Van een stoere lopende peuter is Eva langzaam een rolstoelafhankelijke vrouw geworden. Een aangeboren progressieve spierziekte zorgt ervoor dat ze steeds afhankelijker is van anderen.

Ondanks al haar beperkingen doet ze haar best om mee te doen in het leven. Ze komt aardig wat hobbels tegen die haar leren strijden.

Eva maakt een lastige keuze die alles te maken heeft met haar zieker wordende lichaam. Het plotselinge verlies haar vader slaat alle kleur uit haar leven.

Maanden leeft ze in donke...

Op een begraafplaats heerst bijna altijd rust en gedraagt iedereen zich beleefd en beschaafd. En terwijl het meestal een plek van gemis en verdriet is, heersen daar nog meer de liefde en de vriendschap. Mensen komen er, alleen of in een klein groepje, met een schepje en een paar bloemetjes, harken dat minuscule tuintje aan en zitten er dan even bij neer, om wat terug te denken of zelfs een beetje gezellig bij te praten. Veel van die graven voor kisten of urnen vertellen met hun ontwerp en een...

Tot aan haar pensioen was Anne Bannink universitair hoofddocent taalkunde bij de opleiding Engels aan de UVA. Eerder verscheen van haar hand Wind tegen – liefde in tijden van dementie (2023).

'Wat een rijk, liefdevol en behulpzaam boek, vooral door het vermogen van de schrijfster alles wat over haar heen dendert klein en licht te houden.' [Bregje Boonstra]

‘Goed van stijl, geestig en ontroerend. Knap om het toch treurige verhaal zo in de hand te houden.’ [Imme Dros]

‘Prachtig, nooit l...

Lampen, zakmessen, paperbacks, mechanische potloden, opblaasbare hoofdsteunen – Marcin Wicha’s moeder Joanna was een verzamelaar van alledaagse voorwerpen. Als ze sterft, moet Wicha haar spullen uitzoeken in haar appartement. Aan de hand van die spullen begint hij een beeld te construeren van Joanna als Joodse vrouw, moeder en burger. Toen Polen na de Tweede Wereldoorlog in de materiële ellende van het communistische regime terechtkwam, werden de mensen op een diepgaande manier gevormd d...

Het onzegbare toch proberen onder woorden te brengen.

De grote vragen die zich schuilhouden onder ons bestaan toch proberen te beantwoorden.

Van Wieren vertelt over zijn pelgrimage naar binnen toe, gedurende dertig jaar schrijverschap, langs verkwikkende pleisterplaatsen als Teilhard de Chardin, Rainer Maria Rilke, het godsbegrip bij Spinoza en de mysterieuze kwantummechanica.

Oud geworden kijkt hij terug op de antwoorden die hij gaandeweg zelf vond en formuleerde, en die veel dichter bij hui...

Als kind speelde Pierre Valkering het liefst met poppenkastpoppen. En graag verkleedde hij zich als Sinterklaas. Later in zijn jeugd raakte hij geboeid door de katholieke kerk met haar gewaden en rituelen. Mensen waren echter verbaasd toen hij eind jaren zeventig, na zijn middelbare schooltijd, theologie ging studeren om pastor te worden. Op zijn 33e werd hij tot priester gewijd. Na 25 jaar priesterschap komt Pierre in dit boek als homoseksuele man opnieuw uit de kast. Hij vertelt het verhaal...

Toffe jongens, zestigers over opgroeien in de sixties

Emile Bode

Het definitieve boek over jong zijn in de jaren vijftig, zestig en zeventig! Journalist/ pensionado Emile Bode sprak met tientallen leeftijdsgenoten en noteerde hun herinneringen. Daarbij nam hij gelijk ook maar zijn eigen jeugd mee. Emile Bode over Toffe jongens: ‘Ik heb niet eerder met zoveel plezier aan een boek gewerkt!’

Over het lekkende inktpotje op school. Papieren pijltjes schieten en cowboytje spelen in straten wa...

Zo donker buiten is Marnix Peeters’ reconstructie van zijn moeders leven, haar laatste maanden en haar overlijden.

Zij was bescheiden, was van mening dat het beste leven zich in de schaduw afspeelt. Je doet wat je moet doen en wanneer je verdwijnt is het alsof je er nooit bent geweest, je hebt voetsporen noch vingerafdrukken achtergelaten, het leven is een voorbereiding op schim zijn. In die zin paste alzheimer wel bij haar: na de diagnose die zij al jarenlang vreesde,

doolde zij steeds mee...

‘Laat je tranen vloeien tot een vijver, waarop je in de zomer samen met de kinderen kunt varen en in de winter kunt gaan schaatsen.’

Dit waren de laatste woorden van Marc de Hond voor zijn vrouw Remona in zijn gefilmde afscheidsspeech. In dit boek vertelt zij over haar leven

met Marc, maar vooral over haar nieuwe leven zonder Marc. Ze spraken samen met de kinderen veel over hun leven na zijn overlijden. Hij gaf haar de kracht, rust en wijsheid mee om verder te gaan, maar rouw en verdriet ...