Igor Cornelissen, doyen van de Nederlandse journalistiek en inmiddels 85 jaar oud, blijft nieuwsgierig. Hoewel al lang gepensioneerd blijft Cornelissen zoeken naar vergeten figuren uit de extremistische hoek. Links of rechts. Van al die zoektochten en ontmoetingen doet hij verslag in dit nieuwe deel van zijn memoires. Daarbij doopt hij zijn pen niet in gal maar vooral in humor. Toch zullen niet alle beschrevenen blij zijn met zijn herinneringen.

Cornelissen, die schreef voor Het Vrije Volk, ...

Langzaam lopen we zijn kant op. Zijn ogen staan groot en hij heeft een heel afwachtende, bijna angstige blik in zijn ogen. Hij weet het. Ik zie aan zijn ogen dat hij weet wat er gaande is. Hij kijkt alleen maar. De leidster laat hem de bloemen geven door met haar hand zijn hand met de bloemen naar mij te bewegen. 'Mama,' zegt ze. Ik duw mijn tranen weg door met mijn ogen te knipperen. Ik lach naar hem en raak hem heel voorzichtig even aan. Wat is hij lief. Wat is hij schattig. Ik geef hem de ...

Die verdraaide rug bestaat uit blogs die zijn bijgehouden door de moeder van hoofdpersoon Thomas. Het beschrijft de lastige weg die hij heeft moeten afleggen na de constatering in december 2011 dat hij een flinke scoliose heeft. Scoliose is een abnormale bocht in de wervelkolom, (van het Griekse skolios dat krom betekent). Voor de meeste mensen is scoliose een vreemd woord, toch zijn er 60.000 patiënten in Nederland en komen er elk jaar bijna 1000 bij. Bij Thomas is de scoliose ergens in de ...

Sylvia denkt een nieuw leven te beginnen met Bill, een rijke en succesvolle zakenman, die haar al snel na hun eerste kennismaking ten huwelijk vraagt.

Sylvia kan haar geluk niet op, Bill vervult al haar dromen, the sky is the limit.

Maar dan doen zich, volgens Bill, calamiteiten voor die hem dwingen zijn plannen te wijzigen.

Gemanipuleerd is een waargebeurd verhaal dat ook andere vrouwen zou kunnen overkomen.

DAT BOEK VAN U, WORDT DAT NOG EENS WAT?

las ik eens. Ik heb verhalen geschreven. Korte verhalen. Soms zeer kort. Voorvallen. 127. Bijeengebracht in 2 boeken:

SPOOKLOPER en DE TWEEDE HELFT.

Genre: Humor. Niet te moeilijk.

Over mijn jeugd in Friesland, over school en studie. Over werk. Over mijn vrouw en kinderen. Op vakantie in het buitenland. Maar ook over sport: Voetbal en hardlopen.

Aan de lezer het oordeel of het wat geworden is.

‘De dag dat de nazi’s kwamen’ van Stephen Matthews vertelt het waargebeurde persoonlijke verhaal van een Brits jongetje in een concentratiekamp in het Derde Rijk.

In 1940 wordt het Kanaaleiland Guernsey gebombardeerd en bezet door de nazi’s. Als de vierjarige Stephen Matthews in september 1942 met zijn familie gedeporteerd wordt naar een concentratiekamp in nazi-Duitsland vertelt zijn moeder dat ze op vakantie gaan. Op ‘vakantie’ reist hij in een veewagon, ziet mensen voor zijn og...

‘Mijn moeders moed’ is het levensverhaal van Malka Levine. De twee jaar oude Malka en haar gezin schuilen tijdens de pogrom van augustus 1942 onder de vloerplanken van hun gettohuis in Volodymyr-Volynskyi (toen Polen, nu Oekraïne). Wanneer de nazi’s het huis binnenvallen offert vader Moshe zich op zodat moeder Rivka en de kinderen niet gevonden zullen worden. Net voordat hij het luik in de vloer sluit zegt Moshe de laatste woorden die hij ooit tegen zijn vrouw zal uitspreken: Red de ki...

Wedden dat die glimlach op jouw gezicht tevoorschijn komt?

De korte verhalen - zelf noemt ze deze hersenspinsels - zijn hilarisch, humoristisch en met een flinke dosis zelfspot geschreven. Het gaat over van alles en soms toch niets. Blunders, droomwensen, gedachten …

Ze hebben één ding gemeen: het is allemaal waargebeurd, alles is echt en oprecht. Kortom: van A tot Z door (het hoofd van) Margaret.

Lekker voor het momentje voor jezelf.

‘Oude liefde’ werd al eens geplaatst in Metro en ...

Zonder problemen kwam ik met mijn voorwielen op de bovenkant van de drempel en zo stond ik dus op de drempel van mijn debuut in dit café. Nu nog van de drempel afrijden. Tijdens de afdaling schoof mijn hand, met daarin de joystick van mijn rolstoel, zodanig naar voren dat ik zo ongeveer vol gas het café binnen kwam denderen. Door de spierziekte ben ik dan niet bij machte om mijn hand van de joystick af te doen of deze naar achteren te trekken. Nee, op zo’n moment ben ik afhankelijk van ie...

Ik ben best een tevreden mens, maar soms zie ik iets en dan denk ik: dat is misschien wel iets, een bootje bijvoorbeeld. Ik zou dat bootje dan ergens aan het water kunnen leggen en als ik zin zou hebben zou ik er een stukje mee kunnen gaan varen. Niet echt ergens naar toe, meer een paar slagen roeien zodat ik van de kant af ben.

Dan zou ik op een drukke stranddag in mijn bootje kunnen stappen en het gekrioel achter me kunnen laten. Midden op het water zou ik een beetje kunnen gaan liggen soez...