Leven in Organisaties Ondertitel: Ethiek, Communicatie, Spiritualiteit Auteur Otto Kroesen Een inzichtgevend basisboek over hoe een organisatie kan werken aan humaniteit en duurzaamheid, en tegelijkertijd dynamisch kan blijven. De lezer wordt meegenomen in een zoektocht naar leven, samenleven, verantwoord handelen en kwaliteit in arbeidsorganisaties. Bovendien worden de spirituele bronnen daarvan verkend. De uiteenlopende tradities, die de wereld bevolken, hebben verschillende waarden en mens...

Voor (chronisch) zieke kinderen is een goed inspanningsvermogen een onmisbare voorwaarde om deel te kunnen nemen aan het maatschappelijk leven. Bewegingsprogramma's nemen hierdoor een steeds belangrijkere plaats in binnen de zorg voor chronisch zieke kinderen en jongeren. Bewegingsprogramma's zijn vooral gericht op het verbeteren van functionele capaciteiten.In Inspanningsfysiologie bij kinderen gaan de auteurs uitgebreid in op inspanningsfysiologie en training bij kinderen en jongeren. In he...

Preventie maakt van oudsher deel uit van de paramedische behandeling. Preventie en gezondheidsbevordering aan groepen is de laatste jaren in opmars. Steeds meer paramedici verzorgen beweegprogramma´s, gezondheidsbevorderingsactiviteiten en gezondheidsvoorlichtingcampagnes aan groepen. Preventie en gezondheidsbevordering door paramedici is een handleiding voor paramedici bij het opzetten en uitvoeren van preventieprogramma´s en gezondheidsbevorderingsactiviteiten. Het boek biedt praktische h...

Naar het even vaak gebruikte als zelden goed begrepen woord "existentialisme" gaat vaak een andere uitdrukking die voor de meesten een duistere klank heeft: fenomenologie. Zo schreef dr. Luijpen voor enige jaren zijn existentiële fenomenologie (Aula 68), deze beide begrippen kunnen, maar behoeven niet gebonden te zijn. Existentialisme is een wijsgerige houding, fenomenologie een methode. Men kan existentialistisch denken zonder de fenomenologische methode te volgen, zoals in het hedendaagse ...

Al geruime tijd is het beleid van de overheid erop gericht de samenwerking in de zorg te bevorderen. Dit beleid heeft zijn vruchten afgeworpen: inmiddels zijn rond de 2000 praktijken (40% van de Nederlandse praktijken) aan te merken als samenwerkingspraktijk: meer dan één bevoegde tandarts werkt er samen met een wisselend aantal mondhygiënisten, assistenten en andere medewerkers. Als deze trend zich voortzet, zal het aantal samenwerkingspraktijken met 1% per jaar toenemen.Tegelijkertijd is...