Een groeiend aantal professionals heeft te maken met cliënten bij wie bemoeienis is opgelegd door justitiële of gemeentelijke autoriteiten.

Onze kennis van effectieve methoden over het werken met deze cliënten is in de afgelopen jaren toegenomen. Daarbij ging het eerst vooral om de vraag Wat Werkt? Intussen zijn daar nieuwe vragen bij gekomen. Wat werkt voor wie? En wat kenmerkt een effectieve professional? Wie Werkt?

Dit boek gaat in op deze vragen. Kennis uit recente onderzoeksresultaten...

Waardenwerk vindt niet zelden zijn bron en aanjager in verontwaardiging: de emotie die ons laat weten dat iets niet klopt, niet deugd, niet goed is. Soms krijgt die verontwaardiging een heilig karakter. Dan zijn er waarden in het geding die ons ten diepste raken, die gaan over de kern van wat goed mens-zijn-in-deze-wereld behelst. Mag heilige verontwaardiging meedoen in onze wetenschapsbeoefening en in de praktijk van onze professie?

Waardenwerk heeft op sommige momenten ook het karakter van ...

Gesprekken met kinderen voeren we allemaal. Voor leerkrachten, hulpverleners voor kinderen en gezinnen of voor (jeugd)artsen is het voeren van gesprekken met kinderen een kerntaak.

In Luister je wel naar míj? beschrijft Martine Delfos hoe gesprekken met kinderen van vier tot en met twaalf jaar gevoerd kunnen worden. Hoe krijg je ze aan de praat over wat hen bezighoudt? Moet je praten en spelen tegelijk? Welke vraagtechnieken zijn op welke leeftijd geschikt? Hoe schat ik de mentale leeftijd v...

Pubers zijn meesters in communicatie, meedogenloos afstraffend als je niet echt in contact met hen treedt. Echt communiceren met pubers is dynamisch en verrijkend, maar je moet wel de juiste houding aannemen en de juiste toon aanslaan.

In haar boek Ik heb ook wat te vertellen! beschrijft Martine Delfos hoe je met pubers en adolescenten in gesprek kunt komen. De socratische wijze van communiceren zet de hersens van pubers op aan. Dat is noodzakelijk omdat hun hersens vaak uitvallen alsof ze la...

Vele tinten grijs brengt in kaart hoe de wereld van ouderen, zorgprofessionals, zorgmanagers en beleidsmakers wordt bezien als wij een sociale gedragstheorie hanteren. Het belangrijkste argument is dat we in een samenleving waar individualisme en het denken in entiteiten (zoals markt, instelling, beleid, technologie) hoogtij viert, veronachtzamen dat mensen meestal met elkaar samenwerken of zich verbinden. Door interactie en communicatie krijgt de wereld en onze identiteit betekenis. Als gevo...

Lomp gedrag, anderen opzij duwen, alleen voor je eigen belangen gaan, minachting voor andersdenkenden, onverzadigbaarheid en zelfingenomenheid: enkele kenmerken van het dikke-ik dat zich inmiddels in ons land in vele gedaanten manifesteert.

Varierend van zelfverrijkende managers, ijdele tv-persoonlijkheden en elkaar verdringende politici tot kijvende columnisten en gewelddadige voetbalsupporters. Het dikke-ik is vrij, autonoom en welvarend - en tegelijkertijd hoogst ontevreden.

De een doet dat ...

Aan het begin van deze eeuw lijken de eigen kracht van jeugdigen en ouders en de kracht van hun omgeving zowel uitgangspunt als doel van het jeugdbeleid en de praktijk.Welke theoretische en ide

In oude teksten over opvoeding kun je inzichten vinden die naadloos aansluiten bij je eigen ideeën. Soms wekken ze verwondering omdat je je realiseert dat wat nu vanzelfsprekend is ooit gloednieuw was. Maar oude pedagogische inzichten kunnen ook tot nadenken stemmen doordat ze juist haaks staan op alles wat we tegenwoordig vanzelfsprekend vinden. Helaas komen de meeste opvoeders en pedagogische professionals er nauwelijks toe om kennis te nemen van het werk van grote pedagogen. Dat is vooral...

De zorg voor mensen met psychiatrische en psychosociale problematiek is omgebogen richting herstel en participatie. Waar de kennis van de professional vroeger het uitgangspunt was, is nu de wens en de ervaringskennis van de zorgvrager het startpunt.

Maar wat betekent dit voor de professional, voor zijn houding en attitude in contact met cliënten? Hoe vorm je een goede samenwerking met hen en hun naasten? Hoe voorkom je dat dit een verzwaring van de zorg wordt? Is herstel wel voor iedereen mo...

Vijftig jaar geleden hoorden jonge kinderen thuis bij hun moeder en waren er nauwelijks kindercentra. Ze speelden met broers, zussen of buurkinderen in en rond het huis zonder professionele begeleiding. Lang niet alle kinderen gingen naar de kleuterschool. En niemand had nog gehoord van leerlingvolgsystemen voor peuters en kleuters om hun taal en cognitie te beoordelen met het oog op schoolsucces. Binnen enkele generaties is de opvoeding van jonge kinderen diepgaand veranderd. Genetisch veran...