonen?