Wanneer Leen Huet op 24 december 2022 haar moeder begraaft, blijft ze als enig kind achter in het ouderlijk huis. Hetzelfde huis waarin twee jaar eerder ook haar vader overleed. Ook dat jaar staat er een kerstboom, maar van het gezin dat zich daar decennialang rond verzamelde, is geen spoor meer te bekennen.

Weerbots is het laconieke, waarachtige en ontroerende relaas van Leen Huets eerste jaar als wees. Dag na dag vertelt ze hoe het gewone leven zich weer op gang trekt, hoe rouw soms een zac...

In Wandelingen met Igor loopt Tina Raevaara in de nasleep van een hevige burn-out elke dag met haar geliefde hond Igor het bos in. Hun hechte band zet haar aan het denken. Waarom voelt zezich op haar gemak bij zijn hond, maar wordt ze moe van de meelevende blikken van familieleden? Waarom roepen honden zoveel empathie op? Waarom heeft Raevaara eigenlijk veel liever dieren om zich heen dan mensen?

Tiina Raevaara blikt terug op wat ze ziet als de kern van mens-zijn: de evolutie van de band tuss...

De tragedie ligt aan de basis van de westerse literatuur. Ze is ontstaan in Griekenland, in dezelfde periode als de filosofie en de democratie. Volgens Tom Lanoye is dat geen toeval. Voor hem gaat theater over dilemma’s. Over verscheurdheid en onoplosbare levensvragen belichaamd door personages die tegelijk denken en voelen. Die eerst twijfelen maar uiteindelijk meedogenloos toeslaan – of trots ten onder gaan. Hoe denkt de ander? Waarom denkt hij zo? En wat gebeurt er als je anderen dwing...

In Het zeeheldenboek schrijft Ronald Prud’homme van Reine over de veertig ‘populairste’ Nederlandse zeehelden uit de zeventiende eeuw. Naast bekende figuren als De Ruyter en Tromp is er ook aandacht voor onbekende zeehelden als Joris de Caullery, geschilderd door Rembrandt, Isaac Sweers (Amsterdam), Jan van Brakel (Rotterdam) en Johan Evertsen de Oude (Zeeland. Prud’homme van Reine komt met verrassende nieuwe bijzonderheden over de zogeheten ‘gouden generatie’. Ook staat hij stil ...

Joost Zwagerman liet bij zijn te vroege dood in september 2015 een groot oeuvre na, maar ook veel vragen over zijn leven en zijn alom verbijstering wekkende zelfgekozen dood. Wie was hij als man, zoon, vader, minnaar, vriend, collega? Wie was de schrijver Joost Zwagerman? Waar haalde hij zijn ogenschijnlijk tomeloze energie vandaan? Voor alles was hij een schrijver van zijn (postmoderne) tijd, een man met een dionysisch karakter en een versplinterde identiteit, die de complexiteit van zijn pe...

Een korte verhandeling over korte verhandelingen

1) Korte verhandelingen kunnen over alle onderwerpen gaan die de hedendaagse mens dwarszitten, die hem fascineren, beangstigen, verlangens in hem opwekken. Van de neus tot Helmond, van dankbaarheid tot verontwaardiging, van romantiek tot performancekunst, van vlees tot verveling, van Israël tot België.

2) De korte verhandeling is een essentialistische verhandeling, het overbodige is gekapt. Wat blijft is het geraamte, het skelet, de basis. Vo...

In Na Emma doet Joost Prinsen verslag van de twaalf maanden die volgden op de dood van zijn vrouw. Een indringend, ontroerend en gortdroog portret van een liefde.

Zo’n 25 jaar al schrijft Arnon Grunberg over literatuur, over de effecten die het lezen op hem heeft, over de vraag hoe je de tekst moet beoordelen. Als schrijver én lezer weet hij dat lezen onderhandelen is: in ruil voor de tekst levert de lezer zich, als die tekst goed genoeg is, uit. Maar soms gaat de schrijver bewust of onbewust verder, hij geeft zich bloot of zoals Max Frisch dat noemde, hij verraadt zich: ‘Als je zelf kwellingen creëert in naam van het schrijven, wordt de afgod va...

Ooit raakte Pieter Waterdrinker bij een verhuizing al zijn dagboeken kwijt. In het najaar van 2021 pakte hij in Sint-Petersburg stilletjes de draad weer op. Wat hij niet kon weten was dat hij een paar maanden later, na aanvang van de Russische invasie in Oekraïne, met zijn vrouw zijn Petersburgse huis weer zou moeten verlaten.In Van huis en haard verhaalt Waterdrinker van zijn gevoelens van onmacht en wanhoop over het grootste conflict in Europa sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog. He...

Het nationaalsocialisme als rancuneleer is een van de bekendste essays van Menno ter Braak (1902-1940), waarin hij vlijmscherp de ware aard van het nationaalsocialisme blootlegt.

Onze democratie is gericht op gelijke rechten voor iedereen, terwijl dat in de praktijk onhaalbaar is, maar juist dit principe leidt tot maatschappelijke spanning en rancune. Ter Braak ziet rancune als een van ‘de meest essentiële verschijnselen van onze cultuur’ en een voedingsbodem voor populistische bewegingen.

Bas Heijne schreef voor deze uitgave een inleidend essay dat laat zien hoe actueel het essay van Ter Braak nog altijd is: ook in de eenentwintigste eeuw worden gevoelens van rancune en wrok genadeloos politiek ingeze...